Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym odsetki od pożyczki zaciągniętej w celu zapewnienia bieżącej (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki zaciągniętej na bieżącą działalność gospodarczą Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki zaciągniętej na bieżącą działalność gospodarczą Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości osiągać będzie zysk z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nie jest wykluczone, że w takiej sytuacji zysk zostanie przeznaczony do wypłaty na rzecz udziałowca (udziałowców) Wnioskodawcy w formie dywidendy. Może też zajść sytuacja, w której zysk bieżący będzie gromadzony na kapitałach spółki (Wnioskodawcy), jako zysk niepodzielony, a dywidenda będzie wypłacana w okresach późniejszych. Wnioskodawca przewiduje, że w każdym z opisanych przypadków wypłata dywidendy w przyszłości zostałaby sfinansowana z bieżących środków finansowych Wnioskodawcy, to jest ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Wnioskodawcy, zgromadzonych na rachunku bankowym Wnioskodawcy na oddzielnym subkoncie.

Jednocześnie, Wnioskodawca rozważa zaciągnięcie w okresie, w którym wypłacana będzie dywidenda, pożyczki, która służyłaby finansowaniu bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to jest wypłaty wynagrodzeń pracowników Wnioskodawcy, dokonywaniu płatności zobowiązań wobec kontrahentów Wnioskodawcy, etc. Umowa pożyczki określałaby wyraźnie cel pożyczki jako finansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy. Środki pieniężne uzyskane wskutek zaciągnięcia opisanej pożyczki wpływałyby na odrębne subkonto na rachunku bankowym Wnioskodawcy i z tego subkonta byłyby realizowane płatności w zakresie finansowania bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jedną z rozpatrywanych opcji jest, aby pożyczka wypłacana była w transzach, stosownie do potrzeb Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym odsetki od pożyczki zaciągniętej w celu zapewnienia bieżącej płynności finansowej stanowić będą dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym możliwość zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych zależy od spełnienia następujących warunków:

1. koszt musi być poniesiony,
2. celem poniesienia kosztu jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. koszt nie może należeć do kategorii kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Innymi słowy, wszystkie poniesione przez podatnika wydatki pozostające w związku z uzyskaniem przychodów, w tym służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, z wyłączeniem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów wymienione są m.in. naliczone lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od pożyczek (kredytów) oraz odsetki od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji (odpowiednio pkt 11 oraz 12 tego artykułu). W zamkniętym katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów nie mieszczą się natomiast odsetki od pożyczek zaciągniętych na finansowanie bieżącej działalności. Tym samym, jeżeli wydatek zostanie faktycznie poniesiony (tj. odsetki zostaną zapłacone) o możliwości rozpoznania zapłaconych odsetek od pożyczek na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej jako kosztów podatkowych decydować będzie wyłącznie to, czy zaciągniecie pożyczki ma na celu osiągniecie przychodów lub też zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy zauważyć, iż wprowadzając zapis o poniesieniu kosztów w celu osiągnięcia przychodów albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów ustawodawca przyjął szerokie rozumienie kosztów uzyskania przychodów. Kosztem podatkowym może być bowiem nie tylko wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodu lecz też taki, który poniesiony został w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów w przyszłości. Równocześnie z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż poniesione wydatki nie muszą powodować powstania bądź zachowania czy zabezpieczenia ściśle określonego rodzaju przychodu. Muszą natomiast, choćby potencjalnie prowadzić do osiągnięcia przychodów czy też zapobiegać utracie danego źródła przychodów.

Z kolei przez bieżącą działalność rozumie się szereg czynności podejmowanych przez podmiot w związku z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej. W szczególności w ramach bieżącej działalności podmiot m.in. nabywa niezbędne do prowadzenia działalności towary i usługi, reguluje bieżące zobowiązania takie jak czynsze, media, wynagrodzenia pracowników, a także prowadzi sprzedaż na rzecz osób trzecich. Prowadzenie bieżącej działalności wymaga zatem ciągłego angażowania środków finansowych. Oczywistym jest także, że brak środków finansowych prowadzi do zachwiania płynności finansowej podmiotu. Z kolei brak płynności finansowej skutkować może m.in. koniecznością zapłaty kar umownych, odsetek od zaległości czy roszczeniami ze strony pracowników. Konsekwencją utraty płynności finansowej może być również wycofanie się dostawców co przełożyłoby się na brak możliwości realizowania zleceń i w rezultacie spowodowałoby spadek bądź nawet utratę źródła przychodów.

Odnosząc powyższe uwagi do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, nie ulega wątpliwości, iż przeznaczenie środków z zaciągniętej pożyczki na bieżącą działalność Wnioskodawcy zabezpieczy źródło jej przychodów, w szczególności może zapobiec utracie płynności finansowej przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, ponieważ pożyczka zaciągnięta przez Wnioskodawcę służyłaby finansowaniu bieżącej działalności, zdaniem Wnioskodawcy powinna zostać uznana za pożyczkę służącą uzyskaniu przychodu lub zabezpieczeniu źródła przychodu (środki pozyskane z pożyczki służyłyby do regulowania zobowiązań Spółki, zakupu niezbędnych aktywów itp.). W rezultacie, w świetle powyższych zasad, odsetki od tej pożyczki powinny stanowić koszty uzyskania przychodów.

Równocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, na możliwość zaliczenia odsetek od pożyczki do kosztów uzyskania przychodów nie będzie miał wpływu fakt, iż uprzednio sfinansuje on wypłatę dywidendy dla udziałowca (udziałowców) z bieżących środków finansowych.

Jak wynika z obecnej linii orzecznictwa do kosztów podatkowych nie zalicza się odsetek od pożyczek służących sfinansowaniu wypłaty dywidendy. Takie stanowisko zajął m.in. NSA w uchwale z dnia 12 grudnia 2011 r. (sygn. akt II FPS 2/11). Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, stanowiska tego nie można rozszerzyć na zdarzenie przyszłe przedstawione w niniejszym wniosku. Rozważana pożyczka nie będzie bowiem przeznaczona na finansowanie dywidendy lecz, zgodnie z umową pożyczki, będzie miała na celu wsparcie bieżącej działalności Wnioskodawcy. Środki pieniężne uzyskane wskutek zaciągnięcia pożyczki wpływałyby na odrębne subkonto na rachunku bankowym. Co więcej, kwota pożyczki zapewne nie będzie odpowiadać kwocie wypłaconej dywidendy. Wnioskodawca rozważa bowiem zaciąganie pożyczki w transzach, stosownie do aktualnego zapotrzebowania na środki pieniężne.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż w orzecznictwie sądów administracyjnych i organów podatkowych konieczność finansowania działalności z wykorzystaniem źródeł zewnętrznych nie jest kwestionowana. Jak wskazano we wspomnianej już uchwale NSA, nie budzi wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, że prowadzenie działalności gospodarczej wymaga posiłkowania się przez podatnika kredytami czy pożyczkami. Konieczność skorzystania z tych form pozyskiwania kapitału niewątpliwie też w każdym przypadku służy zachowaniu płynności finansowej przedsiębiorcy. Ten sposób finansowania (dofinansowania) działalności wiąże się zwykle z poniesieniem dodatkowych kosztów w postaci choćby odsetek i uzasadniony jest brakiem środków na pokrycie konkretnych wydatków (realizację określonych celów).

Wnioskodawca pragnie również dodać, iż ocena ekonomicznej zasadności poniesienia kosztu, który służy uzyskaniu przychodów należy przede wszystkim do podatnika. Zdaniem Wnioskodawcy, do podważania decyzji gospodarczych podejmowanych przez podatników nie są natomiast uprawnione organy podatkowe. Okoliczność ta została również dostrzeżona w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku WSA w Gdańsku z dnia z dnia 21 grudnia 2010 r. (sygn. akt I SA/GD 1169/10), w którym stwierdzono, że ?organy podatkowe nie są uprawnione do oceny racjonalności, niezbędności oraz sensu ekonomicznego podjętych przez przedsiębiorcę decyzji w ramach prowadzonej działałności gospodarczej". Podobnie wypowiedział się m.in. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 16 lutego 2011 r. (sygn. akt I SA/GL 1147/10), a także WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 21 sierpnia 2008 r. (sygn. akt I SA/Ol 273/08).

Odnosząc powyższe uwagi do analizowanego zdarzenia przyszłego, zdaniem Wnioskodawcy, organy podatkowe nie będą uprawnione do oceny zasadności zaciągnięcia pożyczki w celu finansowania bieżącej działalności gospodarczej w sytuacji, gdy środki finansowe z tej działalności zostały uprzednio wypłacone jako dywidenda.

Ponadto, w świetle nakreślonej powyżej konieczności związku kosztów z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo też zabezpieczeniem źródła przychodu, odnosząc się do przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż nie istnieją również podstawy prawne upoważniające organy podatkowe do alokowania poniesionych przez podatnika odsetek od pożyczki do kosztów związanych z innymi wydatkami niż faktycznie sfinansowane tą pożyczką. Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, niedopuszczalne jest przyjęcie przez organy podatkowe innego celu ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztów niż wskazany przez niego cel tj. finansowanie bieżącej działalności gospodarczej. Niedopuszczalne jest zatem przyjęcie, wbrew decyzji i ocenie Wnioskodawcy, że koszty uzyskania pożyczki związane będą w rzeczywistości z wypłatą dywidendy. Stanowisko to jest tym bardziej uzasadnione, że środki przeznaczone na wypłatę dywidendy i środki pochodzące z zaciąganych transz pożyczki gromadzone będą na oddzielnych subkontach w rachunku bieżącym. Zdaniem Wnioskodawcy zdarzenia te, tj. wypłata dywidendy i zaciągnięcie pożyczki na bieżącą działalność, są odrębnymi decyzjami gospodarczymi i nie mogą być oceniane w powiązaniu ze sobą.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż odsetki od pożyczki zaciągniętej w celu zapewnienia bieżącej płynności finansowej stanowić będą dla niego koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: ?updop?), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, co do zasady muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z ogólną zasadą, wyrażoną w art. 15 ust. 1 updop, dla kwalifikacji prawnej wydatków na zapłatę odsetek, stanowiących koszty uzyskania pożyczki (kredytu), istotne znaczenie ma cel ich poniesienia, czyli przeznaczenie środków finansowych uzyskanych w drodze tej pożyczki (kredytu). Kwestią wstępną dla oceny możliwości uznania uregulowanych odsetek za koszty podatkowe jest zatem ustalenie związku przyczynowo-skutkowego, jak i gospodarczego pomiędzy ich zapłatą, a przychodami, jakie podatnik osiąga lub ma szansę osiągnąć, wydatkując środki pieniężne pochodzące z pożyczki (kredytu) na dany cel.

Ustawodawca nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciami ?w celu? osiągnięcia przychodu, jak i ?zachowanie? lub ?zabezpieczenie? źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie:

1. ?celowość? oznacza: - przydatność do jakichś potrzeb, - świadome zmierzanie do celu, - taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, aby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu,
2. ?zabezpieczyć? oznacza: - ?zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym?, - ?uczynienie bezpiecznym?, - ?zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie?, - ?zapewnienie komuś środków do życia?, - ?zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary?, natomiast
3. ?zachować? oznacza: - ?pozostać w posiadaniu czegoś?, - ?dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności?.
   
   

Można więc przyjąć, iż koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu to takie koszty które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W tym miejscu należy zauważyć, iż updop przewiduje szczególne uregulowania dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odsetek.

Z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a updop wynika, iż nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Natomiast w myśl art. 16 ust. 1 pkt 12 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w Wnioskodawca przewiduje, że w przyszłości osiągać będzie zysk z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nie jest wykluczone, że w takiej sytuacji zysk zostanie przeznaczony do wypłaty na rzecz udziałowca (udziałowców) Wnioskodawcy w formie dywidendy. Może też zajść sytuacja, w której zysk bieżący będzie gromadzony na kapitałach spółki (Wnioskodawcy), jako zysk niepodzielony, a dywidenda będzie wypłacana w okresach późniejszych. Wnioskodawca przewiduje, że w każdym z opisanych przypadków wypłata dywidendy w przyszłości zostałaby sfinansowana z bieżących środków finansowych Wnioskodawcy, to jest ze środków pieniężnych pochodzących z bieżącej działalności Wnioskodawcy, zgromadzonych na rachunku bankowym Wnioskodawcy na oddzielnym subkoncie. Jednocześnie, Wnioskodawca rozważa zaciągnięcie w okresie, w którym wypłacana będzie dywidenda, pożyczki, która służyłaby finansowaniu bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, to jest wypłaty wynagrodzeń pracowników Wnioskodawcy, dokonywaniu płatności zobowiązań wobec kontrahentów Wnioskodawcy, etc. Umowa pożyczki określałaby wyraźnie cel pożyczki jako finansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy. Środki pieniężne uzyskane wskutek zaciągnięcia opisanej pożyczki wpływałyby na odrębne subkonto na rachunku bankowym Wnioskodawcy i z tego subkonta byłyby realizowane płatności w zakresie finansowania bieżącej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy updop oraz opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, stwierdzić należy, iż wydatki, jakie będzie ponosił Wnioskodawca na zapłatę odsetek od pożyczki zaciągniętej na bieżącą działalność spełniają przesłankę celowości ich poniesienia, wynikającą z art. 15 ust. 1 updop, a zatem będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 updop).

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zapłatę odsetek od pożyczki zaciągniętej w celu zapewnienia bieżącej płynności finansowej ? jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.