Czy wartość wypłaconych diet z tytułu zagranicznych podróży służbowych pracownika oraz małżonka (...)

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 11.06.2007 r. do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek podatnika ? ... zam. ... o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni ... pisze, iż jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą ... w zakresie transportu drogowego towarów pojazdami uniwersalnymi.

Z opisu stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie wynika, że firma posiada licencje na wykonywanie krajowego i międzynarodowego transportu drogowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wysyła zatrudnionego na umowę o pracę pracownika - kierowcę w podróż służbową poza granice kraju celem dostarczenia ładunku. W przyszłości, przy przewożeniu ładunków za granicę, planowane jest zatrudnienie małżonka podatnika. Podatnik traktuje wyjazdy zagraniczne, związane z działalnością gospodarczą jako podróż służbową poza granice kraju.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż:- każdy wyjazd związany z działalnością gospodarczą przyczyniający się do przychodów podatnika to podróż służbowa. Dlatego zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłacone diety dla pracownika i małżonka, do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami kraju.

Dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, tutejszy organ zgadza się ze stanowiskiem Podatnika.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów, z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Powyższe oznacza, iż określone wydatki mogą być potraktowane jako koszty uzyskania przychodu jedynie pod warunkiem wykazania ich związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wykazania, że ich poniesienie może lub ma bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), nie uważa się za koszty wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących ? w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach, wydanych przez właściwego ministra.

Z przytoczonego przepisu wynika, że diety stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatnika, a więc spełnia kryterium określone w art. 22 ust. 1 ww ustawy. Jednocześnie wysokość tych diet nie może przekraczać kwot określonych w dwóch rozporządzeniach, tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej poza granicami (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Zauważyć należy, iż ww. rozporządzenia nie zawierają definicji podróży służbowej. Definicję tę zawiera ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r.- Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 775 § 1 powołanej ustawy Kodeks pracy, podróżą służbową jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce świadczenia pracy wynikające z zawartej umowy o pracę.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, obie kategorie osób (pracownicy i prowadzący działalność gospodarczą) zostały zrównane. Wprawdzie z treści art. 775 § 1 Kodeksu pracy wynika, że pojecie podróży służbowej dotyczy pracowników zatrudnionych przez pracodawców, a nie osób prowadzących działalność gospodarczą, jednakże sens i treść ww. przepisu ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków związanych z wyjazdami dotyczącymi prowadzonej działalności gospodarczej do wysokości diet określonych w odrębnych przepisach bez względu na rodzaj wykonywanej działalności. Jeżeli więc ponoszone wydatki służą osiąganiu przychodów w myśl art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej i nie przekraczają kwot, o których mowa w art. 23 ust.1 pkt 52 ustawy, wówczas należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza bowiem z kosztów, wartość diet z tytułu podróży służbowych tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom. Oznacza to, że przedsiębiorcom przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach zakreślonego limitu, tj. w wysokości diet przysługujących pracownikom.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w sposób zorganizowany kierowca przemieszcza się w celu dostarczenia towaru (w kraju lub za granicą), to jego podróż jest podróżą służbową, w trakcie której może ponosić wydatki.

Zgodnie z art. 23, ust.

1 pkt 10 tejże ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci (...). Z powyższego przepisu wynika, iż wartość pracy małżonka nie stanowi kosztów uzyskania przychodów bez względu na tytuł prawny stanowiący podstawę wypłaconego wynagrodzenia oraz małżeński ustrój majątkowy. Natomiast pozostałe wydatki pracodawcy na rzecz współmałżonka zatrudnionego na umowę o pracę spełniające wymogi o których mowa w przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszty uzyskania przychodów. W świetle powyższego wydatki pracodawcy poniesione w związku z podróżami służbowymi jego współmałżonka zatrudnionego na umowę o pracę takie jak: diety, noclegi, ryczałty za noclegi, zwrot kosztów z tytułu używania samochodu na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu stanowią koszt uzyskania przychodów.

Mając na względzie powyższe tut. Organ podatkowy uznał, iż Pani stanowisko zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest prawidłowe, w związku z tym postanowiono jak w sentencji.

W dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola skarbowa, postępowanie przed sądem administracyjnym.

W świetle powyższego tut. Organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z postanowieniami art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielać pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego o której mowa w § 1 niniejszego artykułu, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Powyższa interpretacja:
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Proszowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.
Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.