Kiedy powstanie przychód w podatku dochodowym do osób prawnych w przypadku, gdyby paczki były pakowane (...)

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik dokonuje dostaw towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi). Odbiorcami towaru są głównie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Aby skrócić czas dostawy Spółka chciałaby wysyłać towary polskim klientom bezpośrednio od dostawcy z Niemiec z pominięciem dostawy towaru do magazynu w Polsce. Firma niemiecka obciążyłaby Spółkę fakturami za sprzedany towar. Ostateczny odbiorca towaru w Polsce otrzymywałby wraz z paczką dokument sprzedaży wystawiony przez Spółkę w PLN i płaciłbygo za pobraniem. Zapłata wpływałaby na rachunek bankowy Spółki w Polsce. W transakcji brałyby udział trzy podmioty:

A - dostawca towaru - firma niemiecka

B - Spółka

C - odbiorca towaru w Polsce, osoba fizyczna lub firma.

Powyższa procedura może zostać zorganizowana na dwa sposoby:

1. Paczki dla ostatecznych odbiorców byłyby pakowane w Niemczech i poprzez pocztę niemiecką lub kurierem wysyłane do klientów w Polsce.

2. Paczki nadal byłyby pakowane w Niemczech, a następnie zbiorczym transportem przewożone do Polski do określonej placówki Poczty Polskiej, która w ramach umowyze Spółką zajmowałaby się rozsyłaniem przesyłek do ostatecznych odbiorców w kraju.

W obu przypadkach dostawca (A) obciążałby Spółkę (B) za towar, refaktura za transport wystawiona przez dostawcę (A) lub faktura od wynajętej firmy spedycyjnej obciążałabySpółkę (B). Z kolei, Spółka (B) obciąża ostatecznego odbiorcę (C) za zakupiony towar. Ponadto,w piśmie z dnia 18.09.2007r. Spółka dodała, iż w przypadku korzystania ze zbiorczego transportui pośrednictwa Poczty Polskiej procedura wysyłania towaru od Spółki - matki (ww. dostawcy niemieckiego) wyglądałaby następująco:

- pakowanie towaru przez Spółkę ? matkę,

- drukowanie przez Spółkę ? matkę dokumentu sprzedaży ? rachunku dołączonego do paczki (na życzenie klienta faktury VAT),

- na dokumencie sprzedaży jako sprzedawca widnieje Podatnik i jest on wystawiony w walucie polskiej,

- wysyłanie towaru zbiorczym transportem do placówki pocztowej w Polsce (adresatem transportu jest Poczta Polska, a nadawcą Spółka ? matka),

- wysyłanie przez palcówkę Poczty Polskiej paczek do ostatecznych odbiorców w kraju.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z następującym zapytaniem:

Kiedy powstanie przychód w podatku dochodowym do osób prawnych w przypadku, gdyby paczki były pakowane w Niemczech, a następnie zbiorczym transportem przewożone do Polskido określonej placówki Poczty Polskiej, która w ramach umowy ze Spółką zajmowałaby się rozsyłaniem przesyłek do ostatecznych odbiorców w kraju. Czy będzie to moment wysyłki paczkiz Niemiec, czy moment wysyłki paczki z Poczty Polskiej?

Zdaniem Podatnika, obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych powstanie w momencie wydania towaru ostatecznemu odbiorcy, czyli w momencie nadania przesyłki pocztowej lub kurierskiej przez placówkę Poczty Polskiej do klienta. Momentem podatkowym nie może być moment wysyłki towaru z Niemiec, gdyż adresatem wysyłki jest placówka Poczty Polskiej, a nie ostateczny klient. Kolejnym argumentem przemawiającymza takim rozwiązaniem jest fakt, iż Spółka będzie wysyłać w paczce dokument sprzedaży,a ewentualna faktura VAT będzie wystawiana na życzenie klienta.

W związku z powyższym, Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości Jej stanowiska.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

W przedmiotowej sprawie tutejszy organ podatkowy wskazuje na treść przepisuart. 12 ust. 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, ze zm.), w którym stanowi się, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Powyższy przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczeji z działów specjalnych produkcji rolnej są przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi (wyrażenia tego nie zdefiniowano w ustawie podatkowej), są przychody które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Regulacja ta oznacza zatem, że opodatkowanie rozszerzone zostaje także na przychody, które zgodnie z ich zaksięgowaniem, powinny wpłynąć do przedsiębiorstwa, lecz jeszcze to nie nastąpiło. Z tego też względu, przy ocenie momentu powstania przychodu podatkowego, należy uznać, że takim przychodem jest przychód, w stosunku do którego przysługuje przedsiębiorcy uprawnienie do jego otrzymania. Przy czym dla celów podatkowych nie ma generalnie znaczenia fakt, czy podatnik otrzymał należne mu kwoty.

Tutejszy organ podatkowy zauważa, że Spółka wskazała, iż dokonuje sprzedaży towaróww systemie wysyłkowym. A zatem przychód z tej sprzedaży związany jest z wykonywaną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Kwoty wynikające z zawieranych z odbiorcami umów, stanowią po stronie Spółki przychód należny.

Moment powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, określaart. 12 ust. 3a ustawy podatkowej, zgodnie z którym za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Z powyższego przepisu wynika, że datą powstania przychodu jest dzień wydania towaru, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednakże nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności, a zatem jeżeli wydanie towaru następuje przed datą wystawienia faktury bądź przed datą otrzymania zapłaty, za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania towaru.

W przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia ze sprzedażą wysyłkową, a odbiór towaru następuje za pobraniem. W tym przypadku przychód należny winien być rozpoznanyw dacie wydania towaru albo w dacie wystawienia faktury, jeżeli wystawienie faktury poprzedza moment wydania towaru.

Przepisy podatkowe, choć posługują się pojęciem ?wydanie towaru?, to jednak go nie definiują. W tej sytuacji należy zatem odwołać się do wykładni systemowej zewnętrznej,a mianowicie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93ze zm.).

W umowie sprzedaży Strony mogą uzgodnić zarówno miejsce jak i termin wydania rzeczy. Jeżeli jednak w umowie brak jest stosownych uzgodnień w powyższej kwestii zastosowanie znajdują przywołane przepisy ww. Kodeksu cywilnego.

W przypadku, gdy w umowie nie zostało określone miejsce wydania rzeczy oraz nie wynika ono z właściwości zobowiązania, należy odwołać się do treści przepisu art. 454 § 1 k.c., zgodniez którym, jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę (...). Z kolei, art. 454 § 2 k.c. stanowi,iż jeżeli zobowiązanie ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, o miejscu spełnienia świadczenia rozstrzyga siedziba przedsiębiorstwa. Oznacza to, iż w sytuacji braku uzgodnień w umowie w tym zakresie, wydanie rzeczy powinno nastąpić w miejscu, gdzie w chwili zawarcia umowy sprzedawca miał miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Natomiast w sytuacji, gdy w umowie nie został określony termin wydania rzeczy, wówczas wydanie rzeczy powinno nastąpić niezwłocznie po wezwaniu ze strony kupującego, o czym stanowi art. 455 k.c. Stosownie do wskazanego przepisu, jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

W umowie sprzedaży strony mogą jednak uzgodnić, iż rzecz zostanie przesłana za pośrednictwem przewoźnika do innego miejsca, które nie jest miejscem świadczenia. W takim przypadku umowa stron powinna zawierać wyraźne postanowienie, iż skutek w postaci wydania rzeczy nastąpi dopiero z chwilą jej dotarcia do kupującego. W przeciwnym razie, gdy w umowie brakuje stosownych uzgodnień, przyjmuje się, że wydanie rzeczy zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Łączna interpretacja powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż w przypadku umów sprzedaży, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia (ostatecznego odbiorcy), sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju,za moment wydania towaru, o którym mowa art. 12 ust. 3a ustawy podatkowej, należy uznać moment wydania towaru przewoźnikowi do przewozu.

Jednakże, w przedstawionym stanie faktycznym moment wydania towaru poprzedzony jest wystawieniem przez Spółkę dokumentu sprzedaży towaru w postaci rachunku dołączonegodo paczki dla klienta (z oznaczeniem sprzedawcy i ceny) lub na jego życzenie faktury VAT.

W tym stanie rzeczy, uznać należy, iż ustalenie daty powstania przychodu winno nastąpićna podstawie przepisu art. 12 ust. 3a pkt a) ustawy podatkowej, czyli w momencie wystawienia faktury.

W kontekście powyższych rozważań, stanowisko Spółki odnośnie ustalenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu sprzedaży towaru w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie, organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego zawartych w piśmie Wnioskodawcy. Regulacje art. 14a?14d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.