Prowadząc działalność gospodarczą podatnik wystawił fakturę za wykonane usługi i zaliczył ją (...)
Prowadząc działalność gospodarczą podatnik wystawił fakturę za wykonane usługi i zaliczył ją do przychodów należnym odprowadzając podatek dochodowy od osób fizycznych. Za powyższą fakturę nie uzyskał zapłaty. Sprawa została skierowana do sądu. Z uwagi na zakończenie przez dłużnika działalności gospodarczej Komornik Sądowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji od dłużnika.
W dniu 03.07.2006 r. wpłynęło do tut. Urzędu Pana zapytanie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie uznania nieściągalnej wierzytelności za koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w miesiącu maju 2005 r. wystawił Pan fakturę VAT za wykonane usługi transportowe, której wartość netto zarachowana została jako przychód należny. Z uwagi na brak zapłaty przez kontrahenta sprawa skierowana została do Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieście o wydanie nakazu zapłaty. Następnie wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne wobec dłużnika. Komornik Sądowy wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Czy w przedstawionym stanie łączna kwota należności może być uznana za koszt uzyskania przychodu?.
Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 cyt. ustawy wymienia wydatki nie uznane za koszt uzyskania przychodu i są to między innymi wierzytelności odpisane jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Stosownie do przepisu art. 23 ust. 2 za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
1/ postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2/ postanowieniem sądu o:
a/ oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b/ umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
c/ ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3/ protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
Do zapytania załączył Pan postanowienie Komornika Sądu przy Sądzie Rejonowym w Nowej Soli umarzające w opisanej sprawie postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Z uzasadnienia postanowienia wynika, że dłużnik zakończył wykonywanie działalności gospodarczej, przedsiębiorstwo została zlikwidowane i wykreślone z ewidencji podmiotów gospodarczych. Dłużnik nie posiada żadnego majątku z którego można byłoby zaspokoić egzekwowaną wierzytelność.
W opisanym stanie faktycznym zastosowanie znajduje przepis art. 23 ust. 1 pkt 20 w związku z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym może Pan nieściągalną wierzytelność zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej w kwocie netto (bez podatku od towarów i usług VAT). Wierzytelność winna być ujęta w kosztach firmy w kwocie netto z uwagi na zapis art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b), który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu podatku od towarów i usług wymieniając jednocześnie przypadki w których podatek ten może obciążać koszty. Przepis ten nie pozwala zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu podatku należnego z wystawionej przez Pana faktury dotyczącej przychodu przedsiębiorstwa. Kwota podatku VAT rozliczana jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług i dlatego też nie ma podstawy, aby podatek ten zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.