?Czy w związku z tym, że w skład nieruchomości wchodzi grunt, oprócz podstawy zwolnienia tj. art. (...)

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawiania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako podatnik VAT, w listopadzie 1999 roku, na podstawie aktu notarialnego, zakupił od osoby fizycznej nieruchomość zabudowaną, w skład której wchodziły grunt zabudowany budynkiem biurowym dwupiętrowym oraz odrębnie usytuowanym budynkiem tzw. wiatą (z trzech stron ściany murowane, na fundamencie, zadaszona z zabezpieczonym bramą lub siatką wejściem w miejsce 4 ściany).

Nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawcę (podatnika VAT) w 1999 roku bez możliwości odliczenia VAT naliczonego ponieważ sprzedający - osoba fizyczna, nie był podatnikiem VAT i w związku z tym transakcja nie była opodatkowana VAT.

Wartość początkową całej nieruchomości ustalono w 1999 roku w wysokości 1.582 049,02 zł, jako składową:

1. budynki - 1.447.078 zł, (w tym: 72.600 zł - opłata skarbowa, 5.000 zł - netto opłata notarialna od której odliczono VAT, 75 zł - odpisy aktu notarialnego),
2. grunt - 80.597 zł, wyłączono z kwoty zakupu całej nieruchomości uwzględnionej w akcie notarialnym na podstawie kosztorysu rzeczoznawcy majątkowego w związku z koniecznością wyłączenia z podstawy amortyzowania.
   
   

Na budynki poniesiono wydatki modernizacyjne od których został odliczony VAT:

1. w roku 2000 - kwota netto 108.090,72 zł (zwiększenie wartości początkowej o 7,5%)
2. w roku 2001 - kwota netto 14.939,05 zł (zwiększenie wartości początkowej o 1%)
3. w roku 2002 - kwota netto 11.941,25 zł (zwiększenie wartości początkowej o 0,8%)
   
   

Ogółem wydatki modernizacyjne zwiększające wartość początkową budynków wyniosły 134.971,03 zł, tj. 9,33% wartości początkowej

Ustalono, że zakupione budynki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości, zostały wybudowane przed 1967 rokiem a w 1967 roku rozbudowane przez ówczesnego właściciela - Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego. W 1991 roku Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego zostało skonsolidowane na rzecz Miasta, które zostało właścicielem nieruchomości. W roku 1998 Miasto sprzedało nieruchomość osobie fizycznej, która w roku 1999 dokonała sprzedaży całości Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem biurowym oraz wiatą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że w skład nieruchomości wchodzi grunt, oprócz podstawy zwolnienia tj. art. 43 ustawy o VAT należy podać dodatkowo art. 29 ust. 5 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, sprzedaż gruntu nie będzie wyłączona z podstawy opodatkowania budynków trwale z tym gruntem związanych, które to budynki objęte będą zwolnieniem z VAT (jak powyżej), co wpłynie na zastosowanie zwolnienia z VAT również w stosunku do gruntu. Umieszczenie przepisu art. 29 ust. 5 na fakturze sprzedażowej obok podstawy zwolnienia z art. 43 ustawy o VAT, w przekonaniu Wnioskodawcy nie będzie konieczne, ale powołanie tego przepisu byłoby uszczegółowieniem podstawy zastosowanego zwolnienia z VAT do całej wartości nieruchomości, w skład której wchodzi również grunt.

W załączeniu przedstawiono treść aktu notarialnego zakupu przez Wnioskodawcę nieruchomości, której sprzedaż w przyszłości stanowi przedmiot niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) ? zwanej dalej również ustawą o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji, zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust.

   10 i 11;

3. numer kolejny faktury oznaczonej jako 'FAKTURA VAT';
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Ponadto zgodnie z § 5 ust. 7 ww. rozporządzenia, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy, poza danymi określonymi w ust. 1 pkt 5, wskazuje się również:

1. w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli ustawa lub przepisy wykonawcze do ustawy powołują ten symbol, lub
2. przepis ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, lub
3. przepis dyrektywy, który zwalnia od podatku tę dostawę lub to świadczenie.
   
   

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako podatnik VAT, w listopadzie 1999 roku, na podstawie aktu notarialnego, zakupił od osoby fizycznej nieruchomość zabudowaną, w skład której wchodziły grunt zabudowany budynkiem biurowym dwupiętrowym oraz odrębnie usytuowanym budynkiem tzw. wiatą (z trzech stron ściany murowane, na fundamencie, zadaszona z zabezpieczonym bramą lub siatką wejściem w miejsce 4 ściany).

Nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawcę (podatnika VAT) w 1999 roku bez możliwości odliczenia VAT naliczonego.

Wartość początkową całej nieruchomości ustalono w 1999 roku w wysokości 1.582 049,02 zł.

Ogółem wydatki modernizacyjne zwiększające wartość początkową budynków, od których został odliczony VAT, wyniosły 134.971,03 zł, tj. 9,33% wartości początkowej.

Zakupione budynki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości, zostały wybudowane przed 1967 rokiem, a w 1967 roku rozbudowane przez ówczesnego właściciela, który w 1991 roku został skonsolidowany na rzecz Miasta, które zostało kolejnym właścicielem nieruchomości. W roku 1998 Miasto sprzedało nieruchomość osobie fizycznej, która w roku 1999 dokonała sprzedaży całości Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem biurowym oraz wiatą).

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż zgodnie z powołanym wyżej art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Stosownie natomiast do zapisu art. 29 ust. 5 cyt. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Faktura musi również spełniać wymogi, o których mowa w ww. § 5 ust. 1 i ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, m.in. wskazanie na fakturze nazwy (rodzaju) sprzedawanego towaru oraz wartość sprzedaży netto.

Należy jednak zauważyć, iż powołany wyżej § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług zawiera obowiązkowe elementy jakie winna zawierać faktura, zatem przepis ten nie stoi na przeszkodzie, aby Wnioskodawca w wystawionej fakturze zawarł elementy dodatkowe (nie wymienione w § 5 ust. 1).

Ponadto podkreślenia wymaga okoliczność, iż zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT obejmuje swą regulacją jedynie dostawę budynków, budowli lub ich części, natomiast nie dotyczy gruntów, na których obiekty te są usytuowane. Ze względu na to, iż przedmiotem planowanej dostawy będą zarówno obiekty budowlane jak i grunty, w celu zachowania zgodności z dyspozycją § 5 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. prawidłowym będzie przywołanie przez Wnioskodawcę przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż umieszczenie przepisu art. 29 ust. 5 na fakturze sprzedażowej obok podstawy zwolnienia z art. 43 ustawy o VAT, w przekonaniu Wnioskodawcy nie będzie konieczne, ale powołanie tego przepisu byłoby uszczegółowieniem podstawy zastosowanego zwolnienia z VAT do całej wartości nieruchomości, w skład której wchodzi również grunt, należy uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska prawnego Wnioskodawcy zawartego w ww. wniosku w zakresie drugiego przedstawionego we wniosku pytania, tj. w zakresie sposobu wystawiania faktur VAT. Ocena stanowisk w zakresie ujętych we wniosku pytań oznaczonych numerem pierwszym, trzecim i czwartym, tj. w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży budynków wraz z gruntem, w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego w związku z nakładami poniesionymi w latach 2000 ? 2002 i w zakresie sposobu wyodrębniania elementów transakcji zbycia nieruchomości na fakturach VAT została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy ? Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.