Czy w roku podatkowym 2006 mozna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane (...)

Wynajmujący podpisał umowę najmu z przedsiębiorstwem na okres od 1.01.1999 r. do 31.12.2003 r. Najemca nie wywiązywał się z obowiązku zapłaty czynszu za wynajmowane pomieszczenia oraz za refakturowanie mediów. W kwietniu 2001 r. umowa najmu została rozwiązana.
Wynajmujący obciążał najemcę z tytułu świadczonych usług i z tego tytułu osiągał przychód podatkowy. Ponieważ należności nie były regulowane przez najemcę, wynajmujący podjął następujące działania:
- sierpień 2001 r. składa pozew w postępowaniu nakazowym do Sądu Rejonowego Wrocław ? Śródmieście o zasądzenie wierzytelności;
- październik 2001 r. podpisanie aktu notarialnego z najemcą, w którym najemca uznał zadłużenie i złożył oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji oraz zobowiązał się spłacić zadłużenie do końca 2001 r.;
- kwiecień 2002 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia ? Krzyki nadał klauzulę wykonalności tytułowi egzekucyjnemu ww. aktowi notarialnemu, wobec nie spłacenia zadłużenia ;
- maj 2002 r. wynajmujący składa wniosek o wszczęcie egzekucji do Komornika Sądu Rejonowego;
- grudzień 2002 r. następuje ogłoszenie upadłości dłużnika;
- luty 2006 r. wynajmujacy uzyskuje 47,72% wartości wierzytelności zgłoszonej w postępowaniu upadłościowym z tytułu podziału funduszu masy upadłego ;
- postępowanie upadłościowe wobec dłużnika zostaje ukończone w 2006 r.
Podatnik utworzył w latach 2001, 2002 odpis aktualizujący wartość należności od przedsiębiorstwa któremu wynajmował pomieszczenia, który nie uznał za koszt uzyskania przychodów.
Zdaniem Wnioskodawcy :
Powyższe wierzytelności nieściągalne mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów 2006 r. w kwocie netto ponieważ wcześniej zostały zarachowane do przychodów, a ich nieściągalność została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle obowiązujących uregulowań wynikających z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław ? Śródmieście stwierdza jak niżej:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2. :
1)postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2)postanowieniem sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3)protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
Ustawodawca dokonał, zatem ścisłego i wyczerpującego wyliczenia środków, jakimi można dokumentować nieściągalność wierzytelności. Jest to wyliczenie kompletne, co oznacza, że inny dokument niż wymieniony wyżej nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.
Z wymienionych przepisów wynika reguła : wierzytelności nieściągalne mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, jeżeli wcześniej zostały zarachowane do przychodów, a ich nieściągalność podatnik udokumentował w sposób przewidziany w ustawie.
Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że zostały spełnione ustawowe warunki określające prawidłowe udokumentowanie stanu nieściągalności wierzytelności, Podatnik ma prawo zarachować te konkretne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław ? Śródmieście stwierdza, że stanowisko Podatnika jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.