Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu ponoszenia kosztów eksploatacyjnych związanych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 września 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu ponoszenia kosztów eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodu (bankowozu typu C) w prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan firmę zarejestrowaną dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, a także krajach Unii Europejskiej. Prowadzona działalność gospodarcza polega głównie na dostarczaniu do sklepów i punktów sprzedaży detalicznej wyrobów jubilerskich, sztucznej biżuterii, a także ich prezentacji, sprzedaży i naprawy. Powyższe czynności są realizowane z wykorzystaniem miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w miejscu Pana zamieszkania. Posiada Pan samochód − bankowóz typu C wyposażony w stale zamontowany sprzęt służący do transportu biżuterii, a także odpowiednie zabezpieczenie. Samochód ten wykorzystywany jest przez Pana wyłącznie w ramach prowadzonej działalności. W związku z powyższym zmierza odliczać 100% podatku naliczonego od wydatków związanymi z samochodem. W tym celu została złożona deklaracja VAT-26 oraz prowadzi Pan ewidencję przebiegu pojazdu.

Samochód wykorzystywany i opisany we wniosku jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), tj. pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu. Samochód ma pięć miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy (określone w dokumentach wydanych zgodnie z przepisami o ruch drogowym). Dopuszczalna ładowność samochodu nie została wskazana w dokumentach wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Jest to pojazd samochodowy mający dwa rzędy siedzeń, które nie są oddzielone od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwała przegrodą, sklasyfikowany na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. Jest to samochód specjalny − bankowóz klasy C, w którym zamontowana jest kasetka na oparciu siedzenia tylnej kanapy od strony bagażnika. Spełnienie ww. wymagań dla tego pojazdu zostało potwierdzone w dniu 22 listopada 2012 r. w zaświadczeniu wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez kręgową stację kontroli pojazdów. Dowód rejestracyjny ww. pojazdu nie zawiera żadnej adnotacji.

Z ww. samochodu korzysta wyłącznie Pan, jako właściciel firmy. Samochód wykorzystywany jest przez Pana wyłącznie w ramach prowadzonej działalności. Służy on do dostarczania do sklepów i punktów sprzedaży detalicznej wyrobów jubilerskich, sztucznej biżuterii, w celu ich prezentacji, sprzedaży bądź naprawy. Po wykonaniu zadań związanych z działalnością, parkowanie samochodu ma miejsce jedynie na parkingu znajdującym się przy miejscu zamieszkania (oraz miejscu siedziby firmy). Istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tego pojazdu do użytku prywatnego. Ma Pan problemy zdrowotne z kręgosłupem i zgodnie ze wskazaniami lekarza stara się jak najrzadziej korzystać z samochodu.

Opracował Pan regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodu służbowego, zgodnie z którym samochód służbowy pozostaje do dyspozycji użytkowników tylko i wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz firmy, zaś użytkownik nie jest uprawniony do korzystania z samochodu w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Po godzinach pracy lub po wykonaniu zadań związanych z działalnością, parkowanie samochodu służbowego może mieć miejsce jedynie na parkingu znajdującym się przy miejscu zamieszkania (oraz miejscu siedziby firmy).

Ponadto zobowiązany jest Pan do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, która zawiera numer rejestracyjny pojazdu samochodowego, dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji, stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji, wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Samochód wyposażony jest w Globalny System Pozycjonowania i jest monitorowany przez specjalistyczną firmę. Informację o tym samochodzie (VAT-26) złożył Pan Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia, w którym po dniu 31 marca 2014 r. poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem. Nie posiada Pan innego, niż wskazany we wniosku, samochodu, który wykorzystywałby do użytku prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ma Pan prawo odliczać 100% podatku od towarów i usług od wydatków związanych z ww. samochodem pomimo faktu, że miejsce prowadzonej działalności znajduje się w miejscu Pana zamieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z podstawową zasadą, podatnik podatku od towarów i usług, wykorzystujący do działalności opodatkowanej samochód (pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony), ma prawo do odliczenia 50% kwoty podatku wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z tym pojazdem.

Do tych wydatków zalicza się m.in.:

1. nabycie tych pojazdów oraz ich części składowych,
2. używanie tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową,
3. nabycie lub import paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usługi naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Wynika to z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednak ograniczenie w odliczaniu podatku nie ma zastosowania w przypadku, gdy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pojazd jest uznawany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób jego wykorzystywania przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach jego używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną dla niego ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W tej sytuacji dodatkowo podatnik jest zobowiązany do złożenia informacji VAT-26 w terminie 7 dni od dnia, w którym poniesiono pierwszy wydatek związany z tym pojazdem. Parkowanie samochodu użytkowanego przez właściciela na parkingu znajdującym się przy miejscu zamieszkania (oraz miejscu siedziby firmy) nie powinno wykluczać zakwalifikowania pojazdu, jako wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej, umożliwiającego odliczenie 100% podatku od wydatków z nim związanych.

Używanie posiadanego przez Pana pojazdu wynika ze specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej oraz z przyjętych zasad używania pojazdu tj. regulaminu w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych. Pełne odliczenie (100% podatku zawartego w cenie paliwa, oleju napędowego lub gazu) możliwe jest od kwietnia 2014 r. w przypadku pojazdów zgłoszonych na VAT-26 − zarówno samochodów osobowych, jak i innych niż osobowe pojazdów samochodowych, w stosunku do których prowadzona będzie ewidencja przebiegu pojazdu. Ustawodawca pozwolił na zachowanie pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w zakresie wydatków ponoszonych z tytułu użytkowania pojazdów, które wykorzystywane będą tylko i wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazał Pan w stanie faktycznym, pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, co jest potwierdzone prowadzoną dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu oraz posiadanym regulaminem. W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu dokona Pan aktualizacji informacji VAT-26. W związku z powyższym ma prawo do korzystania ze 100% odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków eksploatacyjnych dotyczących tego samochodu, określonych w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na gruncie podatku od towarów i usług są uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej ?ustawą nowelizującą?, przepis art. 86a uległ zmianie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych ? rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), ?pojazd samochodowy? to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 40 ww. artykułu wskazuje, że ?samochodem osobowym? jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (?).

Na podstawie ust. 4 tego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku ?mieszanego?, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:


1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd ? dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem


1. potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;


5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Jednocześnie wskazuje się, że przez okres rozliczeniowy należy rozumieć okres rozliczeniowy właściwy dla podatnika z tytułu rozliczeń dla celów podatku od towarów i usług, czyli w zależności od tego jak rozlicza się podatnik ? miesiąc lub kwartał.

Na podstawie art. 86a ust. 8 ustawy, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

1. jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd,
2. obejmuje:

1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel udostępnienia pojazdu,
3. stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,
6. imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Z powyższych przepisów dotyczących prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu wynika, że musi ona potwierdzać brak użytku prywatnego pojazdu. Prawidłowo prowadzona ewidencja powinna zawierać elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Zapis w ewidencji przebiegu pojazdu − z punktu widzenia potwierdzenia wykorzystania pojazdu do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej podatnika ? nie powinien wzbudzać wątpliwości. Co istotne, w przypadku wadliwości prowadzonej ewidencji (np. niepełne zapisy, luki w poszczególnych pozycjach, sprzeczne zapisy, niezgodność w zakresie stanu licznika ze stanem rzeczywistym, itp.), niespełniona zostaje jedna z przesłanek warunkujących uznanie pojazdu za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, skutkująca prawem do ograniczonego odliczenia podatku. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione 2 warunki: sposób wykorzystania pojazdów samochodowych przez podatnika musi wskazywać na wyłączne przeznaczenie ich do działalności gospodarczej (wykluczony użytek prywatny) oraz fakt ten musi zostać dodatkowo potwierdzony prawidłowo prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy nowelizującej z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1. 1 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionej we wniosku kwestii odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z eksploatacją pojazdów samochodowych (napraw, paliwa, itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania podatku od towarów i usług ? fakt wykorzystywania pojazdów samochodowych wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. W orzeczeniu z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego, w pewnych sytuacjach może być nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych (przykładowo za pomocą GPS) lub − w przypadku używania pojazdu przez pracownika do celów służbowych − obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa. Nie można natomiast obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej w przypadku, gdy zostaną ustalone zasady używania pojazdów, jednakże nie istnieją żadne zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie − przykładowo istnieje zakaz używania przez pracowników pojazdów do celów prywatnych, jednakże nikt nie weryfikuje czy zakaz ten jest respektowany.

Z treści przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje Pan samochód osobowy mający 2 rzędy siedzeń i 5 miejsc. Dopuszczalna ładowność tego samochodu nie została wskazana w dokumentach wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Z samochodu korzysta jedynie Pan, jako właściciel firmy, wyłącznie w ramach prowadzonej działalności. Służy on do dostarczania do sklepów i punktów sprzedaży detalicznej wyrobów jubilerskich, sztucznej biżuterii, w celu ich prezentacji, sprzedaży bądź naprawy. Po wykonaniu zadań związanych z działalnością, parkowanie samochodu ma miejsce jedynie na parkingu znajdującym się przy miejscu zamieszkania (oraz miejscu siedziby firmy). Istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tego pojazdu do użytku prywatnego. Ma Pan problemy zdrowotne z kręgosłupem i zgodnie ze wskazaniami lekarza stara się jak najrzadziej korzystać z samochodu. Opracował regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodu służbowego, zgodnie z którym pozostaje on do dyspozycji użytkowników tylko i wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz firmy, zaś użytkownik nie jest uprawniony do korzystania z samochodu w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Po godzinach pracy lub po wykonaniu zadań związanych z działalnością, parkowanie samochodu służbowego może mieć miejsce jedynie na parkingu znajdującym się przy miejscu zamieszkania (oraz miejscu siedziby firmy). Ponadto zobowiązany jest Pan do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, która zawiera numer rejestracyjny pojazdu samochodowego, dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji, stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji, wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji. Samochód wyposażony jest w Globalny System Pozycjonowania i jest monitorowany przez specjalistyczną firmę. Informację o tym samochodzie (VAT-26) złożył Pan Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia, w którym po dniu 31 marca 2014 r. poniósł pierwszy wydatek związany z tym pojazdem. Nie posiada innego, niż wskazany we wniosku, samochodu, który wykorzystywałby do użytku prywatnego.

Jak uprzednio wskazano, działania mające na celu wyeliminowanie użytku prywatnego muszą być dostosowane do specyfiki działalności podatnika. Z niniejszej sprawy wynika, że siedziba prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej znajduje się w miejscu jego zamieszkania. Parking przy miejscu zamieszkania stanowi jednocześnie miejsce parkowania samochodu, który wykorzystuje Pan w tej działalności. W tak przedstawionych okolicznościach nie można zatem obiektywnie stwierdzić, że ww. samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej, gdyż opisany sposób jego użytkowania (m.in. poprzez parkowanie przy miejscu zamieszkania, a więc jego bezpośrednia dostępność) umożliwia jego użycie np. w czasie wolnym od pracy, do celów prywatnych. Zapewnienie Pana, że istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tego pojazdu do użytku prywatnego (problemy zdrowotne z kręgosłupem i zgodne ze wskazaniami lekarza jak najrzadsze korzystanie z samochodu), nie jest równoznaczne ze stworzeniem stosownych procedur użytkowania tego pojazdu, które wykluczają jego potencjalne użycie do celów prywatnych. W niniejszej sprawie istnieje zatem realna możliwość wykorzystywania ww. pojazdu przez Pana do celów prywatnych, tym bardziej, że nie posiada Pan innego samochodu, który wykorzystywałby do użytku prywatnego. Tym samym, w przedstawionych okolicznościach, nie jest możliwe stworzenie procedur/zasad wykorzystywania tego pojazdu wykluczających jego użytek prywatny. W tej sytuacji bez znaczenia jest także, że samochód wyposażony jest w Globalny System Pozycjonowania i jest monitorowany przez specjalistyczną firmę oraz, że prowadzi Pan dla tego samochodu ewidencję przebiegu pojazdu i poinformował Naczelnika Urzędu Skarbowego na odpowiednim formularzu (VAT-26) o wykorzystywaniu ww. pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w świetle powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że przedmiotowy samochód nie jest pojazdem samochodowym wykorzystywanym wyłącznie do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z całokształtu okoliczności sprawy wynika bowiem, że nie został wypełniony aspekt obiektywny dotyczący niezaistnienia potencjalnych możliwości użytku tego pojazdu do celów prywatnych. Tym samym, skoro z opisu sprawy wynika, że ww. samochód jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych, przysługuje Panu ? wbrew zaprezentowanemu stanowisku − prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków eksploatacyjnych (z wyłączeniem nabycia paliwa) związanych z tym samochodem, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy. Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r., w ogóle nie przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu ww. samochodu osobowego, stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 2 ustawy nowelizującej.

W konsekwencji, przedstawione we wniosku stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.