Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona była dzierżawcą działek zabudowanych (...)

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona była dzierżawcą działek zabudowanych budynkami i budowlami wzniesionymi przez Nią na własny koszt, wykorzystywanymi do działalności gospodarczej. Z uwagi na zaprzestanie działalności na tym terenie umowa dzierżawy została rozwiązana a grunt wraz z budynkami i budowlami zwrócony właścicielowi (wydzierżawiającemu), który zobowiązał się do zwrotu określonej kwoty z tytułu rozliczenia nakładów. W związku z powyższym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż zwrot nakładów poniesionych na budowę budynków i budowli na wydzierżawionym terenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług


Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny


postanawia:


uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.


U z a s a d n i e n i e

Porady prawne


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona była dzierżawcą działek zabudowanych budynkami i budowlami wzniesionymi przez Nią na własny koszt, wykorzystywanymi do działalności gospodarczej. Z uwagi na zaprzestanie działalności na tym terenie umowa dzierżawy została rozwiązana a grunt wraz z budynkami i budowlami zwrócony właścicielowi (wydzierżawiającemu), który zobowiązał się do zwrotu określonej kwoty z tytułu rozliczenia nakładów.

W związku z powyższym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż zwrot nakładów poniesionych na budowę budynków i budowli na wydzierżawionym terenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje.

Na podstawie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której wyżej mowa, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy tym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z cytowanych przepisów, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega w istocie każda czynność (zachowanie się, w tym zaniechanie czy znoszenie (łac.

pati) dokonywana odpłatnie przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Powyższe zgodne jest z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyrażoną w I Dyrektywie Rady EWG z dnia 11 kwietnia 1967 r. nr 67/227/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych. Przy tym każda czynność odpłatna, która nie odpowiada definicji dostawy towarów w w/w rozumieniu, traktowana jest jako świadczenie usług i jako taka również opodatkowana.

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z art. 693 Kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Ponadto w myśl art. 676 Kodeksu cywilnego w związku z art. 705 i art. 694, zgodnie z którym do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie, jeżeli najemca (dzierżawca) ulepszył rzecz najętą, wynajmujący (wydzierżawiający), w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Mając powyższe na uwadze, jak i cytowane przepisy o podatku od towarów i usług stwierdzić można, iż w sytuacji zatrzymania przez wydzierżawiającego nakładów poczynionych w przedmiocie dzierżawy przez dzierżawcę w zamian za zapłatę ich wartości, tak jak w rozpatrywanym przypadku, niewątpliwie dochodzi pomiędzy stronami umowy dzierżawy do wzajemnych świadczeń o charakterze ekwiwalentnym. W rezultacie uznać należy, iż w takim przypadku dochodzi do świadczenia usługi przez dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego w zamian za wynagrodzenie odpowiadające wartości nakładów w chwili zwrotu.

W związku z tym na Stronie będzie więc ciążył obowiązek podatkowy z tego tytułu.

W rezultacie winna Ona czynność tę udokumentować fakturą wystawioną zgodnie z art. 106 i nast. ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisami Rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika