Czy nabywane przez wnioskodawcę usługi podwykonawców posiadających miejsce zamieszkania dla celów (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 25 czerwca 2009r.), uzupełnionym w dniu 21 sierpnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu płatności za usługi polegające na sprawdzaniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu płatności za usługi polegające na sprawdzaniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 10 sierpnia 2009r. Znak: IBPB II/1/415-538/09/HK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 21 sierpnia 2009r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na potrzeby usług tłumaczeniowych i innych świadczonych dla swych kontrahentów będzie nabywał od osób fizycznych usługi lingwistycznego.

Usługa lingwistycznego to usługa sprawdzania poprawności językowej po zakończonym procesie (to elektroniczny skład i formatowanie tekstów przeznaczonych do tłumaczenia oraz już przetłumaczonych). Polega ona na sprawdzeniu poprawności językowej po zakończonym procesie składu tekstu oraz po skontrolowaniu poprawności wykonanego składu i jego ewentualnym skorygowaniu. Podwykonawca, będący tłumaczem, w ramach lingwistycznego weryfikuje, czy wyrazy są prawidłowo podzielone i czy poprawnie użyto znaków specjalnych języka, w którym skład został wykonany, i w razie konieczności wprowadza zmiany. Weryfikacja ta robiona jest przez podwykonawcę bez użycia oprogramowania komputerowego. Kontrahenci wnioskodawcy, którzy na jego rzecz będą wykonywać powyższe usługi, posiadają miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi. Sprawdzone i skorygowane pliki będą przesyłane wnioskodawcy drogą elektroniczną. Tą samą drogą wnioskodawca będzie dostarczał kontrahentom pliki do sprawdzenia i wprowadzenia korekty. W ramach współpracy pomiędzy wnioskodawcą a ww. podmiotami nie będzie dochodziło do przeniesienia praw autorskich, ani do udzielania licencji. Całość wynagrodzenia wypłacanego kontrahentom będzie więc obejmować wyłącznie wynagrodzenie za świadczenie polegające na wykonywaniu usługi lingwistycznego. Wnioskodawca posiada opinię Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 31 października 2006r. zgodnie z którą usługi, czyli usługi składu i formatowania tekstów, stanowią usługi przetwarzania danych oraz drukowania tabulogramów (PKWiU 72.30.21-00).

W uzupełnieniu z dnia 17 sierpnia 2009r. wnioskodawca wyjaśnił, iż usługi polegające na sprawdzaniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania ? usługi lingwistyczne będą nabywane na podstawie:

• umowy ramowej o współpracy zawieranej z podwykonawcą i zamówień na konkretne usługi ? w przypadku stałej współpracy; albo
• indywidualnych umów o dzieło lub umów o świadczenie usług (tj. konkretnych zamówień) ? w przypadku współpracy okazjonalnej.
  
  

Niezależnie od powyższych podstaw świadczenia usług, podwykonawcy będą informowali wnioskodawcę o tym, czy usługi polegające na sprawdzaniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania ? usługi lingwistycznego wykonują w ramach działalności gospodarczej. Informacja ta będzie zawarta w umowie ramowej o współpracy (poprzez oznaczenie przedsiębiorstwa) oraz będzie wynikała z treści faktur/rachunków wystawianych wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabywane przez wnioskodawcę usługi podwykonawców posiadających miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, polegające na sprawdzeniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania, należą do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie pobranie zryczałtowanego podatku od osób fizycznych lub pobranie go w wysokości wynikającej z umowy międzynarodowej wymaga udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podwykonawcy uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy nabywane przez wnioskodawcę usługi od kontrahentów posiadających miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, polegające na sprawdzeniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania, nie należą do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 2-5 ustawy z dn. 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi te będą należeć do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wtedy, gdy będą realizowane w ramach działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 tej ustawy. Tym samym wnioskodawca nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, ani też udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podwykonawcy uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile usługi jego kontrahentów nie stanowią działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 tej ustawy.

Wnioskodawca powołuje się na treść art. 3 ust 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń enumeratywnie wymienionych w punktach 1-5 pobiera się w formie ryczałtu w wysokości uzależnionej od tytułu świadczenia. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednakże zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenia) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wnioskodawca powołuje się na treść art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Jak wskazuje wnioskodawca, art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia expressis verbis usług przez niego opisanych. Stanowi on tylko, iż obowiązkiem podatkowym objęte są przychody z wymienionych w nim usług, jak również z tytułu wykonywania ?świadczeń o podobnym charakterze?.

W ocenie wnioskodawcy opisana usługa nie jest usługą podobną do usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest ona związana z zupełnie innym zespołem czynności oraz innym celem i rezultatem. Jedyne podobieństwo usług polegających na sprawdzeniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania do np. usług prawniczych czy księgowych polega na tym, iż wszystkie wymienione są usługami niematerialnymi. Nie byłoby jednakże słuszne twierdzenie, że art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy dotyczy generalnie usług niematerialnych. Gdyby tak miało być, ustawodawca użyłby terminu ?świadczenia o charakterze niematerialnym? lub ?usługi niematerialne?, jak czynił to w rzeczonym art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy w jego wersji obowiązującej do 01 stycznia 2004r. Wówczas przepis ten mówił o przychodach z tytułu innych niż wymienione w pkt 1 i 2 świadczeń o charakterze niematerialnym, w szczególności z tytułu świadczeń doradczych, badania rynku, zarządzania i kontroli, gwarancji i poręczeń - pobiera się podatek w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Zdaniem wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmował do końca 2003r. szerszy zakres usług niż ma to miejsce aktualnie. W jego zakres wchodziły wszelkie świadczenia niematerialne z wyjątkiem opisanych w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, a konkretne ich rodzaje były wymienione tytułem przykładu, o czym świadczy zwrot ?w szczególności?. Po zmianach obowiązujących od 01 stycznia 2004r. sytuacja uległa zmianie tak, że obowiązek podatkowy obejmuje tylko enumeratywnie wymienione świadczenia oraz świadczenia do nich podobne. Bez wątpienia celem nowelizacji mocno krytykowanej wersji przepisu sprzed 01 stycznia 2004r. było zawężenie zakresu obowiązku poboru zryczałtowanego podatku poprzez ograniczenie liczby świadczeń ten obowiązek generujących. Jednocześnie jednak ustawodawca ?uszczelnił? regulację poprzez wprowadzenie opodatkowania ryczałtem także ?umów podobnych?, zapobiegając w ten sposób obchodzeniu przepisu ad. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

W ocenie wnioskodawcy opisane usługi nie są również usługami przetwarzania danych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź też usługami do przetwarzania danych podobnymi. Ich istota nie ma zasadniczo związku z bazą (zbiorem) danych. Opisane czynności lingwistyczne polegają na kontroli i korekcie lingwistycznej elektronicznych dokumentów. Nie mają one również nic wspólnego z przetwarzaniem danych. Wniosek ten płynie z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której Dziale 72 ?Usługi informatyczne? znajdują się usługi przetwarzania danych (72.3). Oznacza to, że usługi przetwarzania danych mają ścisły związek z technologią komputerową, podczas gdy usługi wykonywane przez podwykonawców są nie zautomatyzowane, wymagają ludzkiej pracy o znacznym nakładzie.

Usługi opisane przez wnioskodawcę można czasami zaliczyć do usług opisanych w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile dla kontrahenta wnioskodawcy stanowią działalność określoną w art. 13 pkt 2 i 6-9 ww. ustawy.

Z powyższych względów, zdaniem wnioskodawcy, w opisanym stanie przyszłym nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od kwot wypłaconych osobom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, jako że wykonywane przez nich usługi (świadczenia) nie mieszczą się w zakresie art. 29 ust. 1 pkt 1-5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem gdy stanowią one przychód z działalności określonej w art. 13 pkt 2 lub 6-9 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Przepis ten znajdzie zastosowanie tylko wówczas, gdy dany przychód będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, jako że w rozpatrywanym stanie przyszłym przychód wypłacany osobom podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie on obowiązany:

• odprowadzać zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat,
• uzyskiwać certyfikatu rezydencji dla ww. kontrahentów,

- za wyjątkiem sytuacji, gdy przychód kontrahentów wnioskodawcy będzie stanowił przychód z działalności określonej w art. 13 pkt 2 lub 6-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym ostatnim przypadku wnioskodawca chcąc skorzystać z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania będzie musiał uzyskać od kontrahentów certyfikaty rezydencji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynikało, iż wnioskodawca na potrzeby usług tłumaczeniowych i innych świadczonych dla swych kontrahentów będzie nabywał od osób fizycznych usługi polegające na sprawdzaniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania (usługi lingwistycznego). Kontrahenci wnioskodawcy, którzy na jego rzecz będą wykonywać powyższe usługi, posiadają miejsce zamieszkania w innych krajach niż Rzeczpospolita Polska i w tychże krajach będą wykonywać faktycznie usługi polegające na sprawdzaniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania. Sprawdzone i skorygowane pliki będą przesyłane wnioskodawcy drogą elektroniczną. Tą samą drogą wnioskodawca będzie kontrahentom dostarczał pliki do obróbki. W ramach współpracy pomiędzy wnioskodawcą a kontrahentami nie będzie dochodzić do przeniesienia praw autorskich ani do udzielania licencji.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m. in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9,

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Katalog przychodów wskazanych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie ?(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze?. Sformułowanie to uprawnia do przyjęcia, iż za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Dla bardziej precyzyjnego omówienia świadczeń o podobnym charakterze zasadne jest odesłanie do klasyfikacji statystycznych. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844 ze zm.) ?Usługi przetwarzania danych oraz drukowania tabulogramów?, PKWiU 72.30.21-00.00 zostały sklasyfikowane w dziale 72 czyli - ?Usługi informatyczne?. Dział 72 obejmuje m.in. usługi przetwarzania danych kończące się przygotowaniem dokumentów wyjściowych na podstawie danych dostarczonych przez użytkowników lub polegające jedynie na wprowadzeniu danych do zbiorów, usługi ciągłego zarządzania i obsługiwania cudzych urządzeń do przetwarzania danych.

Należy zauważyć, iż ww. rozporządzenie na podstawie § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) zostało uchylone. Jednocześnie w § 2 zawarto postanowienie, że w ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej do dnia 31 grudnia 2009r., klasyfikację PKWiU 2004 stosuje się równolegle z klasyfikacją PKWiU 2008, wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów 29 października 2008r.

Dla rozstrzygnięcia kwestii będącej przedmiotem wniosku znaczenie ma jednak nie to jaki nadano symbol usłudze ale do jakiej grupy ją zakwalifikowano.

Przenosząc powyższe uwarunkowania prawne na grunt prawa podatkowego należy zauważyć, iż Organ przyporządkował usługi wymienione we wniosku do kategorii usług przetwarzania danych wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opierając się także na klasyfikacji jakiej dokonał Urząd Statystyczny. W tym miejscu należy zauważyć, że Organ podatkowy nie jest uprawniony do oceny poprawności opinii Głównego Urzędu Statystycznego, wydając interpretację indywidualną może jedynie powołać się na powyższą opinię.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego i opinii Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 31 października 2006r. usługa składu i formatowania tekstów została przez uprawniony do tego organ zakwalifikowana jako usługa przetwarzania danych oraz drukowania tabulatorów. Sprawdzenie poprawności językowej tekstu jako końcowy element usługi składowania i formatowania tego tekstu winno być także uznane za element usługi zakwalifikowanej przez Główny Urząd Statystyczny jako usługa ?przetwarzania danych oraz drukowania tabulogramów?.

W świetle powyższego będąca przedmiotem wniosku usługa jest objęta przepisem art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy nie wymienił wprost ?usług polegających na sprawdzeniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania?. Nie oznacza to jednak, że przychody z tytułu świadczenia tych usług nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem Spółka, zgodnie z cyt. art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonująca wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5, jest obowiązana - jako płatnik ? pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, w wysokości określonej w art. 29 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy tj. 20% przychodu. Spółka może pobrać podatek wg stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a krajem rezydencji swego kontrahenta lub nie pobrać podatku w ogóle. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika (kontrahenta) dla celów podatkowych uzyskanym od tego podatnika (kontrahenta) certyfikatem rezydencji. Tym samym wnioskodawca, w omawianym przypadku ma obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji osoby fizycznej świadczącej dla niego usługi polegające na sprawdzeniu poprawności językowej tekstu po zakończonym procesie jego składu i formatowania, aby móc zastosować postanowienia odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.