Czy koszty organizacji spotkania integracyjnego dla pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11.02.2009 r. (data wpływu 16.02.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkania integracyjnego dla pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład Grupy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.02.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkania integracyjnego dla pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład Grupy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest podmiotem w ramach grupy ?E.? W jej skład wchodzi również kilka innych spółek. Zgodnie z zasadami obowiązującymi wewnątrz Grupy każda ze spółek wchodząca w jej skład organizuje dla pracowników wszystkich tych spółek spotkanie integracyjne. Odbywają się one zawsze w ustalonych z góry odstępach czasu i za każdym razem inna spółka jest ich gospodarzem. Taka spółka również ponosi wszelkie koszty związane z organizacją spotkania integracyjnego.

Celem tego typu spotkań jest jak najlepsza integracja pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład grupy ?E.? Jest to bardzo istotne dla polepszenia wzajemnej współpracy pomiędzy spółkami. Ma to bardzo duże znaczenie z uwagi na to, że w ramach grupy ?E.? istnieje ścisły podział zadań gospodarczych, których właściwa realizacja ma przełożenie na wyniki ekonomiczne każdej z tych spółek, prowadzi bowiem do zwiększenia popytu na towary grupy ?E.?, a to z kolej doprowadza do powiększenia liczby zamówień dla każdej z tych spółek.

W związku z tym można powiedzieć, że grupa ?E.? przypomina dużą spółkę, z podziałem zadań pomiędzy jej działy. Z tym, że w ramach grupy ?E.? zamiast działów wyodrębniono oddzielne, ale ściśle ze sobą powiązane i gospodarczo od siebie zależne, spółki.

Z tego względu dobra współpraca pomiędzy pracownikami poszczególnych spółek wchodzących w skład grupy ?E.? ma bardzo istotne znaczenie dla poprawy wyników ekonomicznych zarówno całej grupy ?E.?, jak i każdej z tworzących ją spółek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty organizacji spotkania integracyjnego dla pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład grupy ?E.? poniesione przez Wnioskodawcę mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Koszty organizacji przez niego dla pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład grupy ?E.? spotkania integracyjnego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie powyższego stanowiska należy podzielić na dwie części. W pierwszej znajdzie się odwołanie do pojęcia kosztów uzyskania przychodu, a następnie dokonana zostanie kwalifikacja będącego przedmiotem niniejszej sprawy stanu faktycznego z punktu widzenia definicji kosztów uzyskania przychodu.

1. Pojęcie kosztów uzyskania przychodu.

a .Przesłanki uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodu zostało zdefiniowane w przepisie art. 15 ust. 1 zdanie 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi co następuje:

?Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1?.

Z przytoczonej normy wynikają następujące przesłanki, którym musi odpowiadać dany koszt, by zostać uznanym za koszt uzyskania przychodu: po pierwsze musi on mieścić się w pojęciu kosztu, po drugie musi ostać poniesiony oraz po trzecie celem jego poniesienia musi być osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Poza spełnieniem powyższych przesłanek pozytywnych dany koszt nie może spełniać przesłanki negatywnej w postaci jego zaliczenia do kosztów wymienionych w przepisach art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W niniejszym wniosku nie będą bliżej omawiane dwie pierwsze przesłanki, ponieważ ich spełnienie w przedmiotowym stanie faktycznym nie wzbudza wątpliwości. Wydatki związane z opłaceniem kosztów spotkania integracyjnego mieszczą się bowiem w pojęciu kosztu i w przypadku zapłaty ceny spotkania integracyjnego przez Spółkę będą także przez nią poniesione. Poza zakresem analizy pozostawiona zostanie również przesłanka negatywna, gdyż w przepisach art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma wyłączenia kosztów organizacji imprez integracyjnych z pojęcia kosztów uzyskania przychodu. Kluczowe znaczenie ma zatem analiza trzeciej ze wskazanych przesłanek.

b. Przesłanka celu poniesienia kosztu uzyskania przychodu.

Spełnienie przesłanki celu poniesienia kosztu uzyskania przychodu musi być oceniane przez pryzmat związku poniesienia danego kosztu z uzyskaniem, czy też mówiąc precyzyjniej z możliwością uzyskania, przychodu. W doktrynie i praktyce pojawia się sporo wątpliwości co do sposobu ujmowania powyższej zależności.

Pierwsza koncepcja ujmująca związek pomiędzy poniesieniem kosztu, a osiągnięciem przychodu, opiera się na badaniu motywacji skłaniającej podatnika do poniesienia określonego kosztu. Zgodnie z założeniami tego stanowiska organ podatkowy powinien ustalić przesłanki, jakimi kierował się podatnik podejmując decyzję o poniesieniu danego kosztu oraz czy miał zamiar uzyskania w ten sposób przychodu. Nie miało zatem znaczenia dla kwalifikacji danego kosztu, jako poniesionego w celu uzyskania przychodu, czy rzeczywiście on wystąpił, a jedynie czy podatnik miał zamiar jego osiągnięcia wskutek poniesienia danego kosztu. W celu zniwelowania prawdopodobieństwa nadużyć przy stosowaniu tej metody, korygowano jej wyniki poprzez uznanie, że nie mają na celu uzyskania przychodu takie koszty, które nie są możliwe do zaakceptowania z punktu widzenia racjonalnie działającego podmiotu, stosującego zasady prawidłowej gospodarki i mającego standardową wiedzę o zależnościach między kosztem a przychodem, jaką podatnik może mieć w chwili ponoszenia kosztu? (Maciej Ślifirczyk Ślifirczyk Maciej, Świtała Filip, Krasnodębski Robert, Dźwigała Gerard, Karwat Piotr, Huszcz Zbigniew, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2007 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis wydanie 1, uwaga 11 do art. 15).

W praktyce działania organów podatkowych ustalano również omawianą relację odwołując się do istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Stanowisko to było jednak obarczone błędem wynikającym z tego, że istnienie związku przyczynowego zakłada wystąpienie zarówno przyczyny, jak i skutku. Tym samym z pojęcia kosztów uzyskania przychodu zostały by wyłączone wszystkie koszty, które wprawdzie zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, ale z różnych przyczyn nie doprowadziły do faktycznego uzyskania przychodu. Z tego względu wskazane stanowisko nie jest prawidłowe i nie powinno być stosowane.

W konsekwencji rozwinęła się trzecia koncepcja, która modyfikuje słabości powyższego podejścia. Stara się ona uchwycić związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a potencjalnym przychodem. Chodzi zatem o adekwatny związek przyczynowy zachodzący pomiędzy poniesieniem danego kosztu a możliwością uzyskania przychodu.

Omawiany pogląd jest widoczny w wielu orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego (przykładowo: wyrok NSA z 23 września 1999 r. sygn. akt I SA/Po 2257/98, wyrok NSA z 3 grudnia 1999 r. sygn. akt I SA/Lu 1225/98, wyrok NSA z 22 listopada 2000 r. sygn. akt SA/Sz 1313/99, wyrok NSA z 29 listopada 2000 r. sygn. akt I SA/Gd 551/98).

Jak widać odrzucono tu wymaganie, by przychód rzeczywiście wystąpił wskutek poniesienia danego kosztu.

Istotne jest, że w praktyce występują dwa rodzaje kosztów poniesionych w celu uzyskania przychodu, a mianowicie: pośrednie i bezpośrednie.

W przypadku tych pierwszych uchwycenie relacji przyczynowej bywa bardzo trudne. Z tego względu praktyka orzecznicza wprowadziła jako dodatkowe, pomocnicze kryterium oceny istnienia przedmiotowej relacji, w postaci zasad zdrowego rozsądku. Najpełniej zostały one zdefiniowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 1997 roku (sygn. akt I SA/Ka 694/96), którego teza jest następująca:

?Większość wydatków ponoszonych przez podatników stanowi bezspornie koszt uzyskania przychodu. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak wyraźny. Wszystkie te sytuacje należy rozwiązywać według zasad zdrowego rozsądku. Nie ma tu żelaznych reguł; każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z tym przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu?.

Po omówieniu przesłanek, jakie musi spełniać dany koszt, by został uznany za koszt uzyskania przychodu, należy przejść do oceny, czy wydatki, jakie ma ponieść Spółka w związku z organizacją spotkania integracyjnego dla pracowników całej grupy ?E.? mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu.

Po omówieniu przesłanek, jakie musi spełniać dany koszt, by został uznany za koszt uzyskania przychodu, należy przejść do oceny, czy wydatki, jakie ma ponieść Spółka w związku z organizacją spotkania integracyjnego dla pracowników całej grupy ?E.?, mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu.

2. Koszty imprezy integracyjnej pracowników grupy ?E.?, jako koszty uzyskania przychodu przez Spółkę.

Decydujące znaczenie dla kwalifikacji kosztów imprezy integracyjnej pracowników grupy ?E.?, jako kosztów uzyskania przychodu przez Podatnika, ma ustalenie, czy mogą być one uznane za poniesione w celu uzyskania przychodu...

Przy ocenie tego zagadnienia trzeba pamiętać, że poszczególne spółki wchodzące w skład grupy ?E.? pozostają ze sobą w ścisłych relacjach gospodarczych.

Każda z nich realizuje ściśle określone zadanie gospodarcze, którego właściwe wykonywanie przynosi korzyści całej Grupie i poszczególnym spółkom. Objawia się to w zwiększeniu popytu na towary Grupy, a co za tym idzie zwiększenie liczby zamówień dla każdej ze spółek. To z kolej przekłada się na wysokość osiąganego przez nie przychodu.

Jak już zaznaczono z punktu widzenia strategii prowadzenia działalności gospodarczej można powiedzieć, że Grupa przypomina dużą spółkę, z wyraźnym podziałem zadań pomiędzy poszczególne jej działy. W ramach Grupy zamiast działów wyodrębniono oddzielne, ale ściśle ze sobą powiązane i gospodarczo od siebie zależne, spółki przypisując im konkretne zadania. W efekcie skuteczność realizacji tych celów przez każdą ze spółek znajduje odzwierciedlenie w wysokości uzyskiwanego przez nie wszystkie przychodu. Dlatego porównanie Grupy do dużej, wielodziałowej spółki, jest w pełni uzasadnione.

W związku z powyższym dla każdej ze spółek wchodzących w skład Grupy jest niezwykle istotne nie tylko właściwe ułożenie relacji pomiędzy pracownikami w niej samej, ale także ścisła współpraca pomiędzy pracownikami każdej ze spółek wchodzących w skład Grupy oraz zmotywowanie pracowników do działania nie tylko na rzecz jednej spółki, ale i całej Grupy. Dobre ułożenie stosunków pomiędzy pracownikami poszczególnych spółek Grupy zapewnia sprawne jej działanie i stałą poprawę wyników finansowych Grupy.

Przy powyższej argumentacji wydaje się zasadnym stwierdzenie, że po stronie Spółki ponoszącej koszty organizacji spotkania integracyjnego pracowników całej Grupy, będzie istniał zamiar poniesienia tych kosztów w celu uzyskania przychodu. Dzięki temu będzie bowiem możliwym poprawienie relacji pomiędzy pracownikami różnych spółek w ramach Grupy, którzy na co dzień ze sobą współpracują. To powinno z kolej zapewnić lepszą współpracę między tymi spółkami i w efekcie zwiększyć gospodarczą skuteczność całej Grupy.

Przedstawiona argumentacja daje również podstawy do twierdzenia, że między kosztami poniesionymi w związku z organizacją takiego spotkania, a możliwymi do uzyskania przychodami istnieje związek przyczynowy. Takie bowiem wydatki dają możliwość uzyskania w przyszłości przychodów.

Mając na uwadze, że w przedmiotowej sytuacji występują koszty pośrednie, to trzeba również ocenić istniejący związek z punktu widzenia zasad zdrowego rozsądku. Stosując to kryterium wydaje się, że rozsądnie działający przedsiębiorca może mieć podstawy, by sądzić, że poniesienie wydatków na organizację imprezy integracyjnej dla pracowników całej grupy, w tym jego Spółki spowoduje poprawę skuteczności działania całej grupy i pozwoli na osiągnięcie przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Przepisy ustawy podatkowej dokonują jednocześnie podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, a których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w ramach organizowanych imprez okolicznościowych o charakterze integracyjnym, czy korzystania z obiektów sportowych, lecz w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego przedsięwzięcia. Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy.

Aby jednak uznać, iż dana impreza ma charakter integracyjny, to z założenia powinna być skierowana do wszystkich grup zainteresowanych. Integrację można bowiem osiągnąć w sytuacji nieograniczonej i niczym nieskrępowanej możliwości uczestnictwa w niej przez wszystkich chętnych pracowników.

Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wchodzi w skład grupy ?E.? i poszczególne spółki wchodzące w skład grupy ?E.? pozostają ze sobą w ścisłych relacjach gospodarczych. W ramach Grupy wyodrębniono oddzielne, ale ściśle ze sobą powiązane i gospodarczo od siebie zależne spółki, przypisując im konkretne zadania. W efekcie skuteczność realizacji tych celów przez każdą ze spółek znajduje odzwierciedlenie w wysokości uzyskiwanego przez nie wszystkie przychodu.

Zgodnie z zasadami obowiązującymi wewnątrz Grupy każda ze spółek wchodząca w jej skład organizuje dla pracowników wszystkich tych spółek spotkanie integracyjne. Odbywają się one zawsze w ustalonych z góry odstępach czasu i za każdym razem inna spółka jest ich gospodarzem. Taka spółka również ponosi wszelkie koszty związane z organizacją spotkania integracyjnego. Celem tego typu spotkań jest jak najlepsze integracja pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład grupy ?E.?. Jest to bardzo istotne dla polepszenia wzajemnej współpracy pomiędzy spółkami. Ma to bardzo duże znaczenie z uwagi na to, że w ramach grupy ?E.? istnieje ścisły podział zadań gospodarczych, których właściwa realizacja ma przełożenie na wyniki ekonomiczne każdej z tych spółek, prowadzi bowiem do zwiększenia popytu na towary grupy ?E.?, a to z kolej doprowadza do powiększenia liczby zamówień dla każdej z tych spółek. Dla każdej ze spółek wchodzących w skład Grupy jest niezwykle istotne nie tylko właściwe ułożenie relacji pomiędzy pracownikami w niej samej, ale także ścisła współpraca pomiędzy pracownikami każdej ze spółek wchodzących w skład Grupy oraz zmotywowanie pracowników do działania nie tylko na rzecz jednej spółki, ale i całej Grupy. Z tego względu dobra współpraca pomiędzy pracownikami poszczególnych spółek wchodzących w skład grupy ?E.? ma bardzo istotne znaczenie dla poprawy wyników ekonomicznych zarówno całej grupy ?E.?, jak i każdej z tworzących ją spółek.

Z powyższego wynika, iż zrzeszenie spółek ma charakter umowny i dobrowolny, a celem utworzenia Grupy jest wynik ekonomiczny poszczególnych podmiotów. Każda ze spółek działa jednak jako jednostka niezależna i zatrudnia swoich pracowników ponosząc przy tym koszty z tym związane, co w efekcie przekłada się na wynik ekonomiczny.

Jak wskazano powyżej wydatki związane z organizacją pracowniczych spotkań integracyjnych wynikają z prowadzonej przez podatnika działalności oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy.

Podmioty wchodzące w skład Grupy dobrowolnie ustaliły, że każda z zrzeszonych w niej spółek organizuje dla pracowników wszystkich tych spółek spotkanie integracyjne i za każdym razem inna spółka jest ich gospodarzem. W ramach aktywności socjalnej poszczególnych spółek należy jednak wyodrębnić konkretnych pracodawców i pracowników. Nieuprawnionym byłoby tworzenie umownej kategorii ?pracownik?.

Zgodnie z regulacją art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) ?pracownikiem? jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę, natomiast w myśl art. 3 Kodeksu pracy ?pracodawcą? jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż ponoszone wydatki z tytułu organizacji spotkania integracyjnego dla pracowników Wnioskodawcy nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Mieszczą się zatem w kategorii kosztów uzyskania przychodów jako wydatki służące zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Pozostałe wydatki Wnioskodawcy w tym zakresie ponoszone na osoby zatrudnione w innych spółkach Grupy wynikają z zasad przyjętych umownie w ramach dobrowolnego zrzeszenia i nie stanowią wydatków, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki na organizację spotkania integracyjnego dla pracowników wszystkich spółek wchodzących w skład grupy ?E.? poniesione przez Wnioskodawcę nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Spółki.

W oparciu o dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca może w przedmiotowej sprawie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu organizacji spotkania integracyjnego dla swoich pracowników po ich wyodrębnieniu.

Należy końcowo zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem oraz prawidłowym jego udokumentowaniem. Na Podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego też Spółka powinna posiadać dowody dokumentujące integracyjno - motywacyjny charakter przedmiotowych spotkań.

Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego, a tutejszy Organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.