W dniu 22 stycznia 2009 r. Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (ETS) wydał orzeczenie w sprawie C-492/07 - Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej.
Komisja Europejska w skardze do Trybunału wniosła o stwierdzenie, że nie dokonując prawidłowo transpozycji dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej), a w szczególności jej art. 2 lit. k dotyczącego definicji „abonenta", Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.
Dyrektywa ramowa definiuje abonenta jako „jakąkolwiek osobę prawną lub fizyczną, która jest stroną umowy z podmiotem udostępniającym publicznie dostępne usługi łączności elektronicznej o świadczeniu takich usług". Natomiast, zgodnie z ustawą - Prawo telekomunikacyjne, abonentem jest „podmiot, który jest stroną umowy zawartej w formie pisemnej o świadczenie usług z dostawcą publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych".
Zdaniem Komisji polskie przepisy - w zakresie, w jakim przewidują, że „abonentem" w rozumieniu dyrektywy ramowej może zostać tylko osoba, która zawarła umowę „w formie pisemnej" - wykraczają poza wymogi tej dyrektywy i pozbawiają osoby, które nie zawarły umowy w takiej formie, określonych uprawnień przyznanych im przez dyrektywy o łączności elektronicznej np. uprawnienia do umieszczenia swoich danych w spisie abonentów.
Trybunał (piąta izba) orzekł, co następuje:
1) Nie dokonując prawidłowo transpozycji dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej), a w szczególności jej art. 2 lit. k) dotyczącego pojęcia „abonent", Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.
2) Rzeczpospolita Polska zostaje obciążona kosztami postępowania.
W orzeczeniu ETS przychylił się do argumentacji Komisji Europejskiej i przyjął, iż nie dokonując prawidłowo transpozycji dyrektywy ramowej w zakresie pojęcia „abonent", Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy. Trybunał wyjaśnił przy tym, że w ramach niniejszej skargi o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego zarzut sformułowany względem Polski nie dotyczy nieprzyznania wszystkim osobom korzystającym z kart telefonicznych uprawnień przysługujących abonentom, lecz wyłączenia z zakresu stosowania tych uprawnień, bez istotnego powodu technicznego i wyłącznie ze względu na fakt, że nie dysponują one umową zawartą na piśmie, między innymi osób, które zawarłszy z dostawcą usług łączności elektronicznej umowę w celu nabycia karty przedpłaconej stosowanej w telefonach komórkowych, otrzymały określony numer telefonu i które, rezygnując z anonimowości, z jakiej ewentualnie skorzystały przy zakupie tej karty, wyrażają wolę korzystania ze wszystkich uprawnień przyznanych abonentom.
Obecnie procedowany w Sejmie projekt ustawy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw (sejmowy druk nr 1448) nie zawiera zmian w zakresie definicji „abonenta".
Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 stycznia 2009 r. w sprawie C‑492/07 - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej (Polska); http://curia.europa.eu; www.uke.gov.pl