Obowiązki płatnika sygn: ILPB2/415-1004/14-2/WM

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

?A? sp. z o.o. sp. j. (dalej: ?Spółka? lub ?Wnioskodawca?) prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży mebli.

W toku swojej działalności Spółka wynajmuje na podstawie umowy podnajmu samochody od ?B? sp. z o.o. sp. j. (dalej: ?B?). Wynajmowane samochody Spółka wykorzystuje na cele działalności gospodarczej. Wynajmowane samochody są pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT.

Zgodnie z umową, czynsz najmu samochodów dla Spółki kalkulowany jest w oparciu o miesięczny przebieg każdego pojazdu i stawkę kilometrową ustalaną przez wynajmującego (?B?). Zgodnie z ustaleniami stron, stawka ta ustalana jest dla poszczególnych pojazdów na bazie wszelkich kosztów ponoszonych przez ?B?, związanych z danym pojazdem i przebiegu tych pojazdów plus marża przyjęta przez ?B?.

Przykładowo, jeżeli samochód przejechał 100.000 km i ?B? poniosła 40.000 zł kosztów z nim związanych, stawka za kilometr wynosi 0,40 zł (40.000 zł / 100.000 km). Jeżeli zatem w danym miesiącu samochód przejedzie 2.000 km, czynsz jego najmu wyniesie 800 zł (0,40 zł/km 2.000 km) plus marża przyjęta przez ?B?.

Stawki za kilometr będące podstawą ustalania czynszu za wynajem monitorowane są na bieżąco i aktualizowane w przypadku zmiany poziomu marży dla ?B?.

Wynajmowane samochody Spółka wykorzystuje na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Samochody te są bowiem wykorzystywane przez pracowników Spółki dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Z każdym pracownikiem, który dysponuje samochodem służbowym zawierana jest umowa oddania samochodu służbowego do używania przez pracownika. Z postanowień umownych wynika, że pracownicy zobowiązani są używać samochód do celów służbowych w czasie pracy.

Rozważana jest możliwość zawarcia pomiędzy pracownikami Spółki a Spółką dodatkowej umowy podnajmu (dalej: ?Umowa podnajmu?) dotyczącej samochodów. Umowa podnajmu dotyczyć będzie używania samochodu poza zakresem wynikającym z obowiązków służbowych. Na podstawie Umowy podnajmu w zamian za wynagrodzenie (czynsz najmu) pracownicy będą mogli użytkować samochód dla celów prywatnych. Czynsz najmu będzie kalkulowany na podstawie zadeklarowanego przebiegu pojazdu wykonanego przez pracownika w celach prywatnych na podstawie Umowy podnajmu oraz stawki kilometrowej. Stosowana stawka kilometrowa ustalona będzie na analogicznym poziomie, po jakim Spółka wynajmuje samochody od ?B?.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dla pracownika użytkującego dla celów prywatnych samochód na podstawie Umowy podnajmu powstanie jakikolwiek przychód, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik PIT będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy pracownicy Spółki na podstawie zawartej ze Spółką Umowy podnajmu będą użytkować samochody dla celów prywatnych i będą z tego tytułu uiszczać wynagrodzenie na rzecz Spółki skalkulowane jako iloczyn stawki kilometrowej ustalonej na analogicznym poziomie, po jakim Spółka wynajmuje samochody od ?B? oraz liczby kilometrów przejechanych dla celów prywatnych, nie powstanie dla nich przychód i w konsekwencji Spółka jako płatnik PIT nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na PIT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zaliczki te pobierane są miesięcznie w wysokości uzależnionej od osiąganego dochodu. Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o PIT za dochód należy rozumieć m.in. uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 ustawy o PIT pomniejszone o koszty.

Zgodnie z art. 12 ustawy o PIT, przychodem ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o PIT, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu. Natomiast zgodnie z ust. 2b, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, że w praktyce rozliczenie z pracownikiem z tytułu korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych może odbyć się poprzez (i) obciążenie pracownika kosztami tak udostępnionego dodatkowego świadczenia ? w tym wariancie ekonomiczny koszt świadczenia przerzucany jest całkowicie na pracownika, lub (ii) doliczenie wartości przedmiotowego świadczenia do przychodu pracownika ? w tym wariancie pracownik ponosi koszt podatku, składek na ZUS w części pokrywanej przez pracownika oraz niepodlegającej odliczeniu od podatku części składki zdrowotnej, przy czym wybór jednego z powyższych wariantów nie ma, zdaniem Spółki, jakiegokolwiek wpływu na zasady dotyczące ustalania wartości takiego świadczenia dla celów PIT wskazane powyżej.

Tak więc, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy pracownicy Spółki na podstawie Umowy podnajmu uiszczać będą wynagrodzenie z tytułu używania samochodów na cele prywatne skalkulowane jako iloczyn stawki kilometrowej ustalonej na analogicznym poziomie, po jakim Spółka wynajmuje samochody od ?B? oraz liczby kilometrów przejechanych dla celów prywatnych, nie można uznać, że uzyskają oni jakikolwiek przychód. Jak bowiem wskazano powyżej wynagrodzenie uiszczane przez pracowników będzie odpowiadało wynagrodzeniu uiszczanemu przez Spółkę na rzecz podmiotu, od którego Spółka sama wynajmuje samochody, a więc zgodnie z przepisami ustawy o PIT będzie odpowiadało cenie zakupu usług wynajmu samochodów, które Spółka nabywa od ?B?.

Zdaniem Spółki, ewentualny przychód mógłby bowiem powstać jedynie w sytuacji, gdyby cena płacona przez pracownika była niższa od cen zakupu najmu płaconych przez Spółkę na rzecz ?B? ? co nie ma miejsca w omawianym przypadku.

W konsekwencji, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dla pracownika nie powstanie w takim przypadku jakikolwiek przychód w tym w szczególności z tytułu częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, a na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika PIT w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.