Przedmiotowe niedopłaty z tytułu rozliczenia opłat eksploatacyjnych należnych od najemców nie stanowią (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania niedopłat związanych z rozliczeniem opłat eksploatacyjnych za usługę i opodatkowania tych niedopłat stawką podstawową podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka ?? Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością? Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: Spółka) prowadziła na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości komercyjnych - centrum handlowego położonego w ... W ramach zawartych umów najmu powierzchni handlowych w centrum handlowym najemcy ponoszą szereg opłat. Zapisy umów najmu w zakresie opłat są różne w zależności od najemcy. Na ogół jednak najemcy ponoszą koszty opłat eksploatacyjnych, obejmujących między innymi: wodę, ścieki, energię elektryczną i inne pozycje. W przypadku tej pozycji najemcy płacą w ciągu okresu kwoty wyliczone na podstawie zużycia za okres poprzedni, które następnie po zakończeniu okresu i dokonania sczytania liczników są rozliczane za pomocą faktur lub faktur korygujących. W tym przypadku okres to głównie rok kalendarzowy lub ewentualnie u niektórych najemców pół roku kalendarzowego.

Faktury za opłaty eksploatacyjne zostały wystawione przez Spółkę w 2013 r. za miesiące styczeń - kwiecień. Następnie centrum zostało sprzedane do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Nabywca) i faktury za okres maj i następne miesiące 2013 r. za opłaty eksploatacyjne wystawił Nabywca.

W umowie sprzedaży centrum strony ustaliły co następuje: ?Punkt 8.5 Strony uzgodniły, że Sprzedający pokryje wszelkie koszty eksploatacyjne dotyczące Nieruchomości za okres do dnia 30 kwietnia 2013 r. (włącznie) i będzie mieć prawo fakturować i pobierać od Najemców opłaty eksploatacyjne przewidziane Umowami Najmu za ten okres. (...) Punkt 8.7 Sprzedający przygotuje w oparciu o Umowy Najmu i przekaże Korzystającemu ostateczne sprawozdanie rozliczeniowe uwzględniające wszystkie koszty za okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do 30 kwietnia 2013 r. (włącznie) po otrzymaniu wszystkich faktur od wykonawców usług i dostawców mediów, jednak nie później niż w terminie do dnia 15 lipca 2013 r. (?Sprawozdanie Rozliczeniowe?). Sprawozdanie Rozliczeniowe będzie przedstawiało kwoty zaliczek należnych na podstawie Umów Najmu na poczet opłat eksploatacyjnych przez poszczególnych Najemców oraz kwoty należne poszczególnym dostawcom mediów i wykonawcom za usługi przez nich wykonane i zafakturowane oraz będzie wskazywało koszty przypadające na każdego z Najemców w każdym miesiącu okresu od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. włącznie. (...)

Punkt 8.8 Po otrzymaniu Sprawozdania Rozliczeniowego jednak nie później niż 31 lipca 2013 r.: (...) 8.8.3. Wszelkie koszty należne z tytułu wykonanych usług i dostarczonych mediów za okres od 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. włącznie, które powinny być pokryte przez Najemców w ramach opłat eksploatacyjnych, zgodnie z Umowami Najmu, a które zostały poniesione przez Sprzedającego do dnia 30 kwietnia 2013 r. włącznie i nie zostały zaspokojone z kwot opłat eksploatacyjnych, wpłaconych przez Najemców, zostaną zwrócone przez Kupującego Sprzedającemu.?

Podsumowując powyższe zapisy rozliczenie na koniec okresu z najemcami przeprowadza Nabywca. Natomiast Spółka dokonuje matematycznego wyliczenia w postaci sprawozdania rozliczeniowego pomiędzy faktycznym zużyciem a otrzymanymi opłatami za okres styczeń - kwiecień 2013 r. i w przypadku niedopłaty kwota ta powinna zostać jej zwrócona przez Nabywcę (dalej: Niedopłata).

Spółka wystawiła na Nabywcę fakturę z tytułu Niedopłaty na ?Rozliczenie opłat zgodnie z Aktem Notarialnym? ze stawką VAT 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Niedopłata jest usługą zgodnie z ustawą o VAT art. 8 i w związku z tym powinna być opodatkowana podatkiem VAT w stawce podstawowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, niedopłata jest usługą zgodnie z ustawą o VAT art. 8 i w związku z tym powinna być opodatkowana podatkiem VAT w stawce podstawowej.

Uzasadnienie:

Zgodnie z ustawą o VAT art. 5.1.1 Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8.1. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

2a. W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zdaniem Spółki kwoty niedopłat z tytułu opłat eksploatacyjnych, które zgodnie z umową sprzedaży ma jej zwrócić Nabywca mieszczą się w kategorii usługi zdefiniowanej w powyższych zapisach ustawy o VAT. Są to bowiem koszty zakupionych usług i towarów poniesione przez Spółkę, niepokrytych zafakturowanymi przez Spółkę opłatami eksploatacyjnymi, które zobowiązał się zwrócić Nabywca. Jest to więc usługa świadczona przez Spółkę na rzecz Nabywcy. Nabywca następnie na podstawie art. 8.2a dokonuje rozliczenia najemców na koniec okresu rozliczeniowego. Usługa ta nie mieści się w żadnym katalogu wyjątków listujących usługi opodatkowane stawką VAT inną niż podstawowa, w związku z tym opodatkowana jest VAT-em w stawce 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?) ? art. 7 ust. 1 ustawy.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?) ? art. 8 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadziła na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości komercyjnych - centrum handlowego położonego w ... W ramach zawartych umów najmu powierzchni handlowych w centrum handlowym najemcy ponoszą szereg opłat. Zapisy umów najmu w zakresie opłat są różne w zależności od najemcy. Na ogół jednak najemcy ponoszą koszty opłat eksploatacyjnych, obejmujących między innymi: wodę, ścieki, energię elektryczną i inne pozycje. W przypadku tej pozycji najemcy płacą w ciągu okresu kwoty wyliczone na podstawie zużycia za okres poprzedni, które następnie po zakończeniu okresu i dokonania sczytania liczników są rozliczane za pomocą faktur lub faktur korygujących. W tym przypadku okres to głównie rok kalendarzowy lub ewentualnie u niektórych najemców pól roku kalendarzowego. Faktury za opłaty eksploatacyjne zostały wystawione przez Spółkę w 2013 r. za miesiące styczeń - kwiecień. Następnie centrum zostało sprzedane do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Nabywca) i faktury za okres maj i następne miesiące 2013 r. za opłaty eksploatacyjne wystawił Nabywca.

W umowie sprzedaży centrum strony ustaliły co następuje: ?Punkt 8.5 Strony uzgodniły, że Sprzedający pokryje wszelkie koszty eksploatacyjne dotyczące Nieruchomości za okres do dnia 30 kwietnia 2013 r. (włącznie) i będzie mieć prawo fakturować i pobierać od Najemców opłaty eksploatacyjne przewidziane Umowami Najmu za ten okres. (...) Punkt 8.7 Sprzedający przygotuje w oparciu o Umowy Najmu i przekaże Korzystającemu ostateczne sprawozdanie rozliczeniowe uwzględniające wszystkie koszty za okres od dnia 1 stycznia 2013 r. do 30 kwietnia 2013 r. (włącznie) po otrzymaniu wszystkich faktur od wykonawców usług i dostawców mediów, jednak nie później niż w terminie do dnia 15 lipca 2013 r. (?Sprawozdanie Rozliczeniowe?). Sprawozdanie Rozliczeniowe będzie przedstawiało kwoty zaliczek należnych na podstawie Umów Najmu na poczet opłat eksploatacyjnych przez poszczególnych Najemców oraz kwoty należne poszczególnym dostawcom mediów i wykonawcom za usługi przez nich wykonane i zafakturowane oraz będzie wskazywało koszty przypadające na każdego z Najemców w każdym miesiącu okresu od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. włącznie. (...)

Punkt 8.8 Po otrzymaniu Sprawozdania Rozliczeniowego jednak nie później niż 31 lipca 2013 r.: (...) 8.8.3. Wszelkie koszty należne z tytułu wykonanych usług i dostarczonych mediów za okres od 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r. włącznie, które powinny być pokryte przez Najemców w ramach opłat eksploatacyjnych, zgodnie z Umowami Najmu, a które zostały poniesione przez Sprzedającego do dnia 30 kwietnia 2013 r. włącznie i nie zostały zaspokojone z kwot opłat eksploatacyjnych, wpłaconych przez Najemców, zostaną zwrócone przez Kupującego Sprzedającemu.?

Podsumowując powyższe zapisy rozliczenie na koniec okresu z najemcami przeprowadza Nabywca. Natomiast Spółka dokonuje matematycznego wyliczenia w postaci sprawozdania rozliczeniowego pomiędzy faktycznym zużyciem a otrzymanymi opłatami za okres styczeń - kwiecień 2013 r. i w przypadku niedopłaty kwota ta powinna zostać jej zwrócona przez Nabywcę (dalej: Niedopłata). Spółka wystawiła na Nabywcę fakturę z tytułu Niedopłaty na ?Rozliczenie opłat zgodnie z Aktem Notarialnym? ze stawką VAT 23%.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiotowe niedopłaty z tytułu rozliczenia opłat eksploatacyjnych należnych od najemców nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy na rzecz Nabywcy centrum handlowego, gdyż nie będzie występował pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywcą żaden element tworzący stosunek zobowiązaniowy, który można byłoby uznać za świadczenie usług. Zatem, niedopłaty związane z rozliczeniem opłat eksploatacyjnych nie są świadczeniem usług na rzecz Nabywcy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, odpowiedź na pytanie w części dotyczącej opodatkowania ww. niedopłat stawką podstawową podatku VAT, stała się bezprzedmiotowa.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.