W którym roku nastąpił obowiązek podatkowy z przychodu nieruchomości gruntu:- Czy w roku 2005 ? (...)
W którym roku nastąpił obowiązek podatkowy z przychodu nieruchomości gruntu:
- Czy w roku 2005 ? moment nabycia w drodze zasiedzenia?
- Czy w roku 2008 ? po wydaniu i uprawomocnieniu się postanowienia sądowego?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2009 r.) dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca postanowieniem z dnia 16 października 2008 r. wydanym przez Sąd Okręgowy Wydział II Cywilny Odwoławczy nabył przez zasiedzenie z dniem 1 października 2005 r. prawo własności gruntu.
Spółdzielnia objęła w posiadanie sporne działki w 1960 r., gdzie z własnych środków w latach 1960 ? 1962 wybudowała pawilon handlowy, w którym wciąż prowadzi działalność. Na przedmiotowe działki nie została wcześniej wydana decyzja o przekazaniu w użytkowanie wieczyste, bądź trwały zarząd. Ponadto Spółdzielnia opłacała podatki od zajmowanych nieruchomości.
Zarząd Spółdzielni pismem z dnia 20 grudnia 1988 r. zwrócił się do Naczelnika Miasta i Gminy w G. o przekazanie w trwały zarząd i użytkowanie obiektów. Gmina G. wydała w dniu 30 maja 1989 r. decyzje negatywne.
Zarząd ponownie pismem z dnia 27 grudnia 1991 r. zwrócił się do Gminy G. o sprzedaż lub oddanie w wieczyste użytkowanie zajmowanych działek ? sprawa nie została załatwiona pozytywnie i użytkowanie zostało na dotychczasowych warunkach ? bez tytułu prawnego.
W następnych latach ? w przedmiocie sprawy ? była tylko wymiana pism i różne procesy sądowe pomiędzy Wnioskodawcą a gminą, nie zmieniające stanu prawnego gruntu.
Ostatecznym rozstrzygnięciem w przedmiocie sprawy jest postanowienie sądu z dnia 16 października 2008 r., w którym stwierdzone zostało zasiedzenie gruntu.
Niniejsze Spółdzielnia ujęła w przychodach za rok 2008.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
W którym roku nastąpił obowiązek podatkowy z przychodu nieruchomości gruntu:
- Czy w roku 2005 ? moment nabycia w drodze zasiedzenia...
- Czy w roku 2008 ? po wydaniu i uprawomocnieniu się postanowienia sądowego...
Zdaniem Wnioskodawcy, przychód podatkowy nastąpił w 2008 r. ? po uprawomocnieniu się ostatecznego postanowienia sądowego (z dnia 16 października 2008 r.), ponieważ długoletnie procesy sądowe (również pozbawiające Spółdzielnię prawa do tegoż gruntu) nie dawały Jednostce wcześniej podstaw do ujęcia gruntu w księgach rachunkowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Stosownie do treści art. 172 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.), posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.
Skutkiem zasiedzenia jest pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje jednak z mocy samego prawa, a orzeczenie stwierdzające nabycie własności przez zasiedzenie ma jedynie charakter deklaratywny.
Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności.
Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności.
Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi dowód nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej. Orzeczenie natomiast nie ma charakteru konstytutywnego, czyli nabycie prawa własności nie jest uzależnione od jego wydania.Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, wartość nieruchomości gruntowej nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości gruntowej, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z zapisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) ? w brzmieniu obowiązującym w 2005 r. ? przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
Na podstawie art. 12 ust. 5 tej ustawy, wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Stan rzeczy oraz cen rynkowych do przyjęcia wartości nabytej nieruchomości w drodze zasiedzenia należy ustalić więc według momentu powstania obowiązku podatkowego, tj. na dzień 1 października 2005 r.
Powyższe oznacza, że wartość nabytych w drodze zasiedzenia nieruchomości stanowi nieodpłatne przysporzenie majątkowe będące dla Spółdzielni przychodem podatkowym, stanowiące źródło dochodu dacie nabycia w drodze zasiedzenia.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 ? 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
Referencje
IBPBI/2/423-680/10/AK, interpretacja indywidualna