Czy w przypadkach dokonywania i rozliczania w walutach obcych transakcji opodatkowanych podatkiem od (...)

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2008 r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pisemnie w dniu 3 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej ustalonych różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje transakcji walutowych w ramach których jej należności i zobowiązania ustalane są, naliczane, a następnie uiszczane w walutach obcych. Zdarza się, że transakcje te dokonywane są także z podmiotami mającymi siedzibę w Polsce (z uwzględnieniem wymaganych zezwoleń dewizowych), w związku z czym z zasady transakcje te są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z tymi transakcjami Spółka rozpoznaje różnice kursowe, przy czym dla celów podatkowych Wnioskodawca, korzystając z uprawnienia przewidzianego w art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonał wyboru bilansowej metody ustalania różnic kursowych, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. W przypadku transakcji dokonywanych w Polsce z podmiotami mającymi siedzibę w Polsce, rozliczanych zgodnie z umową z danym kontrahentem w walucie obcej, Spółka identyfikuje różnice kursowe wynikające z różnic kursu waluty właściwego dla dnia transakcji i jej ujawnienia w księgach rachunkowych oraz kursu właściwego na dzień wyceny bilansowej oraz zapłaty należności (zobowiązań).

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał pytanie.

Czy w opisanych we wniosku przypadkach dokonywania i rozliczania w walutach obcych transakcji opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, do przychodów (odpowiednio kosztów uzyskania przychodów) zalicza się różnice kursowe od tej części należności (odpowiednio zobowiązania), która odpowiada równowartości (w walucie obcej) podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznawać odpowiednio za przychód i koszt uzyskania przychodu różnice kursowe także od tej części należności (zobowiązania), która odpowiada podatkowi od towarów i usług. Za powyższym stanowiskiem przemawiają dwa argumenty.

Podatek od towarów i usług, jako należność publicznoprawna (polska) jest wartością wyrażaną, naliczaną, należną i uiszczaną zawsze i tylko w walucie polskiej. Ta zasada ma swoje odzwierciedlenie praktyczne w zakresie związanym z podatkiem VAT w regulacji § 9 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Powyższe prowadzi do konstatacji, że w przypadku, gdy ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z kategorii przychodów (lub kosztów) podatek od towarów i usług, wyłączeniu podlega wartość wyrażona w złotych. Tym samym wartość podatku VAT (nie zaliczana do przychodów i kosztów) jest wartością stałą, która nie ulega zmianom wynikającym ze zmian kursu walutowego. Dla przykładu, w sytuacji, gdy Spółka otrzymuje fakturę VAT obejmującą kwotę należności wyrażoną w walucie obcej, a kwotę podatku VAT w złotych (według kursu określonego przepisami wykonawczymi do ustawy o podatku od towarów i usług), to wartość tego podatku VAT nie ulega zmianie, choćby kurs waluty z dnia dokonania zapłaty był inny, niż zastosowany dla określenia podatku od towarów i usług na fakturze. Skoro tak, należy stwierdzić, iż w ogóle nie istnieje wartość, która byłaby sensu stricte różnicą kursową od podatku od towarów i usług. Co za tym idzie, koszt podatkowy wyrażony w fakturach VAT wystawianych dla Spółki obejmuje wartość brutto wyrażoną w walucie obcej, pomniejszoną jedynie o wartość podatku od towarów i usług wyrażoną w złotych. Ponieważ wartość podatku pozostaje niezmienna i w stosunku do niej w ogóle nie powstają różnice kursowe, prawidłowym będzie ustalanie różnic kursowych od kwoty brutto należności wyrażonej w fakturze VAT w walucie obcej.

Ponieważ Spółka ustala różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości (i takie uznaje za koszt lub przychód podatkowy), w zakresie sposobu ustalania tych różnic w ogóle nie należy brać pod uwagę przepisów art. 12 ust. 4 pkt 9 i art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) ? dalej: ustawa, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany ? art. 9b ust. 2 ustawy.

Podatkowe uregulowania różnic kursowych sprowadzają się do zasady, iż podatnicy, którzy wybrali rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe. Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro ustawodawca uregulował zasadę zaliczania do przychodów lub kosztów podatkowych różnic kursowych ustalanych według metody rachunkowej, to metodologia obliczania tych różnic kursowych nie może być modyfikowana przez inne regulacje podatkowe, wynikające z art. 12-16 ustawy. Oznacza to, iż ustalane zgodnie z przepisami o rachunkowości różnice kursowe, powinny być uwzględniane jako przychody lub koszty uzyskania przychodów w rachunku podatkowym. Dotyczy to również różnic kursowych związanych z kosztami nieuznawanymi za koszty podatkowe.

Po przyjęciu przez podatnika metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, kosztem lub przychodem podatkowym będą wszelkie różnice kursowe zarówno zrealizowane, jak i niezrealizowane.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

ILPB3/423-384/09-4/DS, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-421/10-2/JG, interpretacja indywidualna