Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Podatniczka ma prawo do zaliczenia do (...)

Pismem z dnia 18.12.2006 roku (uzupełnionym w dniu 02.03.2007 roku) Pani A. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łańcucie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa). Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego, opodatkowaną na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). W dniu 08.12.2006 roku Starosta przyznał Podatniczce jednorazowe środki z Funduszu Pracy z przeznaczeniem na wyposażenie stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego. Za otrzymane środki zakupiono:

• meble biurowe - wartość netto 1.000,00 zł,
• serwer - wartość netto 3.418,00 zł,
• komputer - wartość netto 3.171,36 zł,
• program komputerowy - wartość netto 2.721,00 zł.

Przewidywany okres użytkowania ww. przedmiotów ustalono na okres dłuższy niż 1 rok. Wnioskodawczyni w ww. wniosku zwróciła się z zapytaniem, czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup ww. mebli biurowych, serwera, komputera i oprogramowania komputerowego oraz czy ww. składniki majątku ?może potraktować jako wyposażenie??. Zdaniem Pani A. dokonane zakupy stanowią koszt uzyskania przychodów, ponieważ ?będą służyły w prowadzonej działalności gospodarczej i będą związane z uzyskiwanym przychodem?.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie postanowieniem z dnia 09.03.2007 roku znak: U.S.IA/1/415/3-IP/2007 uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej: zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup mebli biurowych, serwera, komputera i oprogramowania komputerowego oraz zakwalifikowania mebli biurowych, serwera i komputera do wyposażenia. Natomiast za nieprawidłowe w przedmiocie zaliczenia do wyposażenia oprogramowania komputerowego. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy stwierdził, że ?zakupione składniki majątkowe za wyjątkiem oprogramowania komputerowego można uznać za wyposażenie i będą one wszystkie, łącznie z oprogramowaniem komputerowym, stanowić koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)?.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie po przeanalizowaniu przedmiotowego postanowienia oraz treści wniosku Podatniczki zważył co następuje.

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z treścią art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. W sytuacji, kiedy wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do przepisów prawa podatkowego nie zawiera wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, wniosek nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej. W konsekwencji organ podatkowy - na podstawie art. 14a § 5 w związku z art. 169 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej (który ma odpowiednie zastosowanie w procedurze wydawania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego) winien wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia lub usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni, pouczając jednocześnie o skutkach niedopełnienia tego obowiązku (pozostawienie podania bez rozpatrzenia).

Odnosząc powyższy stan prawny na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie przedstawiła zaistniałego w sprawie stanu faktycznego w sposób wyczerpujący. Jak wykazano wyżej, z wniosku Pani A. wynika, że ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy zakupiono: meble biurowe za kwotę 1.000,00 zł netto, serwer za kwotę 3.418,00 zł netto, komputer za kwotę 3.171,36 zł netto oraz program komputerowy za kwotę 2.721,00 zł netto. We wniosku brak jednak informacji, czy komputer i program komputerowy, ewentualnie serwer stanowią odrębne składniki majątkowe, czy też składniki te wchodzą w skład ?zestawu komputerowego? stanowiącego np. odrębny środek trwały.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są, z zastrzeżeniem art. 22c tej ustawy, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 tej ustawy.

Zatem aby urządzenie wykorzystywane w działalności gospodarczej stanowiło środek trwały, powinno być m.in. kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, a jego przewidywany okres używania powinien być dłuższy niż rok. Zgodnie natomiast z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30.12.1999 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn zm.), rodzaj 491 ? ?Zespoły komputerowe? obejmuje m.in. maszyny i urządzenia do wprowadzania, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych lub analogowych, na ogół elektroniczne, określone jako komputery, minikomputery i mikrokomputery oraz urządzenia do przekazywania danych na odległość. W skład takiego zespołu wchodzi również program komputerowy (startowy) bez którego komputer nie może funkcjonować i spełniać swoich podstawowych funkcji.

Dlatego też, jeżeli zakupione przez Podatniczkę składniki majątkowe, tj. komputer (3.171,36 zł), program komputerowy (2.721,00 zł), ewentualnie serwer (3.418,00 zł), będą składały się na zestaw komputerowy o łącznej wartości przekraczającej kwotę 3.500,00 zł, podstawę odpisów amortyzacyjnych (na zasadach określonych w art. 22h-22m ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) stanowić będzie suma ich cen nabycia.

Stosownie do zapisu art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o tej ustawy, z uwzględnieniem jej art. 23.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszt uzyskania przychodów nie uważa się odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o tej ustawy, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków i wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym lub zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Oznacza to, że jeżeli w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z zakupem zestawu komputerowego to wydatki poniesione na jego zakup, nie podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, a odpisy z tytułu zużycia tego środka trwałego, z uwagi na sfinansowanie go ze środków Funduszu Pracy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli natomiast w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni dokonała zakupu odrębnie funkcjonujących składników majątkowych, wówczas można zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na fakt, iż składniki te zostały sfinansowane ze środków Funduszu Pracy.

Ponadto na uwagę zasługuje również fakt, iż w przedmiotowym wniosku Podatniczka, kierując dodatkowe zapytanie odnośnie zakwalifikowania zakupionych składników majątkowych do wyposażenia, nie podała własnego stanowiska w sprawie. Tymczasem zgodnie z art. 14a § 2 zdanie drugie Ordynacji podatkowej, podatnik, płatnik lub inkasent składając wniosek, obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Mimo tak istotnych braków wniosku z dnia 18.12.2006 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie nie zastosował wskazanej powyżej procedury uzupełnienia braków podania i postanowieniem z dnia 09.03.2007 roku znak: U.S.IA/1/415/3-IP/2007 udzielił interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, uznając za prawidłowe stanowisko Podatniczki w części dotyczącej: zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup mebli biurowych, serwera, komputera i oprogramowania komputerowego oraz zakwalifikowania mebli biurowych, serwera i komputera do wyposażenia, natomiast za nieprawidłowe w części dotyczącej zaliczenia do wyposażenia oprogramowania komputerowego.

Zaprezentowane braki formalne skutkują uchyleniem przedmiotowego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, nakładającego na organ odwoławczy obowiązek uchylenia z urzędu postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, m. in. wówczas, gdy rażąco narusza prawo. W przedmiotowej sprawie rażące naruszenie prawa sprowadza się do naruszenia norm proceduralnych.