Z treści złożonego wniosku wynika, że Podatnik w ramach wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów nabywa (...)
Z treści złożonego wniosku wynika, że Podatnik w ramach wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów nabywa znaczną część materiałów do produkcji od dostawców z krajów członkowskich Unii Europejskiej. Od dostawców tych Spółka, w związku z realizacją płatności w ściśle określonym terminie, uzyskuje skonto będące formą upustu w stosunku do podstawowej ceny towaru. W momencie wydania towaru dostawca wystawia Spółce fakturę VAT. Cena na fakturze jest ceną podstawową towaru w momencie jego wydania. Na dokumencie tym widnieje również wyrażona w % wielkość skonta, które przysługuje Spółce z tytułu realizacji wcześniejszej płatności (przy czym data wcześniejszej płatności jest również wykazywana na tej samej fakturze). Jeżeli Spółka skorzysta z możliwości obniżenia ceny przez dokonanie płatności w terminie określonym na fakturze, wówczas dostawca nie wystawia żadnego dodatkowego dokumentu potwierdzającego fakt udzielenia skonta. Ponadto obniżka ceny z tytułu udzielonego skonta nie jest dokumentowana przez dostawcę fakturą korygującą. Informacja na temat wartości skonta i terminu zapłaty warunkującego jego uzyskanie znajduje się jedynie na fakturze pierwotnej. W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości, dotyczące kursu walutowego jaki należy przyjąć przy ustalaniu wartości udzielonego skonta.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w sprawie jest nieprawidłowe.
Sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych uregulowany został w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). Zgodnie z § 37 ust. 1 tego rozporządzenia, kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. Jak wskazuje ust. 3 tego paragrafu, w przypadku nie wystawienia faktury w terminie w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przytoczone powyżej przepisy, zgodnie z § 37 ust. 4 ww. rozporządzenia stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią m. in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
Biorąc zatem pod uwagę stan faktyczny sprawy oraz przytoczone powyżej regulacje prawne, wskazać należy, iż kwoty wyrażone w walutach obcych wykazywane na fakturze dotyczącej wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w tym kwoty dotyczące skonta, przeliczyć należy według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury wewnętrznej, jeżeli wystawiona została w terminie lub na dzień powstania obowiązku podatkowego w sytuacji, gdy faktura wewnętrzna nie została wystawiona w terminie. Zdaniem tut. organu to właśnie moment wystawienia faktury wewnętrznej dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jeżeli wystawiona została w terminie lub moment powstania obowiązku podatkowego, jeżeli uchybiono temu terminowi, determinują kurs waluty, według którego dokonywane jest przeliczanie.
W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest stanowiskiem nieprawidłowym.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.