Odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej opłat za pobyt w ośrodku opiekuńczo ? pielęgnacyjnym.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej opłat za pobyt w ośrodku opiekuńczo ? pielęgnacyjnym. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 13 stycznia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podczas weryfikacji zeznania podatkowego za 2009 r. Wnioskodawcy zakwestionowano dokonane odliczenia z tytułu opłat za pobyt w ośrodku opiekuńczo - pielęgnacyjnym. Ośrodek ten prowadzi działalność pod nazwą ?R.? i wpisany jest do ewidencji działalności gospodarczej z określonym przedmiotem działalności jako pomoc społeczna z zakwaterowaniem, zapewniająca opiekę pielęgniarską (PKD 87.10.Z) oraz pozostała pomoc społeczna z zakwaterowaniem (PKD 87.90.Z). Placówka pod nazwą ?R.? została wpisana do rejestru placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, mających siedzibę na terenie województwa. Choroba Wnioskodawcy wymaga całodobowej opieki pielęgniarskiej. Wnioskodawca zalicza się do II grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy słuszne jest nieuznanie odliczenia ulgi z tytułu opłat za pobyt w ośrodku opiekuńczo ? pielęgnacyjnym ?R.? w odniesieniu do zapisu art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, niesłusznie zakwestionowano ulgę z tytułu opłat za pobyt w ośrodku opiekuńczo ? pielęgnacyjnym. Pobyt w tym miejscu zapewnia całodobową opiekę pielęgniarską, fachową opiekę przy wykonywaniu wszystkich czynności życiowych co spełnia wymagania stawiane takim ośrodkom. W tej chwili Wnioskodawca posiada już I grupę inwalidzką, która została przyznana 10 stycznia 2011 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną. Za wydatki te uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt w zakładach opiekuńczo ? leczniczych i pielęgnacyjno ? opiekuńczych. Zdaniem Wnioskodawcy ośrodek opiekuńczo ? pielęgnacyjny ?R.?, w którym przebywa, spełnia warunki wymagane do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 151, poz. 307 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2009 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29?30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a?4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Z cytowanego przepisu wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne jest uprawniony do odliczenia od dochodu osiągniętego w danym roku podatkowym, kwot wydatków poniesionych w tym roku na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, które to ustawodawca określił w art. 26 ust.7a ww. ustawy. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, co wyklucza odliczenie wydatków innych niż w nim wymienione.

Wydatki na cele rehabilitacyjne, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy - w brzmieniu obowiązującym w 2009 r. - podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (wydatki limitowane).

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa ? należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,


2. II grupy inwalidztwa- należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:



1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Jak wskazano powyżej katalog wydatków na cele rehabilitacyjne określa ust. 7a art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za wydatki na cele rehabilitacyjne zgodnie z pkt 6 tegoż ustępu uważa się odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo - leczniczych i pielęgnacyjno - opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje takich pojęć jak: ?zakład lecznictwa uzdrowiskowego?, ?zakład rehabilitacji leczniczej?, ?zakład opiekuńczo - leczniczy? czy też ?zakład pielęgnacyjno - opiekuńczy?, w związku z tym należy posiłkować się ustawą z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89).

Według tej ustawy zakład opieki zdrowotnej jest wyodrębnionym organizacyjnie zespołem osób i środków majątkowych utworzonym i utrzymywanym w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. Zakład opieki zdrowotnej może być również utworzony i utrzymywany w celu prowadzenia badań naukowych i prac badawczo - rozwojowych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia (art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 1).

Zakładem opieki zdrowotnej jest m.in. zakład opiekuńczo - leczniczy, zakład pielęgnacyjno - opiekuńczy i zakład rehabilitacji leczniczej (art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 6).

Stosownie do art. 32 ww. ustawy zakład rehabilitacji leczniczej udziela świadczeń zdrowotnych, polegających na interdyscyplinarnych, kompleksowych działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Świadczenia te udzielane są na podstawie skierowania lekarza.

Zgodnie z art. 32c ust. 1 ww. ustawy zakład opiekuńczo - leczniczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im środki farmaceutyczne i materiały medyczne, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także opiekę w czasie organizowanych zajęć kulturalno - rekreacyjnych.

Natomiast w świetle art. 32d ww. ustawy zakład pielęgnacyjno - opiekuńczy udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację osób nie wymagających hospitalizacji, oraz zapewnia im kontynuację leczenia farmakologicznego, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia, a także prowadzi edukację zdrowotną tych osób i członków ich rodzin.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zalicza się do II grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia. Choroba Jego wymaga całodobowej opieki pielęgniarskiej. Podczas weryfikacji zeznania podatkowego za 2009 r. Wnioskodawcy zakwestionowano dokonane odliczenia z tytułu opłat za pobyt w ośrodku opiekuńczo - pielęgnacyjnym. Ośrodek ten prowadzi działalność pod nazwą ?R.? i wpisany jest do ewidencji działalności gospodarczej z określonym przedmiotem działalności jako pomoc społeczna z zakwaterowaniem, zapewniająca opiekę pielęgniarską (PKD 87.10.Z) oraz pozostała pomoc społeczna z zakwaterowaniem (PKD 87.90.Z). Placówka pod nazwą ?R.? została wpisana do rejestru placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, mających siedzibę na terenie województwa.

Stosownie do przepisu art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody. Wojewoda prowadzi rejestr placówek, o których mowa w ust. 1. Rejestr jest jawny (art. 67 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 68 ust. 1 ww. ustawy opieka w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku polega na świadczeniu przez całą dobę usług opiekuńczych i bytowych.

Zgodnie z art. 68 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy usługi opiekuńcze powinny zapewniać pielęgnację w chorobie oraz pomoc w korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych.

Analiza wniosku w kontekście przedstawionych uregulowań prawnych wskazuje, że placówka, koszt pobytu, w której poniósł Wnioskodawca, nie jest zakładem tego typu, które zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 26 ust. 7a pkt 6 tej ustawy. Bowiem, jak wskazano we wniosku, przedmiotem działalności jej jest pomoc społeczna z zakwaterowaniem, zapewniająca opiekę pielęgniarską oraz pozostała pomoc społeczna z zakwaterowaniem. Placówka ta pod nazwą ?R.? została wpisana do rejestru placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, mających siedzibę na terenie województwa. Zakres świadczonych przez tę placówkę usług wskazuje, że działania te nie służą leczeniu, rehabilitacji, przywracaniu sprawności fizycznej i psychicznej jak w przypadku zakładu pielęgnacyjno - opiekuńczego czy zakładu rehabilitacji leczniczej bądź zakładu opiekuńczo - leczniczego, ale mają na celu zapewnienie opieki osobom tam przebywającym.

Reasumując stwierdzić należy, iż brak jest możliwości do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków za pobyt w placówce zapewniającej Wnioskodawcy opiekę ponieważ nie mieszczą się one w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy wskazać, iż wszelkie ulgi i zwolnienia od podatku jako odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej przejawiającej się w powszechności oraz równości opodatkowania mają charakter wyjątkowy. Z tego też względu stosowanie ulg i zwolnień przedmiotowych nie może być dokonywane w drodze wykładni rozszerzającej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.