1)Czy Zarząd Nieruchomości Wojewódzkich może dokonywać obciążeń zaliczkowych dotyczących kosztów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2012 r. (data wpływu 3 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 22 marca 2013 r. (data wpływu wpłaty do BKIP w Piotrkowie Tryb.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT dla dostawy mediów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki VAT dla dostawy mediów,
  

• stawki VAT dla opłat stałych z tyt. zarządzania nieruchomością,
  

• momentu powstania obowiązku podatkowego z tyt. dokonania półrocznych rozliczeń kosztów zmiennych.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 marca 2013 r. (data wpływu wpłaty do BKIP w Piotrkowie Tryb.) w zakresie opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zarząd Nieruchomości Wojewódzkich jest samorządową jednostką budżetową Województwa nie posiadającą osobowości prawnej. Do zakresu działań Zarządu Nieruchomości Wojewódzkich zgodnie ze statutem nadanym mu przez Sejmik Województwa należy zarządzanie wojewódzkim zasobem mieszkaniowym oraz obsługa techniczno - remontowa składników mienia, których właścicielem jest Województwo. W ramach zarządzania wojewódzkim zasobem nieruchomości Zarząd Nieruchomości wykonuje m.in. czynności polegające na bieżącym administrowaniu nieruchomościami.

Na podstawie Uchwały Zarządu Województwa z dnia 18 grudnia 2012 r. udzielono pomocnictwa dyrektorowi Zarządu Nieruchomości Wojewódzkich do zawarcia porozumienia w sprawie zarządzania w 2013 roku całością nieruchomości wspólnej. Współwłaścicielem wyżej wymienionej nieruchomości jest Skarb Państwa reprezentowany przez Okręgowy Urząd Miar, Regionalną Izbę Obrachunkowa i Wojewódzki Inspektorat Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Wymienione jednostki są trwałymi zarządcami udziału Skarbu Państwa. Zarząd Nieruchomości Wojewódzkich wystąpił do dostawców mediów o zawarcie umów na dostawę gazu energii elektrycznej, wywozu nieczystości.

Przygotował ponadto projekt porozumienia z podmiotami reprezentującymi Skarb Państwa w sprawie zarządzania i partycypowania w kosztach utrzymania nieruchomości. Wszystkie jednostki reprezentujące współwłaścicieli są jednostkami budżetowymi.

Zgodnie z zapisami projektu porozumienia współwłaściciele z tytułu partycypowania w kosztach utrzymania nieruchomości ponosić będą następujące miesięczne opłaty:

1. opłaty zmienne z tytułu kosztów eksploatacji nieruchomości,
2. opłaty stałe z tytułu zarządzania nieruchomością.
   
   

W skład opłaty zmiennej wchodzą następujące koszty dotyczące utrzymania nieruchomości:

• dostawa zimnej wody i odprowadzenie ścieków,
  

• dostawa gazu do celów c.o.,
  

• dostawa energii elektrycznej,
  

• dostawa energii elektrycznej do celów c.o. i oświetlenia terenu przyobiektowego, garaży,
  

• wywóz nieczystości stałych,
  

• działanie elektronicznego systemu dozoru i ochrony mienia,
  

• praca konserwatorów nieruchomości w tym utrzymania porządku i czystości na nieruchomości w częściach wspólnego użytkowania, dokonywania napraw bieżących i konserwacji w częściach wspólnego użytkowania, obsługi systemu dozoru i ochrony mienia (rozbrojenie/uzbrojenie budynku), obsługi nieruchomości otwieranie/zamykanie budynku, obsługi eksploatacyjnej kotłowni gazowej w sezonie grzewczym, ubezpieczenia części wspólnego użytkowania nieruchomości z tyt. o.c oraz od ognia i innych zdarzeń losowych, napraw bieżących, konserwacji (koszty materiałów i narzędzi) oraz przeglądów technicznych w częściach wspólnego użytkowania.
  
  

W skład opłaty stałej wchodzą następujące koszty dotyczące utrzymania nieruchomości

• obsługa księgowa,
  

• obsługa administracyjno ? techniczna,
  

• obsługa prawna,
  

• opłaty bankowe, pocztowo ? telekomunikacyjne,
  

• materiały biurowe,
  

• pozostałe.
  
  

Po zakończeniu półrocza w terminie do 15 sierpnia 2013 r. oraz w terminie do 15 lutego 2014 r. dokonane zostanie rozliczenie faktycznie poniesionych kosztów utrzymania nieruchomości, które strony porozumienia rozliczą między sobą w terminie 30 dni od daty przedłożenia współwłaścicielom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.(oznaczone jako pytanie nr 1 i nr 2)

1. Czy Zarząd Nieruchomości Wojewódzkich może dokonywać obciążeń zaliczkowych dotyczących kosztów mediów przypadających na udziały współwłaścicieli według stawek podatku od towarów i usług jakie stosują dostawcy mediów, czy też media te jako składnik ceny usługi zarządzania nieruchomością świadczonej przez Zarząd winny być opodatkowane taką samą stawką podatku od towarów i usług jak ta usługa?
2. Czy Zarząd Nieruchomości Wojewódzkich może dokonywać rozliczenia dotyczące kosztów mediów przypadających na udziały współwłaścicieli według stawek podatku od towarów i usług jakie stosują dostawcy mediów czy też media te jako składnik ceny usługi zarządzania nieruchomością świadczonej przez Zarząd winny być opodatkowane taką samą podatku od towarów i usług jak ta usługa?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny Zarząd Nieruchomości Wojewódzkich uważa, że opłaty zaliczkowe jak też dotyczące rozliczenia kosztów utrzymania nieruchomością ponoszone przez współwłaścicieli powinny być opodatkowane stawką właściwą dla usługi zarządzania nieruchomością świadczoną przez Zarząd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przez świadczenie usług ? w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy ? rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1 ze zm.), a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L 145/1 ze zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE. W tym kontekście - zdaniem TSUE - tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dell?Economia e delle Finanze vs. Part Service Srl ETS stwierdził: ?(?) gdy czynność obejmuje kilka świadczeń, powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyroki: z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 CPP oraz z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne (zob. ww. wyroki w sprawach CPP, pkt 29, oraz Levob Verzekeringen i OV Bank, pkt 20)?.

Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE ?chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b) VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału?.

Tak więc orzecznictwo TSUE, które oparte jest na przepisach prawa UE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, iż każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach swoich wyroków TSUE podkreślał, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 106 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca - Zarząd Nieruchomości Wojewódzkich, będący samorządową jednostką budżetową, zgodnie ze statutem nadanym mu przez Sejmik Województwa zajmuje się zarządem wojewódzkim zasobem mieszkaniowym oraz obsługą techniczno - remontową składników mienia, których właścicielem jest Województwo. W ramach zarządzania wojewódzkim zasobem nieruchomości Zarząd Nieruchomości wykonuje m.in. czynności polegające na bieżącym administrowaniu nieruchomościami. Wnioskodawca wystąpił do dostawców mediów o zawarcie umów na dostawę gazu energii elektrycznej, wywozu nieczystości. Zainteresowany przygotował projekt porozumienia z podmiotami reprezentującymi Skarb Państwa w sprawie zarządzania i partycypowania w kosztach utrzymania nieruchomości. Wszystkie jednostki reprezentujące współwłaścicieli są jednostkami budżetowymi.

Zgodnie z zapisami projektu porozumienia współwłaściciele z tytułu partycypowania w kosztach utrzymania nieruchomości ponosić będą następujące miesięczne opłaty:

3. opłaty zmienne z tytułu kosztów eksploatacji nieruchomości,
4. opłaty stałe z tytułu zarządzania nieruchomością.
   
   

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z dniem 01 kwietnia 2011r. do polskiego porządku prawnego wprowadzono art. 8 ust. 2a, który stanowi implementację ww. uregulowań Dyrektywy. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. ?Refaktura? jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie ?w stanie nieprzetworzonym? odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa wyżej, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi odsprzedaży mediów dla współwłaścicieli nieruchomości, czyli zasadnym jest refakturowanie kosztów nabycia tych usług na współwłaścicieli poprzez wystawienie faktur VAT. Zatem Wnioskodawca ma prawo dokonywać obciążeń zaliczkowych oraz rozliczeń dotyczących kosztów mediów na współwłaścicieli według właściwych stawek podatku VAT, przewidzianych dla dostaw ww. mediów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT dla dostawy mediów.

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

• zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT dla opłat stałych z tyt. zarządzania nieruchomością został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-6/13-5/UNR;
  

• zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tyt. dokonania półrocznych rozliczeń kosztów zmiennych został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-6/13-6/UNR.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.