Wystąpienie zdarzeń losowych, których konsekwencją było zniszczenie materiałów oraz wyrobów gotowych, (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2008 r. (data wpływu 17 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 13 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki zarejestrowanej w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług, jest produkcja oraz sprzedaż papierosów. Gotowe wyroby, tj. papierosy, sprzedawane są na terytorium kraju, a także odbiorcom na terytorium Unii Europejskiej oraz krajów trzecich. Od maja 2004 r. Spółka dokonywała zakupów materiałów (np. tytoń, folia aluminiowa, bibułka, klej itp.) niezbędnych w procesie wytwarzania papierosów zarówno na terytorium Unii Europejskiej, poza jej terytorium, jak również w Polsce. Nabywając materiały, które miały być wykorzystane do produkcji gotowych wyrobów, Spółka dokonywała rozliczenia podatku naliczonego z tytułu odpowiednio: importu (w przypadku, gdy materiały pochodziły spoza Unii Europejskiej), wewnątrzwspólnotowego nabycia tych materiałów (gdy materiały zostały zakupione w jednym z krajów Wspólnoty), bądź zakupów lokalnych. Podstawę odliczenia podatku stanowiły dokumenty celne oraz faktury dokumentujące zakup danych materiałów. Ponadto Spółka przeprowadzała okresową analizę posiadanych zapasów, zarówno zakupionych materiałów, jak i gotowych już papierosów, w wyniku której czasami podejmowano decyzję o dokonaniu zniszczenia określonej części towaru. W przypadku materiałów zakupionych do produkcji papierosów, powodem ich zniszczenia było to, iż w trakcie magazynowania bądź przetwarzania stały się one nieużyteczne w procesie produkcyjnym ze względu na ich uszkodzenie bądź przekroczenie terminu użyteczności. Przykładowo nadruk ostrzeżenia zdrowotnego na opakowaniach uległ rozmazaniu, klej uległ przeterminowaniu, wymiary opakowań były niezgodne z przyjętym profilem, partia materiału uległa zamoczeniu, farba na opakowaniu miała nieodpowiedni kolor, zmianie uległa szata graficzna opakowania, czy np. folia aluminiowa została uszkodzona. Brak przydatności materiałów związany był również z tym, iż uległy zmianie regulacje prawne określające wygląd i brzmienie ostrzeżenia zdrowotnego na opakowaniu. W przypadku gotowych papierosów Spółka decydowała się na ich zniszczenie w sytuacji, gdy została podjęta decyzja o wycofaniu produktu z rynku. Wycofanie to powodowane było przede wszystkim upływem terminu przydatności do spożycia, wadą w opakowaniu lub w samym wyrobie gotowym, bądź brakiem zapotrzebowania na dany produkt na rynku. Dodatkowo w związku z wycofaniem partii gotowych wyrobów z rynku, Spółka zmuszona była również dokonać zniszczenia partii materiałów służących do promocji tych wyrobów. W związku z faktem, iż Spółka nie mogła sprzedawać danej partii, czy rodzaju papierosów, uprzednio zakupione materiały promocyjne, które miały służyć do promocji, a co za tym idzie do zwiększenia sprzedaży wyrobów, również nie mogły być przez Spółkę wykorzystane. Biorąc powyższe pod uwagę, w celu uniknięcia dodatkowych kosztów związanych z magazynowaniem niepotrzebnego towaru, Spółka decydowała się na zniszczenie. Decyzja o dokonaniu zniszczenia danej partii materiałów i gotowych produktów poprzedzona była dokonaniem dokładnej ich kontroli oraz sporządzeniem przez upoważnionych do tego przedstawicieli Spółki, tzw. rejestru niezgodności, w którym podawany był powód przekazania danej partii materiałów i papierosów do zniszczenia oraz ich ilość. Na okoliczność zniszczenia towaru sporządzany był protokół zniszczenia. W przypadku utylizacji gotowych papierosów, w procesie tym uczestniczył również przedstawiciel Urzędu Celnego. Utylizacją materiałów oraz wyrobów gotowych zajmowała się firma specjalizująca się w tego typu działaniach (na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy Spółką, a tą firmą). W związku z tym, iż w momencie zakupu materiałów Spółka dokonywała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych materiałów, w momencie, gdy dokonywano zniszczenia tychże materiałów oraz wyrobów gotowych, Spółka dokonywała obniżenia podatku naliczonego w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powyższe zniszczenia miały miejsce. Tym samym, Spółka dokonywała korekty uprzednio odliczonego podatku. Obniżenie podatku naliczonego polegało na tym, iż podatek naliczony wynikający z deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym dokonano zniszczenia materiałów i wyrobów gotowych, był pomniejszany o kwotę stanowiącą równowartość podatku należnego od wartości zniszczonych materiałów wykorzystywanych do produkcji, wyrobów gotowych, jak również materiałów promocyjnych, związanych z danym procesem produkcyjnym i sprzedażą papierosów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka miała prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu materiałów, gdy ich nabycie miało związek ze sprzedażą opodatkowaną, nawet w sytuacji, gdy na późniejszym etapie uległy one zniszczeniu...
2. Czy wystąpienie zdarzeń losowych polegających na uszkodzeniu materiałów oraz utracie wartości handlowej wyrobów gotowych nie pozbawiało Spółki prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia towarów...
3. Czy w związku z faktem, iż wystąpienie zdarzeń losowych polegających na uszkodzeniu materiałów oraz utracie wartości handlowej wyrobów gotowych nie pozbawia Spółki prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia zniszczonych towarów, Spółka nie miała obowiązku dokonywania obniżenia podatku w momencie niszczenia materiałów i wyrobów gotowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy w chwili nabycia materiałów Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego ze względu na istnienie związku z przyszłą sprzedażą opodatkowaną, uszkodzenie, zniszczenie lub utrata wartości handlowej materiału lub wyrobu gotowego w późniejszym etapie nie powodowało utraty prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tego materiału. W konsekwencji Spółka nie miała obowiązku sporządzania korekt deklaracji VAT-7 i obniżenia podatku naliczonego w związku ze zniszczeniem materiałów. Spółka nie miała również obowiązku dokonywania obniżenia podatku naliczonego wynikającego z deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym zniszczenie materiałów i wyrobów gotowych miało miejsce. Przywołując brzmienie art. 86 ust. 1, art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Spółka podnosi, iż z uwagi na charakter prowadzonej działalności gospodarczej, która obejmuje dostawę towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz eksport towarów, nabycie materiałów wykorzystywanych do produkcji papierosów następuje celem wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym, w świetle art. 86 ust. 1 ww. ustawy, Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu materiałów służących do produkcji wyrobów gotowych. Ponadto posiłkując się zapisem art. 86 ust. 10-13 cyt. ustawy Spółka wskazuje, iż przepisy te ustanawiają zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu bieżącym, w związku z otrzymaniem faktury lub dokumentu celnego lub powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, bez konieczności oczekiwania na moment dokonania sprzedaży towarów lub świadczenia usług. A zatem, w ocenie Spółki, istotna jest intencja nabycia ? jeśli dany materiał ma służyć wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, wówczas ? po spełnieniu wymienionych w art. 84 ustawy o podatku od towarów i usług wymogów formalnych ? odliczenie jest prawnie dozwolone. Spółka wskazuje, iż jest zjawiskiem normalnym w procesie produkcji i sprzedaży, że część materiału, z różnych względów, traci swą przydatność. Zdaniem Spółki nie jest to żadna odrębna działalność nieprodukcyjna, ale uboczny efekt prowadzenia działalności zasadniczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka podkreśla także, że żaden z przepisów ustawy nie nakłada obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego przy nabyciu towaru w przypadku jego uszkodzenia, przeterminowania lub utraty wartości handlowej. Spółka, powołując się na art. 91 ust. 8, zauważa także, iż utraty materiałów czy też wyrobów gotowych w okolicznościach wskazanych powyżej nie można utożsamiać ze zmianą ich przeznaczenia, gdyż niewykorzystanie tych towarów do wykonywania czynności opodatkowanych wynika z okoliczności niezależnych od Spółki.

Prawidłowość przedstawionego stanowiska w odniesieniu do podatku naliczonego związanego z towarami utraconymi w wyniku zdarzeń losowych, w ocenie Spółki, potwierdzają również organy podatkowe w tym: Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w piśmie z dnia 5 sierpnia 2005 r. nr PP-443-78-1-BS/05, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Częstochowie w piśmie z dnia 17 czerwca 2005 r. nr DUS-PP-443/62/2005, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w piśmie z dnia 4 marca 2005 r. nr PP2/443-50/05/DR/14247, potwierdzając brak obowiązku korekty deklaracji VAT-7 z tego tytułu.

Podobnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nisku w piśmie z dnia 29 grudnia 2004 r. nr US-II-PP-443/2004 oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej o sygn. IP-PP2-443-653/07-3/SAP przesądzili o braku obowiązku dokonywania korekty, pod warunkiem że nie będzie miało zastosowania ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, tj. jeżeli wydatki na nabycie tych towarów nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki ograniczenie to nie ma zastosowania do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Wydatki poniesione na zakup materiałów, które były wykorzystywane do produkcji gotowych wyrobów, będącej głównym profilem działalności Spółki zaliczane były do kosztów uzyskania przychodów, tym samym Spółka miała prawo dokonania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy tych zakupach.

Spółka wskazała również, iż prezentowane stanowisko jest również zgodne z zasadami określonymi Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która zastąpiła z dniem 1 stycznia 2007 r. VI Dyrektywę oraz wyrokami Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, powołując jednocześnie art. 167 oraz art. 184-186 Dyrektywy oraz wyrok ETS z dnia 15 stycznia 1998 r. wydany w sprawie o sygn. C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV.

Zatem, zdaniem Spółki, wystąpienie niezależnych od Spółki zdarzeń, w szczególności uszkodzenia, zniszczenia, przeterminowania, czy też utraty wartości handlowej towaru, nie może mieć wpływu na ewentualne ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle wskazanych wyżej przepisów oraz biorąc pod uwagę powyższą argumentację, jak również stanowiska organów podatkowych i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w ocenie Spółki:

• na podstawie art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka miała prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu materiałów, które w późniejszym etapie uległy zniszczeniu,
• wystąpienie zdarzeń losowych niezależnych od Spółki powodujących utratę wartości handlowej materiałów oraz wyrobów gotowych nie pozbawiało jej prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu, w związku z czym Spółka nie miała obowiązku dokonania korekt deklaracji VAT-7 i obniżenia podatku naliczonego z tego tytułu, za miesiąc w którym to odliczenie zostało dokonane,
• w związku z faktem, iż wystąpienie zdarzeń losowych polegających na uszkodzeniu materiałów oraz utracie wartości handlowej wyrobów gotowych nie pozbawia Spółki prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia towarów, Spółka nie miała również obowiązku dokonywania obniżenia podatku naliczonego wynikającego z deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym niszczenie materiałów i wyrobów gotowych miały miejsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego reguluje art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie z ust. 1 tego artykułu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 tej ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
1. z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Co do zasady, w oparciu o art. 86 ust. 10 ustawy podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje:

1. w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18;
2. w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy odpowiednio od importu usług lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca;
3. w przypadku nabycia towarów i usług, o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 1, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu dotyczy - w rozliczeniu za okres, w którym przypada termin płatności;
4. w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 113 ust. 5 i 7 - nie później niż w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tego spisu;
5. w przypadku stosowania w imporcie towarów procedury uproszczonej, polegającej na wpisie do rejestru zgodnie z przepisami celnymi - za okres rozliczeniowy, w którym podatnik dokonał wpisu do rejestru; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wykazanego w tym rejestrze.

Z kolei, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy, co wynika z uregulowania zawartego w art. 86 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w myśl art. 86 ust. 13 jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, przy uwzględnieniu zasad określonych w art. 81b Ordynacji podatkowej (art. 86 ust. 15).

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług oraz, np. brak możliwości zaliczenia wydatków związanych z zakupami do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych.

Zgodnie bowiem z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka od maja 2004 r. dokonywała odliczeń podatku naliczonego od nabytych materiałów niezbędnych w procesie wytwarzania wyrobów gotowych, tj. papierosów, a także materiałów służących do promocji tych wyrobów. Następnie, na skutek uszkodzenia, bądź przekroczenia terminu użyteczności materiałów, upływu terminu przydatności do spożycia, wad w opakowaniu bądź braku zapotrzebowania na dany produkt na rynku, Spółka podejmowała decyzję o dokonaniu zniszczenia tych produktów. Dodatkowo, w związku z wycofaniem partii wyrobów gotowych z rynku, Spółka dokonała także zniszczenia partii materiałów służących do ich promocji. Decyzja o dokonaniu zniszczenia danej partii materiałów i gotowych produktów poprzedzona była dokonaniem dokładnej ich kontroli oraz sporządzeniem, tzw. rejestru niezgodności, w którym podawany był powód przekazania danej partii materiałów i papierosów do zniszczenia oraz ich ilość. Na okoliczność zniszczenia towaru sporządzany był protokół zniszczenia. W przypadku utylizacji gotowych papierosów, w procesie tym uczestniczył również przedstawiciel Urzędu Celnego, zaś utylizacją materiałów oraz wyrobów gotowych zajmowała się firma specjalizująca się w tego typu działaniach. Ponadto w momencie dokonywania zniszczenia materiałów oraz wyrobów gotowych, Spółka dokonywała korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w momencie nabycia materiałów, w zakresie w jakim zakupy związane były ze sprzedażą opodatkowaną, Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia. Ponadto zauważyć należy, iż powołane regulacje prawne nie obligują podatników do korygowania podatku naliczonego w sytuacji wystąpienia w późniejszym okresie okoliczności niezależnych od Spółki, tj. zniszczenia materiałów bądź wyrobów gotowych, utraty ważności, wad towarów. Prawo do obniżenia podatku należnego uwarunkowane jest bowiem spełnieniem kryteriów zawartych w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy, w związku z dyspozycją art. 88 powołanej ustawy. A zatem wystąpienie zdarzeń losowych, których konsekwencją było zniszczenie materiałów oraz wyrobów gotowych, nie pozbawiało Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu materiałów wykorzystywanych do produkcji papierosów i materiałów promocyjnych, jak również Spółka nie była zobowiązana do dokonania korekty naliczonego podatku od towarów i usług w związku z zakupem tych towarów, za miesiąc w którym niszczenie materiałów i wyrobów gotowych miało miejsce, pod warunkiem jednakże, że zastosowania w przedmiotowej sprawie nie miało ograniczenie prawa do odliczenia zawarte w przytoczonym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo nadmienia się, iż powołane w niniejszej interpretacji przepisy art. 86 ust. 2, 10 i 11 oraz art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 grudnia 2008 r. uległy zmianie na mocy ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług i niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), zostały one powołane w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. ze względu na to, iż wniosek złożony został w dniu 17 listopada 2008 r. i dotyczył zaistniałych stanów faktycznych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat materiałów i wyrobów gotowych powstałych na skutek zdarzeń losowych, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

IP-PP2-443-653/07-3/SAP, interpretacja indywidualna

IPPP3/443-995/10-2/SM, interpretacja indywidualna

ITPP1/443-1239/09/KM, interpretacja indywidualna