Zmiany w prokuraturach

Wedle nowych przepisów uprawnienia Prokuratora Generalnego wynikające z ustawy może również wykonywać upoważniony przez niego zastępca Prokuratora Generalnego. Uchyla się natomiast przepis, zgodnie z którym prokurator przełożony mógł zlecać podległym prokuratorom wykonanie czynności należących do jego zakresu działania, chyba że ustawy zastrzegają określoną czynność wyłącznie jego właściwości, oraz przejmować czynności prokuratorów podległych, chyba że przepisy ustaw stanowią inaczej.

Jak mają być zorganizowane prokuratury?

Nowelizacja stanowi, iż Prokuraturą Krajową, w zakresie określonym przez Prokuratora Generalnego, kieruje Prokurator Krajowy. Prokurator Krajowy jest prokuratorem przełożonym prokuratorów Prokuratury Krajowej oraz prokuratorów pozostałych powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.

Zastępca prokuratora apelacyjnego kieruje prokuraturą apelacyjną w zakresie ustalonym przez prokuratora apelacyjnego i w tym zakresie jest prokuratorem przełożonym prokuratorów prokuratury apelacyjnej, prokuratorów prokuratur okręgowych oraz prokuratorów prokuratur rejonowych na obszarze działania prokuratury apelacyjnej. to samo dotyczy  zastępcy prokuratora okręgowego i zastępcy prokuratora rejonowego - na obszarze działania, odpowiednio, prokuratury okręgowej lub prokuratury rejonowej.

Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, będzie mógł określić właściwość powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury w sprawach o poszczególne rodzaje przestępstw niezależnie od miejsca ich popełnienia, oraz w sprawach cywilnych, administracyjnych, w sprawach o wykroczenia, a także w innych postępowaniach prowadzonych na podstawie ustaw, mając na względzie skuteczne zwalczanie przestępczości i zapewnienie sprawności postępowań - niezależnie od ogólnej właściwości powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.

Wedle nowych regulacji, w Prokuraturze Krajowej tworzy się biura. W ramach biur mogą być tworzone - w zależności od potrzeb - wydziały lub inne komórki organizacyjne, w tym zamiejscowe. W prokuraturach apelacyjnych i okręgowych mogą być zaś tworzone wydziały oraz - samodzielne lub wchodzące w skład wydziałów - działy. W prokuraturach rejonowych mogą być tworzone działy lub sekcje. Biurami Prokuratury Krajowej kierują dyrektorzy, wydziałami biur Prokuratury Krajowej oraz wydziałami w prokuraturach apelacyjnych i okręgowych - naczelnicy, a działami w prokuraturach apelacyjnych, okręgowych i rejonowych, sekcjami w prokuraturach rejonowych oraz ośrodkami zamiejscowymi prokuratur okręgowych i rejonowych - kierownicy. W zależności od potrzeb, dyrektorzy i naczelnicy wydziałów biur Prokuratury Krajowej mogą mieć zastępców. W prokuraturach rejonowych o obsadzie kadrowej nieprzekraczającej 6 prokuratorów komórkami organizacyjnymi mogą kierować bezpośrednio prokurator rejonowy lub jego zastępca.

Zastępca Naczelnego Prokuratora Wojskowego, wojskowego prokuratora okręgowego, wojskowego prokuratora garnizonowego i kierownika innej wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury kieruje daną jednostką w zakresie ustalonym przez jej kierownika i w tym zakresie jest prokuratorem przełożonym prokuratorów danej wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury oraz prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury niższego stopnia na obszarze działania danej jednostki.

Minister Sprawiedliwości ma ustalać, w drodze rozporządzenia, regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury, a w drodze zarządzenia - zakres działania sekretariatów i innych działów administracji w powszechnych jednostkach organizacyjnych prokuratury. Przepisy takiego rozporządzenia mają być stosowane również odpowiednio do wewnętrznego urzędowania Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu oraz oddziałowych komisji ścigania zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Kto będzie mógł wydawać polecenia co do treści czynności?

Prokurator jest obowiązany wykonywać zarządzenia, wytyczne i polecenia przełożonego prokuratora. Polecenie dotyczące treści czynności procesowej prokurator przełożony wydaje na piśmie, a na żądanie prokuratora - wraz z uzasadnieniem. W razie przeszkody w doręczeniu polecenia w formie pisemnej dopuszczalne jest przekazanie polecenia ustnie, z tym że przełożony jest obowiązany niezwłocznie potwierdzić je na piśmie. Zmienione przepisy przewidują przy tym, iż prawo wydawania takich poleceń co do treści czynności przysługuje prokuratorom przełożonym oraz - w zakresie zleconych czynności: 

1. dyrektorom biur Prokuratury Krajowej i ich zastępcom - w stosunku do podległych prokuratorów pełniących czynności w tych biurach oraz prokuratorów apelacyjnych, okręgowych i rejonowych, 
2. naczelnikom wydziałów biur Prokuratury Krajowej i ich zastępcom - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w tych wydziałach, 
3. naczelnikom wydziałów i ich zastępcom, a także kierownikom działów oraz samodzielnych działów prokuratur apelacyjnych - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w tych wydziałach (działach, samodzielnych działach) oraz prokuratorów okręgowych i rejonowych, 
4. naczelnikom wydziałów oraz kierownikom działów, samodzielnych działów i ośrodków zamiejscowych prokuratur okręgowych - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w tych wydziałach (działach, samodzielnych działach i ośrodkach zamiejscowych) oraz prokuratorów rejonowych, 
5. kierownikom ośrodków zamiejscowych prokuratur rejonowych - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w tych ośrodkach. 

Kto będzie prokuratorem bezpośrednio przełożonym?

Znowelizowane przepisy przewidują, iż prokuratorami bezpośrednio przełożonymi będą: 

• Prokurator Generalny - w stosunku do swoich zastępców, dyrektorów biur Prokuratury Krajowej oraz prokuratorów apelacyjnych, 
• Prokurator Krajowy - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w Prokuraturze Krajowej oraz prokuratorów apelacyjnych, 
• pozostali zastępcy Prokuratora Generalnego, z wyłączeniem Naczelnego Prokuratora Wojskowego i Dyrektora Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Instytutu Pamięci Narodowej, w zakresie zleconych czynności - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w Prokuraturze Krajowej oraz prokuratorów apelacyjnych, 
• Naczelny Prokurator Wojskowy oraz, w zakresie zleconych czynności, jego zastępca - w stosunku do prokuratorów Naczelnej Prokuratury Wojskowej oraz wojskowych prokuratorów okręgowych i kierowników innych, równorzędnych, wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury,
• prokuratorzy apelacyjni, prokuratorzy okręgowi i wojskowi prokuratorzy okręgowi oraz, w zakresie zleconych czynności, ich zastępcy - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w danej jednostce oraz w stosunku do kierowników jednostek organizacyjnych prokuratury bezpośrednio niższego stopnia na obszarze działania danej jednostki, z zastrzeżeniem pkt 6, 
• kierownicy ośrodków zamiejscowych prokuratur okręgowych oraz, w zakresie zleconych czynności, ich zastępcy - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w danym ośrodku oraz prokuratorów rejonowych na obszarze działania danego ośrodka zamiejscowego prokuratury okręgowej, 
• prokuratorzy rejonowi i wojskowi prokuratorzy garnizonowi oraz, w zakresie zleconych czynności, ich zastępcy - w stosunku do prokuratorów, odpowiednio, danej prokuratury rejonowej lub wojskowej prokuratury garnizonowej, 
• kierownicy ośrodków zamiejscowych prokuratur rejonowych - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w danym ośrodku. 

Prokurator pełniący funkcję kierownika komórki organizacyjnej w danej prokuraturze ma być zaś zwierzchnikiem służbowym w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w tej komórce.

Jakie nowe zasady zapewniające bezpieczeństwo w budynkach prokuratur mają być stosowane?

Wedle nowych przepisów do budynków jednostek organizacyjnych prokuratury nie wolno wnosić broni ani amunicji, a także materiałów wybuchowych i innych środków niebezpiecznych. Nie dotyczy to osób wykonujących w tych budynkach obowiązki służbowe wymagające posiadania broni. Prokurator apelacyjny i odpowiednio prokurator okręgowy będzie mógł też zarządzić stosowanie środków zapewniających bezpieczeństwo w budynkach podlegających mu jednostek organizacyjnych prokuratury oraz zapobiegających naruszaniu powyższego zakazu. W takim przypadku do ochrony tych budynków oraz osób w nich przebywających znajdą zastosowanie przepisy o ochronie osób i mienia.

Wedle znowelizowanego Kodeksu postępowania karnego w wypadkach określonych w ustawie czynności procesowe wykonywać ma prokurator bezpośrednio przełożony lub prokurator nadrzędny. Prokuratorem nadrzędnym jest zaś prokurator kierujący jednostką organizacyjną wyższego stopnia, a także prokurator tej jednostki lub prokurator delegowany do niej w zakresie zleconych mu czynności. Jednak w sprawach, w których postanowienie lub zarządzenie wydał prokurator wykonujący czynności w Prokuraturze Krajowej, prokuratorem nadrzędnym jest Prokurator Generalny.

Do kogo kierować zażalenia?

Wedle znowelizowanego Kodeksu postępowania karnego zasadniczo na postanowienie prokuratora ma przysługiwać zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy, chyba że ustawa stanowi inaczej. W sprawach z oskarżenia prywatnego zażalenie na postanowienie prokuratora o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania przygotowawczego rozpoznawał będzie prokurator nadrzędny, jeżeli postanowienie zapadło z uwagi na brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu sprawcy.

Zmienione przepisy stanowią, iż na odmowę udostępnienia akt w postępowaniu przygotowawczym przysługuje stronom zażalenie; na zarządzenie prokuratora zażalenie przysługuje do prokuratora bezpośrednio przełożonego.

Na postanowienie dotyczące przeszukania i zatrzymania rzeczy oraz na inne czynności przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone. Zażalenie na takie postanowienie oraz na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych, a także inne czynności prokuratora w toku postępowania przygotowawczego, rozpoznawał będzie prokurator nadrzędny.

Na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie, przy czym zażalenie na postanowienie prokuratora rozpoznawać będzie sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

Jakie zmiany dotyczą zasad stosowania tymczasowego aresztowania?

Wedle zmienionych przepisów K.p.k. tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą roku, chyba że sprawca został ujęty na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem.

Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony, przekraczający terminy ustawowe, może dokonać sąd apelacyjny, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek właściwego prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora prowadzącego lub nadzorującego śledztwo - jeśli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, czynnościami zmierzającymi do ustalenia lub potwierdzenia tożsamości oskarżonego, przedłużającą się obserwacją psychiatryczną oskarżonego, przedłużającym się opracowywaniem opinii biegłego, wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, a także celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego.

Jak zmienią się zasady postępowania przygotowawczego?

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów, celem postępowania przygotowawczego ma być:

1. ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo,  
2. wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy,  
3. zebranie danych stosownie do art. 213 i 214 K.p.k. (w tym m.in. ustalenie tożsamości oskarżonego, jego wieku, stosunków rodzinnych i majątkowych, wykształcenia, zawodu i źródła dochodu oraz danych o jego karalności),  
4. wszechstronne wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody, 
5. zebranie, zabezpieczenie i utrwalenie dowodów dla sądu tak, aby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło na pierwszej rozprawie głównej.

Postępowanie przygotowawcze prowadzi lub nadzoruje prokurator, a w zakresie przewidzianym w ustawie prowadzi je Policja. W wypadkach przewidzianych w ustawie uprawnienia Policji przysługują innym organom.Osobom nie będącym stronami przysługuje zażalenie na postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa. Stronom oraz osobom nie będącym stronami służy ponadto zażalenie na czynności inne niż postanowienia i zarządzenia naruszające ich prawa. Nowe regulacje K.p.k. stanowią przy tym, iż te zażalenie na postanowienia i zarządzenia oraz na inne czynności prokuratora w postępowaniu przygotowawczym rozpoznaje prokurator bezpośrednio przełożony.

Jakie zmiany dotyczą śledztwa?

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów K.p.k., postanowienie o wszczęciu śledztwa wydaje prokurator. Postanowienie o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu śledztwa wydaje prokurator albo Policja; postanowienie wydane przez Policję ma być zatwierdzane prokuratora. Nowelizacja uchyla natomiast przepis, zgodnie z którym zażalenie wnosiło się do prokuratora nadrzędnego nad prokuratorem, który wydał lub zatwierdził postanowienie dotyczące losów śledztwa, a jeśli prokurator nadrzędny nie przychylił się do zażalenia, kierował je do sądu.

Śledztwo prowadzić się będzie teraz dodatkowo we wszystkich sprawach, w których rozpoznanie w pierwszej instancji należy do właściwości sądu okręgowego.Wedle zmienionych przepisów w uzasadnionych wypadkach okres śledztwa może być przedłużony na dalszy czas oznaczony przez prokuratora nadzorującego śledztwo lub prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora, który prowadzi śledztwo, nie dłuższy jednak niż rok. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator bezpośrednio przełożony wobec prokuratora nadzorującego lub prowadzącego śledztwo może przedłużyć jego okres na dalszy czas oznaczony.

Śledztwo prowadzi prokurator. Wedle zmienionych przepisów K.p.k., prokurator może zaś powierzyć Policji przeprowadzenie śledztwa w całości lub w określonym zakresie albo dokonanie poszczególnych czynności śledztwa; jedynie dokonanie poszczególnych czynności śledztwa można powierzyć Policji w sprawach o występki - gdy osobą podejrzaną jest sędzia, prokurator, funkcjonariusz Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego lub Centralnego Biura Antykorupcyjneg albo gdy osobą podejrzaną jest funkcjonariusz Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, finansowego organu postępowania przygotowawczego lub organu nadrzędnego nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, w zakresie spraw należących do właściwości tych organów lub o występki popełnione przez tych funkcjonariuszy w związku z wykonywaniem czynności służbowych.

 Powierzenie nie może obejmować czynności związanych z przedstawieniem zarzutów, zmianą lub uzupełnieniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz zamknięciem śledztwa. W sytuacji powierzenia Policji przeprowadzenia śledztwa może ona dokonać także innych czynności, jeśli wyłoni się taka potrzeba. Prokurator może jednak zastrzec do osobistego wykonania jakąkolwiek czynność śledztwa, a w szczególności czynności wymagające postanowienia.

Co zmieni się w zakresie prowadzenia dochodzenia?

Wedle zmienionych przepisów K.p.k., dochodzenie prowadzi:

• Policja lub
• organy Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Centralnego Biura Antykorupcyjnego, w zakresie ich właściwości, lub
• inne organy przewidziane w przepisach szczególnych

- chyba że prowadzi je prokurator. 

Przepisy dotyczące śledztwa stosuje się odpowiednio do dochodzenia, jeżeli przepisy rozdziału K.p.k. poświęconemu dochodzeniu nie stanowią inaczej.

Podwyższeniu ulega próg, do którego prowadzi się dochodzenia. Dochodzenie ma się teraz prowadzić w sprawach o przestępstwa należące do właściwości sądu rejonowego (z pewnymi wyjątkami) zagrożone karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, z tym że w wypadku przestępstw przeciwko mieniu tylko wówczas, gdy mianowicie wartość przedmiotu przestępstwa albo szkoda wyrządzona lub grożąca nie przekracza 100 000 zł. Taki sam limit ma obowiązywać w przypadku przestępstw przewidzianych w art. 279 § 1, art. 286 § 1 i 2 oraz w art. 289 § 2 Kodeksu karnego.

Dochodzenia nie będzie się natomiast prowadzić: 

1. w stosunku do oskarżonego pozbawionego wolności w tej lub innej sprawie, chyba że: 
1. zastosowano zatrzymanie,
2. sprawcę ujętego na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem tymczasowo aresztowano,
2. jeżeli oskarżony jest nieletni, głuchy, niemy, niewidomy lub gdy biegli lekarze psychiatrzy powołani do wydania opinii w sprawie stwierdzą, że poczytalność oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu lub w czasie postępowania jest wyłączona albo w znacznym stopniu ograniczona.

Postanowienia o wszczęciu dochodzenia, odmowie wszczęcia dochodzenia, umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, umorzeniu dochodzenia oraz o jego zawieszeniu wydaje prowadzący postępowanie. Postanowieniate, z wyjątkiem postanowienia o wszczęciu dochodzenia oraz umorzeniu i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw, zatwierdzać ma prokurator. Nie jest wymagane powiadomienie prokuratora o wszczęciu dochodzenia.

Wedle znowelizowanych przepisów K.p.k., zażalenie na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw wnosi się do prokuratora właściwego do sprawowania nadzoru nad dochodzeniem. Jeżeli zaś prokurator nie przychyli się do zażalenia, kieruje je do sądu.

Zgodnie ze zmienionym K.p.k., nie jest wymagane sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów oraz wydanie postanowienia o zamknięciu dochodzenia, chyba że podejrzany jest tymczasowo aresztowany.

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów K.p.k., dochodzenie powinno być ukończone w ciągu 2 miesięcy. Prokurator może przedłużyć ten okres do 3 miesięcy, a w wypadkach szczególnie uzasadnionych - na dalszy czas oznaczony.

Wedle znowelizowanych przepisów K.p.k., sąd rozpoznaje w trybie uproszczonym sprawy, w których było prowadzone dochodzenie.

Jakie zmiany dotyczą zakończenia postępowania przygotowawczego?

Uchylając postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego lub odmowie jego wszczęcia, sąd wskazuje powody uchylenia, a w miarę potrzeby także okoliczności, które należy wyjaśnić, lub czynności, które należy przeprowadzić. Wskazania te są dla prokuratora wiążące. Jeżeli prokurator nadal będzie nie znajdował podstaw do wniesienia aktu oskarżenia, wyda ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub odmowie jego wszczęcia. W takim wypadku pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1 K.p.k., może wnieść akt oskarżenia określony w art. 55 § 1 - o czym należy go pouczyć.

Kto będzie prokuratorem bezpośrednio przełożonym według ustawy o IPN?

Wedle znowelizowanej ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu prokuratorami bezpośrednio przełożonymi będą: 

1. Dyrektor Głównej Komisji - w stosunku do prokuratorów pełniących czynności w tej Komisji oraz naczelników oddziałowych komisji; 
2. naczelnicy oddziałowych komisji - w stosunku do prokuratorów danej oddziałowej komisji. 

Gdzie mogą działać delegaci Ministra Sprawiedliwości, prezesa sądu apelacyjnego lub prokuratora apelacyjnego?

W ustawie o pracownikach sądów i prokuratury przewidziano, iż Minister Sprawiedliwości może delegować urzędnika, za jego zgodą, do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie, prokuraturze, Ministerstwie Sprawiedliwości lub innej jednostce organizacyjnej podległej Ministrowi Sprawiedliwości albo przez niego nadzorowanej, na czas określony, nie dłuższy niż 2 lata, albo na czas nieokreślony. Urzędnik delegowany na tej podstawie na czas nieokreślony, może być odwołany z delegowania, względnie z niego ustąpić za trzymiesięcznym uprzedzeniem. 

Minister Sprawiedliwości może też delegować urzędnika do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie, prokuraturze lub Ministerstwie Sprawiedliwości, mających siedzibę w tej samej miejscowości, na czas określony, nie dłuższy niż 2 lata. Delegowanie urzędnika może być powtórzone, bez jego zgody, nie wcześniej niż po upływie 2 lat. 

Właściwy prezes sądu apelacyjnego lub prokurator apelacyjny może delegować urzędnika do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie lub prokuraturze w obszarze danej apelacji, na warunkach określonych wyżej, na czas określony, nie dłuższy niż rok, a jeśli mają one siedzibę w tej samej miejscowości - na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy. Delegowanie urzędnika może być powtórzone, bez jego zgody, nie wcześniej niż po upływie 2 lat. 

Minister Sprawiedliwości, jeśli przemawiają za tym potrzeby sądownictwa lub prokuratury, może ponadto delegować urzędnika do wykonywania obowiązków służbowych w innym sądzie, prokuraturze lub Ministerstwie Sprawiedliwości, mających siedzibę w innej miejscowości, na czas określony, nie dłuższy niż 6 miesięcy w ciągu roku. Delegowanie urzędnika może być wówczas powtórzone, bez jego zgody, nie wcześniej niż po upływie 2 lat. 

Delegowaniu nie podlegają urzędnicy zajmujący w sądzie stanowiska: dyrektora sądu, zastępcy dyrektora sądu, kierownika sądu rejonowego, głównego księgowego, audytora wewnętrznego, a w prokuraturze zajmujący stanowiska: dyrektora finansowo-administracyjnego, głównego księgowego i audytora wewnętrznego.

 Niedopuszczalne będzie też delegowanie, bez zgody zainteresowanego, do sądu, prokuratury lub Ministerstwa Sprawiedliwości, mającego siedzibę w innej miejscowości, kobiety w ciąży lub urzędnika sprawującego opiekę nad dzieckiem w wieku do 14 lat, a także w wypadkach, gdy stoją temu na przeszkodzie ważne względy osobiste lub rodzinne urzędnika. 

Na podstawie nowych przepisów w okresie delegowania urzędnik ma prawo do wynagrodzenia przysługującego mu na dotychczas zajmowanym stanowisku i dodatku za wieloletnią pracę. W przypadku powierzenia pełnienia funkcji w okresie delegowania urzędnikowi przysługuje dodatek funkcyjny w stawce przewidzianej dla tej funkcji. W okresie delegowania do Ministerstwa Sprawiedliwości urzędnik otrzymuje także dodatek funkcyjny z tytułu delegowania. Jeśli delegowanie następuje do innej miejscowości niż miejscowość będąca siedzibą sądu lub prokuratury, w której urzędnik jest zatrudniony, przysługuje mu prawo do bezpłatnego zakwaterowania lub zwrotu kosztów zamieszkania w miejscu delegowania, a także świadczenia dodatkowe, rekompensujące niedogodności wynikające z delegowania poza stałe miejsce pracy: zwrot kosztów przejazdu, diety, zwrot kosztów noclegu lub ryczałt za nocleg, jednorazowy ryczałt z tytułu przeniesienia, zwrot kosztów przewozu urządzenia domowego. Świadczenia związane z delegowaniem urzędnika wypłaca odpowiednio sąd lub prokuratura, do których urzędnik został delegowany, albo Ministerstwo Sprawiedliwości. Minister Sprawiedliwości określi zaś, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki delegowania urzędników do wykonywania obowiązków służbowych w Ministerstwie Sprawiedliwości oraz szczegółowe warunki i zakres świadczeń dodatkowych związanych z delegowaniem urzędników poza stałe miejsce pracy, mając na względzie poziom świadczeń przysługujących pracownikom państwowych jednostek sfery budżetowej odbywającym podróże służbowe oraz czasowo przenoszonym. 

Czy zmiany dotyczą także Kodeksu karnego skarbowego?

Omawiana nowelizacja zmienia także kilka przepisów Kodeksu karnego skarbowego. Przewiduje np., iż postępowanie przygotowawcze w sprawie o przestępstwo skarbowe powinno być zakończone w ciągu 3 miesięcy.

W razie zaś niezakończenia postępowania w tym terminie organ nadrzędny nad finansowym organem postępowania przygotowawczego, a gdy postępowanie prowadzi lub nadzoruje prokurator - prokurator bezpośrednio przełożony, mogą przedłużyć je na okres do 6 miesięcy. W szczególnie uzasadnionych wypadkach właściwy prokurator bezpośrednio przełożony może przedłużyć okres postępowania na dalszy czas oznaczony.

Podstwa prawna:

• Ustawa z dnia 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy o prokuraturze, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2007 r., Nr 64, poz. 432);
• Ustawa z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. 2002 r., Nr 21, poz. 206, ze zm.);
• Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. 1997 r., Nr 89, poz. 555, ze zm.);
• Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. 2007 r., Nr 63, poz. 424, ze zm.);
• Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury (Dz. U. 1998 r., Nr 162, poz. 1125, ze zm.);
• Ustawa z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. 1999 r., Nr 83, poz. 930, ze zm.)