Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wierzytelności, które zostały uznane postanowieniami (...)

uznać stanowisko Pana, dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wierzytelności w sytuacji, gdy zostały one uznane postanowieniami komornika za nieściągalne, postępowanie egzekucyjne zostało umorzone, a sama wierzytelność została zaliczona do przychodów ? jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 20 września 2006 roku zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek, o którym mowa wyżej został uzupełniony pismem z dnia 08 listopada 2006 roku i zawierał następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wierzytelności, które zostały uznane postanowieniami komornika za nieściągalne i postępowanie egzekucyjne zostało umorzone, a sama wierzytelność została zaliczona do przychodów ?

Stan faktyczny: W lutym 2004 roku została wystawiona faktura VAT firmie XXXXX na kwotę 400; zł netto + 22% VAT (88; zł) co stanowi kwotę 488; zł brutto.
Faktura została zaksięgowana w rejestrze sprzedaży VAT i zgodnie z deklaracją VAT-7 został odprowadzony zarówno podatek dochodowy i podatek od towarów i usług VAT.Ponieważ kontrahent nie wywiązywał się z zobowiązania sprawę skierowano do Sądu Rejonowego (Nr sprawy XXXX 2004) i dnia XX marca 2005 roku Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym sygn akt XX yYy ZZZ/05/3. Nakaz został opatrzony klauzulą wykonalności XX lipca 2005 roku. Następnie został skierowany do Komornika Sądowego i w wyniku czynności komorniczych Komornik Sądowy wydał XX marca 2006 roku postanowienie umorzenia egzekucji na zasadzie art. 824 § 1 pkt 3 kpc ? pkt 1. w związku z bezskutecznością egzekucji niezapłacona faktura została zaksięgowana w kolumnie 16 (pozostałe koszty) oraz rejestrze zakupów VAT.

W lutym 2003 oraz w kwietniu 2003 zostały wystawione faktury VAT firmie YYYY na kwotę 200; zł. netto każda + 22% VAT (44; zł.) co stanowi kwotę brutto 244; zł. brutto za każdą z dwóch faktur. Identycznie jak w poprzedniej sytuacji faktury zostały zaksięgowane i podatek odprowadzony. Ponieważ faktury nie zostały zapłacone Sąd Rejonowy (Nr sprawy ...../../1/2004) XX marca 2005 roku wydał Nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt XX YyY XxX/05/10 opatrzony klauzulą wykonalności X kwietnia 2005 roku. Został on skierowany do egzekucji komorniczej XX marca 2006 roku Komornik Sądowy wydał postanowienie XXX xx ..../05 umorzenia postępowania egzekucyjnego na zasadzie art.824 § 1 pkt 3 kpc. W związku z bezskutecznością egzekucji niezapłacone faktury zostały zaksięgowane identycznie jak poprzednia.

W maju 2005 roku oraz czerwcu 2005 roku zostały wystawione faktury VAT dla firmy ZZZ na kwotę 1000; zł. netto każda +22% VAT (220;zł.) co stanowi kwotę 1220; zł. brutto każda. Podobnie jak w poprzednich przypadkach faktury zostały zaksięgowane w kolumnie 7 Książki Przychodów i Rozchodów oraz w Rejestrze sprzedaży VAT oraz zostały odprowadzone podatki dochodowy i VAT. Identycznie jak poprzednie Sąd Rejonowy (Nr sprawy XXX/z/III/2005) XX października 2005 wydał Nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn akt XX YyY vvv/.../1) opatrzony klauzulą wykonalności dnia XX lutego 2006 roku. Został skierowany do Komornika Sądowego i dnia XX lipca2006 roku Komornik wydał postanowienia wobec bezskuteczności egzekucji na podstawie o umorzeniu postanowienia wobec bezskuteczności egzekucji na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc (sygn. akt XX II .../06). W związku z zaistniałym faktem postępowanie było identyczne jak w poprzednich sytuacjach.

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: zdaniem Strony, ponieważ faktury po wystawieniu były zaksięgowane w rejestrze sprzedaży a egzekucja długu jest bezskuteczna prawidłowy jest fakt, że zostały zaliczone do pozostałych kosztów i widnieją w rejestrze zakupów VAT.

Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy: zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przepisie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawodawca wskazał, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały zarachowane jako przychody należne i których ściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20 uważa się te wierzytelności których nieściągalność została udokumentowana:
- postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

- postanowieniem sądu o :

a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a . lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

- protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Mając na względzie opisany przez Pana we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny, stwierdzić należy, iż w w/w sprawie został spełniony warunek określony w art. 23 ust. 1 pkt 20 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wierzytelności zostały zaliczone do przychodów należnych na podstawie art. 14 w/w ustawy, a ich nieściągalność udokumentowana postanowieniami o umorzeniu postępowań egzekucyjnych w oparciu o art. 824 § 1 pkt 3 kpc, a więc w oparciu o przesłankę uznania za oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.

Tak więc biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie organ podatkowy postanawia jak w sentencji.