Stawka podatku dla czynności refakturowania ?mediów?.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności refakturowania ?mediów?.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem lokali użytkowych w budynku stanowiącym jej własność oraz otrzymanych w drodze aportu od właściciela lokali użytkowych w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej. Spółka wynajmuje własne lokale użytkowe na podstawie umów najmu. W umowach oprócz ustalonych stawek czynszu znajduje się zapis o miesięcznych opłatach za media dostarczane do lokali. Wszystkie lokale własne spółki są wyposażone w media tj. woda, ścieki, ogrzewanie itp. Umowy na dostawę mediów do lokali są zawarte z dostawcami przez Spółkę w przypadku własnego budynku i przez Wspólnotę w przypadku lokali w budynku Wspólnoty Mieszkaniowej. Od faktur zakupu mediów do własnego budynku Spółka może odliczyć podatek naliczony, natomiast nie ma takiej możliwości w przypadku rachunków wystawianych na Spółkę w kwocie brutto przez Wspólnotę Mieszkaniową. Spółka refakturuje koszty mediów na faktycznych użytkowników, wystawiając faktury VAT na najemców lokali użytkowych. Obciążenie najemców za wodę, ścieki i ogrzewanie odbywa się zaliczkowo, a rozliczenie zaliczek do kosztów następuje co najmniej raz w roku. Stawka podatku VAT od najmu lokali użytkowych wynosi 23%. W przypadku wszystkich mediów odsprzedawanych najemcom lokali użytkowych Spółka, wystawiając faktury obciąża obecnie najemców kwotą netto przypadającą na najemcę powiększoną o 23% podatku VAT. Stawka ta jest stosowana zarówno do ogrzewania, jak i do wody, ścieków czy wywozu nieczystości, które w fakturach dostawców są opodatkowane wg obniżonej stawki podatku VAT 8%.

Stan taki wynika z kompleksowości usługi najmu i dopełniającej ją usługi dostawy mediów do wynajmowanych lokali użytkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży usług najmu lokali użytkowych, usługę odsprzedaży mediów, w które są wyposażone ww. lokale należy traktować jako usługę uzupełniającą najem i opodatkować ją stawką podatku VAT 23% właściwą dla usług najmu lokali użytkowych?

Formułując własne stanowisko Wnioskodawca oświadczył, że na podstawie umów najmu wynajmuje podmiotom lokale użytkowe. Lokale są wyposażone w media ułatwiające korzystanie z lokali. W umowach najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy lokal do używania na czas nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić umówiony czynsz wraz z opłatą za media dostarczone do lokalu. Media są nabywane przez Spółkę od dostawców zewnętrznych i odsprzedawane najemcom lokali użytkowych. Odsprzedając media zakupione od dostawców zewnętrznych, Spółka przenosi koszty mediów na faktycznych odbiorców, którymi są najemcy lokali użytkowych. Spółka nabywając i odsprzedając media jest więc jednocześnie nabywcą usługi i jej wykonawcą wobec najemcy. Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej uznaje się, że w sytuacji kiedy podatnik uczestniczy w świadczeniu usług działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, podatnik ten zarówno nabył, jak i wyświadczył ww. usługi. W sytuacjach takich dopuszczalne jest ?refakturowanie? niektórych kosztów przez podmiot obciążony przez dostawcę na faktycznego odbiorcę usługi, czyli w tym przypadku najemcę lokalu użytkowego. Zgodnie z obowiązującym orzecznictwem dostawa mediów do wynajmowanego lokalu użytkowego jest usługą dodatkową i uzupełniającą w stosunku do usługi głównej, czyli najmu. Odpłatność za najem i media następuje za okresy miesięczne, jedną łączną kwotą wg otrzymanego od Spółki naliczenia czynszowego. Jest to zatem jedno świadczenie wynikające z najmu lokalu i zgodnie z art. 29 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług stanowi łącznie obrót Spółki podlegający opodatkowaniu. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrót ten zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy winien być opodatkowany wg stawki 23% obowiązującej dla usługi głównej, czyli najmu lokalu użytkowego. Odrębne opodatkowanie dodatkowych kosztów obciążających najemców z tytułu korzystania z mediów dostarczonych do wynajmowanych przez nich lokali użytkowych stanowiłoby bowiem sztuczne dzielenie usługi najmu lokalu użytkowego. Stanowisko to potwierdza orzeczenie ETS z dnia 25 lutego 1999 r. C-349/96 rozstrzygające, że świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, do którego stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. W przypadku świadczenia usługi najmu lokalu użytkowego i dostawy mediów do tegoż lokalu, usługą zasadniczą jest najem. Dostawa mediów w tym przypadku nie stanowi celu samego w sobie, lecz tylko środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej, jaką jest najem lokalu.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe argumenty Wnioskodawca uznaje, że stawką właściwą zarówno dla sprzedaży usług najmu lokali użytkowych, jak i mediów stanowiących ?wyposażenie? lokali i dopełnienie usługi najmu, jest stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.