Czy wyjazdy pracownika zatrudnionego jako kierowca w firmie transportowej mają charakter podróży służbowych?Czy (...)

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych w zakresie usług transportowych w kraju i za granicą. Na podstawie umowy o pracę zatrudnił Pan pracownika na stanowisko kierowcy. W siedzibie przedsiębiorstwa, wskazanym w umowie z pracownikiem jako miejsce wykonywania pracy, wydaje Pan kierowcy polecenie wyjazdu służbowego i ustala parametry podróży służbowej. W tym stanie faktycznym pyta Pan czy wyjazdy pracownika mają charakter podróży służbowej oraz czy taki sam charakter mają wyjazdy przedsiębiorcy - kierowcy. Pana wątpliwości budzi również możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wypłaconych z tego tytułu należności za czas podróży służbowej - diet.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z przytoczonego przepisu wynika, że wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu jeżeli służy osiągnięciu przychodu, tzn. został poniesiony w celu jego osiągnięcia (zachowania, zabezpieczenia). Wydatek musi pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym ze źródłem przychodu i nie może być wymieniony w art. 23 ustawy.

Odnosząc wskazany przepis do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że diety wypłacane pracownikom będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, jeżeli istnieje związek pomiędzy przychodami z działalności gospodarczej a odbywaną podróżą służbową.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia podróż służbowa. Posiłkując się definicją słownikową określenia ?służbowy? za podróż służbową należy uznać taki wyjazd, który ma związek ze zorganizowaną, zhierarchizowaną pracą. Oznacza to, że pracownik na polecenie pracodawcy wykonuje zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Jeśli wyjazdy pracowników w celu wykonania pracy do innej miejscowości stanowią podróże służbowe, to pracownikowi przysługują z tego tytułu należności. Kierowcy zatrudnieni na umowę o pracę i wykonujący na Pana polecenie zadania poza siedzibą firmy mają prawo do otrzymania diet z tytułu podróży służbowych, które mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Nawiązując do dalszej części pytania dotyczącego diet dla kierowców jako przedsiębiorców, wskazuję na zapis art. 23 ust. 1 pkt 52 cytowanej ustawy. Przepis ten nie uważa za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczających wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Z przepisu tego wynika, że ustawodawca wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów diety w ramach zakreślonego limitu tj. w wysokości diet przysługujących pracownikom. Cytowany przepis prawny nie zawiera wyłączeń o charakterze przedmiotowym. Oznacza to, że prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych przysługuje wszystkim osobom prowadzącym działalność gospodarczą.

W orzecznictwie sądowym (wyrok NSA w Warszawie z dnia 15.09.2005 r. sygn. akt FSK 2175/04, wyrok WSA w Warszawie z dnia 3.04.2007 r. sygn. akt III SA/WA 120/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 28.03.2006 r. sygn. akt I SA/Bd 43/06) utrwalił się pogląd, że podróżą służbową osoby prowadzącej działalność gospodarczą jest wykonywanie bezpośrednio przez tą osobę podróży w związku z zadaniami (usługami) stanowiącymi przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej. A zatem podróżą służbową jest każda podróż osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która jak zaznaczono wcześniej, pozostaje w związku z tą działalnością i ma celu osiągnięcie przychodu.

Wypełniając dyspozycje art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) w przedstawionym przez Pana stanie faktycznym i stanie prawnym obowiązującym w dniu zaistnienia zdarzenia, stanowisko zawarte we wniosku uznaję za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w określonym trybie ( art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej ).
Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia ( art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podl.

Zażalenie winno odpowiadać warunkom określonym w art. 222 Ordynacji podatkowej czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.