Czy poprawne jest opodatkowanie przychodów zatrudnionych na umowę zlecenia obywateli Ukrainy zryczałtowanym (...)

Uzasadnienie

Dnia 23 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 14 listopada 2012 r., uzupełniony pismem z dnia 7 lutego 2012 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od maja 2011 r. Spółka (Wnioskodawca) zaczęła zatrudniać na podstawie umów cywilnoprawnych - umów zleceń obywateli Ukrainy. Wszelkie formalności dotyczące zatrudnienia załatwia Spółka. W listopadzie 2011 r. pobyt ww. osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przekroczy 183 dni w roku podatkowym. Zatrudnieni cudzoziemcy nie przedłożyli Spółce certyfikatów rezydencji. Wnioskodawca zapewnia ww. osobom zakwaterowanie w hotelu. Osoby te nie studiują, nie mają w Polsce żadnej rodziny w tym współmałżonków, nie posiadają w Polsce aktywów ani nie pobierają żadnych świadczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poprawne jest opodatkowanie przychodów zatrudnionych na umowę zlecenia obywateli Ukrainy zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20% przychodu w sytuacji, gdy ich pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przekracza 183 dni w roku podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapisy dotyczące określenia rezydencji podatkowej, wynikające z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) są niewystarczające. Zainteresowany odniósł się do Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku (Dz. U. 1993 Nr 63, poz. 269 z późn. zm.) posiłkując się art. 4 ust. 2 ww. konwencji. Zainteresowany wnioskuje, iż pomimo faktu, że zatrudniani przez Niego obywatele Ukrainy w listopadzie będą przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, ich centrum życiowych interesów znajduje się i znajdować się będzie w państwie, z którego pochodzą, czyli na Ukrainie.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) osoby te podlegać będą dalej obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350 z późn. zm.) podatek dochodowy od przychodów z tytułu umów zleceń Wnioskodawca pobiera w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Zainteresowany nie bierze pod uwagę pozostałych zapisów ww. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350 z późn. zm.), gdyż omawiani zleceniobiorcy nie przedstawili certyfikatu rezydencji w rozumieniu art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 Nr 80, poz. 350 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z poźn. zm.) dalej: ustawa, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski - stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Jednocześnie, art. 41 ust. 9 ustawy stanowi, że w przypadku, o którym mowa w ust. 4, płatnik pobiera zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 29 bez względu na to, czy podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a, jeżeli uzyska od tego podatnika certyfikat rezydencji.

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że obcokrajowcy zatrudnieni na podstawie umów cywilnoprawnych będą przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku. Jednocześnie, osoby te nie przedstawiły Spółce certyfikatów rezydencji.

Należy stwierdzić, iż w przypadku pobytu ukraińskich pracowników na terytorium Polski przekraczającego 183 dni w trakcie roku podatkowego, zostaje spełniony warunek, o którym mowa w art. 3 ust. 1a pkt 2) ustawy. W związku z tym, osoby te stają się podatnikami podlegającymi w Polsce opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla nieograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, dochód ukraińskich pracowników, którzy podlegają opodatkowaniu na zasadach nieograniczonego obowiązku podatkowego, nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 29 ustawy, gdyż przepis ten stosuje się wyłącznie w przypadku opodatkowania dochodów osób niemających miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

W przypadku, jeżeli płatnik dokonał poboru podatku w wysokości wyższej niż należna, podatnik, jeżeli w terminie późniejszym udokumentuje swoje miejsce zamieszkania zagranicą przedstawiając certyfikat rezydencji, ma możliwość wystąpienia do właściwego organu podatkowego o zwrot nadpłaty podatku dochodowego.

W świetle powyższego, nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wobec obcokrajowców, których pobyt na terytorium Polski przekroczył 183 dni w trakcie roku podatkowego, którzy nie przedstawicieli certyfikatów rezydencji, należy stosować zasady opodatkowania określone w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania zmienianej interpretacji, tj. w dniu 23 lutego 2012 r.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.