1) Czy art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do podwyższenia (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie możliwości zastosowania podwyższenia kosztów nabycia zbywanego lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu x 2008 r. Wnioskodawca zakupił na podstawie aktu notarialnego od firmy lokal mieszkalny za kwotę 179 217, 57 zł. W związku z tym aktem notarialnym Zainteresowany poniósł koszty w wysokości 1 585 zł.

W dniu x 2009 r. Wnioskodawca sprzedał ww. lokal za kwotę 270 000 zł.

Zainteresowany będąc przed złożeniem zeznania podatkowego wyraził wątpliwość co do zastosowania art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do podwyższenia wartości zakupu mieszkania, czy również do wartości kosztów notarialnych...
2. Czy wskaźnik, o którym mowa w art. 22 ust. 6f ww. ustawy wynosi 3,5%...

Zdaniem Wnioskodawcy, do kosztu zakupu mieszkania ma On prawo zaliczyć: wartość zakupu mieszkania i koszty notarialne (179 217,57 zł + 1 585,00 zł = 180 802,57 zł). Następnie w myśl art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ww. koszt zakupu lokalu mieszkalnego należy podwyższyć o 3,5% zgodnie z GUS.

Zainteresowany wyliczył podatek jaki zobligowany jest do uiszczenia w urzędzie skarbowym.

I tak:

1. Wnioskodawca obliczył koszt zakupu mieszkania:

179 217,57 zł ( wartość zakupu mieszkania )+ 1 585,00 zł ( koszty notarialne ) = 180 802,57 zł;

2. Zainteresowany podwyższył koszty zakupu zgodnie z art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.

180 802, 57 zł x 1,035 (wzrost 3,5% zgodnie z GUS) = 187 130,66 zł;

3. Wnioskodawca obliczył podstawę opodatkowania:

270 000,00 zł ( wartość sprzedaży, cena) - 187 130,66 zł (ustalony koszt zakupu zgodnie z art. 22 ust. 6f ww. ustawy) = 82 869,34 zł ( podstawa opodatkowania )

82 869,34 zł ( podstawa opodatkowania ) x 0,19 = 15 745,17 zł ( podatek ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51 poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

    - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2008 r., na podstawie aktu notarialnego, nabył lokal mieszkalny, który następnie w 2009 r. sprzedał.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r.

Stosownie bowiem do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)?c) ustawy zmienianej w art. 1 (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Jednakże istotnym dla zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego i związanych z nim pytań jest ust. 2 tegoż artykułu, który stanowi, iż podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle przytoczonego przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku.

Natomiast, stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Określając koszty uzyskania przychodu należy brać pod uwagę te wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej 'Monitor Polski'.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w 2008 r. Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny, który sprzedał w 2009 r. W związku z transakcją zakupu tego lokalu Zainteresowany poniósł wydatek z tytułu kosztów notarialnych w wysokości 1 585 zł.

Tak więc, opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie podlegał dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego (nabytego w 2008 r.), po uwzględnieniu kosztów odpłatnego zbycia (art. 19 ustawy) i kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia (art. 22 ust. 6c ustawy), podwyższonych zgodnie z art. 22 ust. 6f ustawy.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, iż norma prawna zawarta w art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

Zatem należy uznać, iż Zainteresowany ma prawo do podwyższenia, zgodnie z ww. przepisem kosztów nabycia lokalu mieszkalnego w postaci zakupu mieszkania jak również wartości notarialnych powstałych przy jego nabyciu.

Natomiast w związku z pytaniem nr 2, tut. Organ stwierdza co następuje.

Zainteresowany we wniosku zadał następujące pytanie:

?Czy wskaźnik, o którym mowa w art. 22 ust. 6f ww. ustawy wynosi 3,5%...?

W tym miejscu należy podkreślić, że tut. Organ nie ma delegacji ustawowej by potwierdzić wysokość wskaźnika podanego przez Wnioskodawcę, bowiem nie dotyczy to zagadnienie przepisów podatkowych.

Zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego ? rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Mając powyższe na uwadze, iż ww. tematyka nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej tut. Organ informuje, iż zakresem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na przedstawione we wniosku pytanie nr 1.

Ponadto należy zaznaczyć, iż oceniając stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego tut. Organ nie odniósł się do dokonanych przez Niego obliczeń liczbowych. Zgodnie bowiem z art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Z uwagi na powyższe nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) należnego podatku. Zatem tut. Organ nie może potwierdzić prawidłowości wskazanego przez Zainteresowanego we wniosku, w bloku G, poz. 52 wyliczenia tego podatku, bowiem zasady rachunkowego jego wyliczenia nie podlegają urzędowej interpretacji.

Natomiast w toku postępowania podatkowego urząd skarbowy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania Zainteresowanego, kierując się zasadą dochodzenia do prawdy materialnej, podejmuje wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy.

Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest bowiem postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Stąd ustalenie prawdy obiektywnej (materialnej) nie jest tu możliwe w sposób ścisły, jak można tego wymagać na gruncie postępowania podatkowego prowadzonego, np. w przedmiocie rozpatrywanej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.