Czy równowartość dochodu odpowiadająca odpisom amortyzacyjnych nieuznanym za koszty uzyskania przychodów (...)

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienieorganu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 12 lipca 2006 r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność niezarobkową. Cały dochód, w skład którego wchodzą również wydatki nie uznawane za koszty uzyskania przychodów przez przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przeznacza na cele statutowe.

Podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności statutowej samochody osobowe o wartości przewyższającej 20.000 EURO.

W związku z powyższym powstała wątpliwość czy równowartość dochodu odpowiadająca odpisom amortyzacyjnych nieuznanym za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. podlega zwolnieniu od opodatkowania.

Zdaniem podatnika powyższe wydatki zostały wydatkowane na cele statutowe, dlatego wolne są od podatku dochodowego od osób prawnych.

Postanowieniem z dnia 17 października 2006 r. nr DP/423-0118/06/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że w przypadku samochodu osobowego służącego bezpośrednio realizacji celów statutowych kosztem uzyskania przychodów nie będzie cały odpis amortyzacyjny a nie tylko odpis z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości przewyższającej równowartość 20.000 EURO. Natomiast wydatek na nabycie środka trwałego służącego bezpośrednio realizacji celów statutowych korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na spełnienie warunku wynikającego z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 15.02.1992 r.

Podatnik, reprezentowany przez ustanowionego pełnomocnika, korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym stwierdził, że nie podziela stanowiska Naczelnika Urzędu Skarbowego, iż amortyzacja samochodu osobowego bezpośrednio wykorzystywanego w działalności statutowej nie jest w ogóle kosztem uzyskania przychodów, bowiem kosztem uzyskania przychodów mogą być odpisy amortyzacyjne od tych przedmiotów, które są przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej, a nie prowadzenia działalności statutowej. Ponadto stwierdził, że jest spółdzielnią, a zgodnie z odrębnymi przepisami, spółdzielnia osób prawnych jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) (gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia,

Zgodnie z treścią art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 33 ustawy z dnia 15.02.1992 r. wolne od podatku są dochody z działalności niezarobkowej spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych oraz Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej, prowadzonej na podstawie odrębnych przepisów, w części przeznaczonej na cele statutowe.

W myśl art. 17 ust. 1b przywołanej ustawy - zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Z powołanych uregulowań prawnych wynika, że jednym z warunków koniecznych do spełnienia przez podatnika w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych, jest fakt wykorzystywania składnika majątku na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Musi więc istnieć związek przyczynowo - skutkowy między kosztami amortyzacji a przychodami. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność niezarobkową, a więc taką, która wyklucza odpłatny jej charakter.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej podziela stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, że Podatnik, który nabył środek trwały służący bezpośrednio realizacji celów statutowych, na podstawie art. 16a ust.

Końcowo Dyrektor Izby Skarbowej informuje, że przywołany w zażaleniu argument, iż Podatnik jest spółdzielnią, a zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. nr 188, poz. 1848 ze zm.) spółdzielnia w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą - nie podlega ocenie. Zgodnie bowiem z art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) składający wniosek podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Stosownie do treści § 3 przywołanego przepisu interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego, z przytoczeniem przepisów prawa.

W złożonym wniosku Podatnik stwierdził, że prowadzi działalność niezarobkową. W tak przedstawionym stanie faktycznym dokonana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego ocena prawna stanowiska pytającego jest prawidłowa. Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, że w myśl art. 33 ust. 2 ustawy regulującej działalność Podatnika - tylko w zakresie nieuregulowanym tą ustawą stosuje się przepisy ustawy Prawo spółdzielcze. Obowiązek prowadzenia działalności niezarobkowej został uregulowany i wynika wprost z art. 38 ust. 1 tej ustawy.

W tym stanie faktycznym i prawnym argumenty Podatnika zawarte w zażaleniu pozostają bez wpływu na stanowisko zajęte przez organ I instancji.