Czy na podstawie przepisów ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle opisu stanu faktycznego, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 22 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczania przychodów, kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, strat oraz ulg wspólnika spółki komandytowej, będącego osobą fizyczną, proporcjonalnie do jego udziału w zysku spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczania przychodów, kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, strat oraz ulg wspólnika spółki komandytowej, będącego osobą fizyczną, proporcjonalnie do jego udziału w zysku spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani jednocześnie prezesem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jej wspólnikiem. Wspólnikiem tej spółki jest również Pani mąż. Zamierza Pani zawiązać spółkę komandytową, w której wraz z drugą osobą fizyczną (mężem) będzie komandytariuszem, natomiast osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - będzie komplementariuszem. Do spółki komandytowej jej wspólnicy wniosą następujące wkłady:

• Pani (komandytariusz) wkład pieniężny w wysokości 5.000 zł

• mąż (komandytariusz) wkład pieniężny w wysokości 20.000 zł;

• spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (komplementariusz) wkład w postaci przedsiębiorstwa o wartości około 2.300.000 zł.

Zgodnie z umową spółki komandytowej podział zysku oraz udział w stratach spółki komandytowej będzie wyglądał następująco:

• Pani (komandytariusz) 20%;

• mąż (komandytariusz) 60%;

• spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (komplementariusz) 20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie przepisów ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle opisu stanu faktycznego, prawidłowe będzie określenie dla Pani, jako wspólnika spółki komandytowej będącego osobą fizyczną, jej przychodów z udziału w tej spółce (oraz odpowiednio rozliczanie kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg) proporcjonalnie do jej udziału w zysku spółki ustalonego w umowie spółki komandytowej...

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazuje, iż spółki osobowe, do których zalicza się również spółka komandytowa, są traktowane w zakresie podatku dochodowego transparentnie (art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), co oznacza, że to nie one są podatnikami tego podatku, lecz ich wspólnicy. Zatem przychody i koszty spółki komandytowej (a także wszelkie inne zdarzenia, wywołujące skutki podatkowe w podatku dochodowym) traktuje się jako przychody i koszty wspólników tej spółki (odpowiednio - jako zdarzenia, które wywołują skutki podatkowe bezpośrednio dla wspólników takiej spółki).

Umowa spółki komandytowej powinna zawierać oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość (art. 105 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych). Komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu wniesionego do spółki, chyba, że umowa spółki stanowi inaczej (art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Zatem wspólnicy spółki komandytowej mają prawo ustalić w umowie spółki inny sposób podziału zysku przypadającego komandytariuszowi.

Umowa spółki komandytowej może regulować zarówno uczestnictwo w zysku, jak i uczestnictwo w stracie. Jeżeli jednak w umowie brak jest uregulowań dotyczących uczestnictwa w stracie, zastosowanie znajduje art. 123 § 3 Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym w razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Reguły te na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 8 ust. 2) stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, zwolnień i ulg oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Należy więc przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej powinien być dokonany w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tej spółki. Zatem proporcję, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi zgodnie z umową spółki prawa do udziału w zysku spółki komandytowej, stosownie do zawartych w niej postanowień.

Mając powyższe na względzie uważa Pani, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawidłowy jest podział przychodów i kosztów pomiędzy wspólników spółki komandytowej proporcjonalnie do ustalonego w umowie spółki ich udziału w zyskach, który został opisany w stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka osobowa ? to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 ww. ustawy Kodeks spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Z powyższego wynika, iż spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tejże spółki.

Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak wynika z treści ww. przepisu, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki komandytowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Zgodnie z art. 105 pkt 4 powołanej ustawy Kodeks spółek handlowych, umowa spółki komandytowej powinna zawierać oznaczenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość. Stosownie do treści art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Zatem wspólnicy spółki komandytowej mają prawo ustalić w umowie spółki inny sposób podziału zysku przypadającego komandytariuszowi.

Zasady wykładni systemowej nakazują więc przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej (w tym Panią) powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji w jakiej partycypuje Pani w zyskach spółki komandytowej. Wobec tego, proporcję ? o której mowa w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi, będącemu osobą fizyczną, udziału w spółce komandytowej, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do opisu zdarzenia przyszłego zawartego w złożonym wniosku należy zauważyć, że prawidłowym będzie określenie dla Pani, jako wspólnika spółki komandytowej, przychodów z udziału w tej spółce oraz odpowiednio rozliczanie kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg ? proporcjonalnie do Pani udziału w zysku spółki, ustalonego w umowie spółki komandytowej.

W świetle powyższego, stanowisko Pani uznać należy za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.