Czy certyfikaty rezydencji potwierdzające miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2010 r. (data wpływu 13.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ważności certyfikatu rezydencji i jego udokumentowania ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ważności certyfikatu rezydencji i jego udokumentowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją, dystrybucją i sprzedażą napojów bezalkoholowych, soków owocowych i warzywnych, wód oraz nektarów opatrzonych zastrzeżonymi znakami towarowymi.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zawiera urnowy bądź składa zamówienia u podmiotów zagranicznych. Przedmiotem umów lub zamówień są min. licencje, usługi doradcze, usługi marketingowe oraz inne usługi niematerialne i prawne, nabywane od zagranicznych podatników niemających na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu. Nabyte usługi i prawa wykorzystywane są w bieżącej działalności gospodarczej Spółki.

Spółka dokonując wypłat na rzecz podatników nie mających rezydencji podatkowej w Polsce należności z tytułów określonych w art. 21 ustawy CIT, zobowiązana jest jako płatnik do obliczenia i pobrania podatku. Spółka dokonując wypłat należności stosuje postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska w odniesieniu do poszczególnych kategorii uzyskiwanych przychodów. Zgodnie z art. 26 ust.1 ustawy CIT, w celu skorzystania z obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia określonego w odpowiedniej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka powinna posiadać na dzień wypłaty certyfikat rezydencji podatkowej odbiorcy płatności, poświadczający siedzibę odbiorcy płatności dla celów podatkowych. Certyfikat powinien być wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby otrzymującego płatność.

Spółka gromadzi certyfikaty rezydencji swoich kontrahentów. Wnioskodawca otrzymuje najczęściej dwie grupy certyfikatów, wydane przez organy podatkowe krajów, w których mieści się siedziba podatnika.

Pierwsza grupa to certyfikaty wydawane na określony okres np. rok.

Druga grupa to certyfikaty zaświadczające, że dany kontrahent jest rezydentem danego państwa, które jednak nie określają żadnego przedziału czasowego, w którym obowiązują.

Dotychczas Spółka przed wypłatą należności w każdym roku podatkowym żądała od swoich kontrahentów nowych certyfikatów rezydencji, aby móc zastosować właściwą stawkę podatku bądź zwolnienie w oparciu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy certyfikaty rezydencji potwierdzające miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez organy podatkowe państw, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawierające terminu na jaki okres zostały wydane, pozostają aktualne do momentu zmiany danych wskazanych w certyfikatach rezydencji...
2. Czy, jeżeli Spółka obecnie posiada oryginały certyfikatów rezydencji i w następnych latach otrzyma od podatnika pisemnie, bądź drogą elektroniczną (e-mail) potwierdzenie, że dane zawarte w certyfikacie wydanym wcześniej nie uległy zmianie, będzie mogła uznać że zachowane zostały warunki o których mowa w art. 26 ust. 1 ustawy CIT...
3. Czy certyfikaty rezydencji dostarczane do Spółki drogą elektroniczną (e-mail) spełniają warunki art. 4 a pkt 12 ustawy CIT w sytuacji, gdy dopuszczalne jest w kraju kontrahenta wystawianie certyfikatu w formie np. pliku w formacie PDF...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przepis art. 26 ust. 1 ustawy CIT nakłada obowiązek posiadania certyfikatu, jednak wspomniany przepis ani żaden inny przepis prawa podatkowego nie określa terminu ważności certyfikatu czy też obowiązku jego ponownego uzyskania po pewnym czasie. Warto podkreślić, że certyfikat rezydencji jest dokumentem, który powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

• zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,
• określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,
• zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.
  
  

Zdaniem Spółki, obydwa rodzaje otrzymywanych certyfikatów spełniają powyższe wymogi.

Wnioskodawca wskazuje, iż przepisy prawa podatkowego nie regulują kwestii, jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność. Przepisy prawa podatkowego nie regulują również kwestii w jakiej formie certyfikat ma być dostarczony drogą elektroniczną, czy listownie, czy też w inny sposób. Dokument ten ma świadczyć o siedzibie podatnika dla celów podatkowych.

Spółka uważa, że prawidłowość stanowiska wnioskodawcy została potwierdzona w wydanych interpretacjach indywidualnych: IPPB2/415-53/09-4/AZ wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 15.04.2009 r., ILPB3/423-636/08-3/DS oraz ILPB3/423-624/08-4/MM wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 23.12.2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca dokonując wypłat na rzecz podatników nie mających rezydencji podatkowej w Polsce należności z tytułów określonych w art. 21 ustawy CIT, zobowiązana jest jako płatnik do obliczenia i pobrania podatku. Spółka dokonując wypłat należności stosuje postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska w odniesieniu do poszczególnych kategorii uzyskiwanych przychodów. Spółka gromadzi certyfikaty rezydencji swoich kontrahentów. Wnioskodawca otrzymuje najczęściej dwie grupy certyfikatów, wydane przez organy podatkowe krajów, w których mieści się siedziba podatnika.

Pierwsza grupa to certyfikaty wydawane na określony okres np. rok.

Druga grupa to certyfikaty zaświadczające, że dany kontrahent jest rezydentem danego państwa, które jednak nie określają żadnego przedziału czasowego, w którym obowiązują.

Dotychczas Spółka przed wypłatą należności w każdym roku podatkowym żądała od swoich kontrahentów nowych certyfikatów rezydencji, aby móc zastosować właściwą stawkę podatku bądź zwolnienie w oparciu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W aktualnym stanie prawnym na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest unormowań definiujących okres ważności certyfikatu rezydencji.

Zatem należy uznać, że certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo stan faktyczny w nim zawarty nie ulega zmianie. Oczywiście zasada ta nie ma zastosowania w sytuacjach, w których treść certyfikatu określa termin jego ważności wskazując rok podatkowy, bądź też konkretnie ustalając okres czasu na jaki certyfikat został wydany.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także ? o ile wynika to z jego treści ? również w przeszłości. Zaświadczenie to, nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie podkreślić, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Stąd dopuszczalne jest uzyskanie od podatnika w następnych latach pisemnego lub mailowego potwierdzenia, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie.

Zaznaczyć należy, że płatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji swoich kontrahentów w oryginale lub w postaci kopii poświadczonej notarialnie, oraz przedstawić certyfikat rezydencji na każdorazowe żądanie polskich organów podatkowych. Jeżeli nie ma możliwości dostarczenia certyfikatu rezydencji w postaci oryginału papierowego dokumentu ze względu na fakt, iż w praktyce w danym kraju ich wydawanie zostało zastąpione udostępnianiem dokumentu w wersji elektronicznej dostępnej na oficjalnej stronie internetowej należy uznać, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Ordynacji podatkowej forma ta będzie wystarczająca dla celów udowodnienia miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, iż certyfikat rezydencji, który nie wskazuje daty, do której obowiązuje, zachowuje swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny jest prawidłowe. Spółka będąc w posiadaniu oryginału wydanego certyfikatu rezydencji kontrahenta jeśli uzyska od niego potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie to jest to wystarczające do uwzględnienia przez Spółkę właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednocześnie certyfikaty rezydencji dostarczane do Spółki w formie elektronicznej, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa rezydencji kontrahenta, spełniają warunki umożliwiające zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

ILPB3/423-624/08-4/MM, interpretacja indywidualna