Czy w latach 2006-2011 przysługiwało Zainteresowanej prawo stosowania zryczałtowanej 50% stawki kosztu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu sprawowania funkcji i wykonywania czynności wewnętrznego producenta telewizyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 1996 r. Wnioskodawczyni jest etatowym pracownikiem nadawcy TV, gdzie od 2000 r. jest wewnętrznym producentem audycji TV, zatrudnionym w regionalnej agencji producenckiej stanowiącej część (?). Zgodnie z przepisami wewnętrznymi XX określonymi Uchwałą Zarządu nr xx/2001 funkcje i osadzenie zawodowe producenta wewnętrznego określa § 1 ust. 1 pkt 2, który stanowi, iż ?producentem wewnętrznym jest pracownik zatrudniony w agencji produkcji audycji telewizyjnych na stanowisku pracy ?producent?, któremu powierza się wytworzenie dla anten lub kontrahentów zewnętrznych, audycji telewizyjnej zgodnie z zatwierdzonym scenariuszem i w ramach środków określonych w kosztorysie tej audycji?. Z kolei § 9 ust. 1 tego dokumentu stanowi, iż ?producent wewnętrzny jest odpowiedzialny osobiście za dobór zespołu producenckiego, zamawianie wszelkiego rodzaju usług intelektualnych, realizacyjnych, technicznych oraz za każdy aspekt programu: kreatywny, finansowy i organizacyjny w tym za terminową realizację zadań produkcyjnych?. Obowiązująca ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. bezspornie wskazuje, iż audycja TV wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i jest klasyfikowana jest jako utwór audiowizualny, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 tej ustawy. Każdorazowo cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. Jednocześnie obszar działalności telewizyjnej koncentruje się w domenie sztuki i kultury. Producent telewizyjny jest kluczowym współautorem utworu, mającym newralgiczne znaczenie dla kształtowania audycji począwszy od etapu koncepcji, a na postaci finalnej dzieła skończywszy. Jednoznacznie potwierdza to specyfika zawodowa stosowana w branży telewizyjnej, literatura branżowa, związany z zawodem proces edukacyjny realizowany na uczelniach i wydziałach artystycznych. W zakresie obowiązków Zainteresowanej leży osobista odpowiedzialność za każdy aspekt audycji, w tym za warstwę kreatywną, jak również finansową i organizacyjną. Wnioskodawczyni odpowiada za opracowanie koncepcji audycji, dobór odpowiednich twórców pozwalających osiągnąć oczekiwany rezultatu artystyczny ? w tym m.in. reżysera, scenarzysty, realizatora obrazu, dźwięku oraz światła, autora oprawy muzycznej, scenografii, grafiki, montażysty. W gestii Zainteresowanej leży zarówno dobór nabywanych praw, pozyskanie elementów inscenizacyjnych ? scenografii, kostiumów, wybór odpowiednich obiektów zdjęciowych, pozyskanie aktorów, prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Bezpośredni udział Wnioskodawczyni w procesie twórczym i kreatywnym dzieła był więc niezwykle rozległy i przekładał się bezpośrednio na efekt artystyczny realizowanego utworu audiowizualnego. Od strony formalnej istotnym w tym przypadku był fakt, iż na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 12 ust. 1), podobnie jak pozostałe zawody twórcze zatrudnione w XX. Zainteresowana każdorazowo przenosi na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego. System wynagradzania Wnioskodawczyni w XX, podobnie jak w przypadku pozostałych grup zawodowych o charakterze twórczym ? reżyserów TV, wydawców, dziennikarzy, scenarzystów, autorów obrazu, dźwięku, realizatorów światła, montażystów, grafików, scenografów, itp. w dominującej części bezpośrednio powiązany jest z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy poszczególnych produkcjach telewizyjnych. Czynności te są wyszczególnione w kosztorysach audycji ewidencjonowanych przez pracodawcę. Stanowi to element bezspornie różnicujący sposób zatrudnienia i wynagradzania Zainteresowanej względem grup zawodowych nie związanych w XX z działalnością twórczą i co miesiąc premiowanych zwykłą premią motywacyjną o wskaźniku procentowym. Tak samo jak w przypadku ww. zawodów twórczych umowa o pracę Wnioskodawczyni nie określa nominalnego bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez siebie z tytułu umowy o pracę, bo w tym zakresie XX. korzysta z zapisów art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych mówiących o ?nabyciu z chwilą przyjęcia utworu autorskich praw majątkowych w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron?. Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do zatrudnienia Zainteresowanej, jak i wszystkich innych zawodów twórczych, stosowana w XX ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną z tworzeniem utworów i z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi. W przypadku sprawowanej przez Wnioskodawczynię funkcji producenta wewnętrznego dodatkową trudność dla takiej ewidencji stanowią wszelkie bezpośrednio przynależne tej funkcji działania kreacyjne, jak choćby stworzenie ogólnej koncepcji projektu, czy dokonanie optymalnego skompletowania składu zespołu produkcyjnego w części twórczej ? zaangażowanie wszelkich autorów, realizatorów, scenografów, aktorów, prowadzących, uczestników, itp. Działania te nie są bowiem możliwe do prostego przyporządkowania zasadzie 8-godzinnego czasu pracy, a identyfikacja z normami czasu pracy wynika jedynie z obligatoryjnych wymogów kodeksowych. Nie ma bowiem realnej możliwości określenia, ile wymyślenie i dopracowanie szczegółów danej koncepcji programowej pochłaniać ma czasu. Zważywszy na te okoliczności pracodawca nie ma w tym zakresie realnej możliwości wykorzystania dla potrzeb ewidencyjnych specjalnego systemu rozliczeniowego odpowiednio rejestrującego czas pracy z podziałem na czynności bezpośrednio twórcze oraz inne.

Reasumując, Zainteresowana podaje, iż pełniąc funkcję producenta audycji telewizyjnych bezspornie jest aktywnym współtwórcą utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonywana przez Nią praca stanowi w pełni ?przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze? wyczerpujący definicję utworu chronionego prawem autorskim. Praca Zainteresowanej polega na kreatywnym współtworzeniu utworu audiowizualnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z charakterem i specyfiką audycji Wnioskodawczyni podejmuje szeroką inicjatywę twórczą, odpowiada za kreatywny, organizacyjny, a także finansowy aspekt produkcji. Tym samym, stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? w opinii Zainteresowanej ? spełnia w pełnym zakresie przesłanki do uzyskiwania prawa stosowania 50% kosztu uzyskania przychodów w związku z wykonywaną pracą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w latach 2006-2011 przysługiwało Zainteresowanej prawo stosowania zryczałtowanej 50% stawki kosztu uzyskania przychodu dla przychodów osiąganych z tytułu sprawowania funkcji i wykonywania czynności wewnętrznego producenta telewizyjnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie argumentów przedstawionych w stanie faktycznym oraz w związku wykonywaniem czynności twórczych związanych z tworzeniem utworu audiowizualnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co odzwierciedla m.in. stosowne przenoszenie praw autorskich ? w związku ze sprawowaniem funkcji wewnętrznego producenta audycji TV przysługuje Jej prawo stosowania zryczałtowanej stawki 50% kosztu uzyskania przychodu.

Na poparcie swojego stanowiska, Zainteresowana wskazała, iż wykonywane przez Nią czynności są jednoznacznie czynnościami twórczymi, niepowtarzalnymi, cechują się indywidualnym charakterem, a tym samym w pełnej rozciągłości spełniają przesłanki określone domenie utworu zdefiniowanej w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz innych przepisach tej ustawy.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) ? co w tym przypadku ? zdaniem Wnioskodawczyni ? jednoznacznie zachodzi.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami ? w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.?

Odnosząc się szczegółowo do przepisów prawa, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż dla zaistniałego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące zapisy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, należy uznać, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Dla kwalifikacji prac twórczych w zakresie normy kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% nie ma w tym przypadku znaczenia forma stosunku prawnego, w ramach którego wykonane są prace twórcze, tj. czy to będzie umowa o pracę, czy też umowa o dzieło lub zlecenie.

Zdaniem Zainteresowanej, wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, zazwyczaj stanowi dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Tak jak wskazano wcześniej, stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. O zastosowaniu 50 % kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Zgodnie z zapisem art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskimi prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego są utwory audiowizualne ? co bezpośrednio koresponduje z przedmiotowym stanem faktycznym.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Zainteresowana stoi na stanowisku, iż na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy oprawie autorskim i prawach pokrewnych ?domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.