Zdaniem Wnioskującej, przeniesienie wierzytelności z majątku Spółki (cedenta) na majątek nabywcy (...)

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik zamierza zawrzeć umowy sprzedaży wierzytelności własnych. Przedmiotowe wierzytelności powstały w toku prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej. Spółka zamierza przenieść wierzytelności, poprzez umowę cesji na podmiot prowadzący działalność gospodarczą polegającą na nabywaniu wierzytelności a następnie dochodzeniu ich od dłużników. Na kwotę wierzytelności składają się:

- kwota główna w wysokości 517.849,12 zł - wierzytelność ta została ujęta w Spółce jako przychód należny stosownie do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- kwota odsetek od wierzytelności głównej w wysokości 11.877,25 zł - kwota ta nie została zarachowana w Spółce jako przychód należny. Podatnik nie występował do dłużnika z żądaniem zapłaty odsetek.

Zdaniem Wnioskującej, przeniesienie wierzytelności z majątku Spółki (cedenta) na majątek nabywcy wierzytelności (cesjonariusza) stanowi wyłącznie wykonanie przysługującego Jej prawa własności w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. Czynność taka, w opinii Podatnika, nie jest dostawą towarów, ani świadczeniem usług lecz jednym ze sposobów uzyskania zapłaty za wcześniej wykonane świadczenia na rzecz dłużnika. Zdaniem Spółki, zawarcie umowy cesji nie powoduje powstania obowiązku odprowadzenia podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskująca zwróciła się o potwierdzenie prezentowanego stanowiska.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Stosownie do regulacji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z regulacją art. 7 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle natomiast przepisów art. 8 ust. 1 przywoływanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem tut. organu podatkowego, sprzedaż własnej wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jako wykonywanie prawa własności, czynność ta nie stanowi działalności gospodarczej. Przeniesienie wierzytelności na osobę trzecią nie stanowi dla pierwszego wierzyciela czynności, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Cesja taka z punktu widzenia pierwszego wierzyciela nie jest też sprzedażą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy podatkowej, lecz jednym ze sposobów uzyskania zapłaty za dokonaną wcześniej sprzedaż.

Reasumując, należy stwierdzić, iż zbycie przez Wnioskującą własnej wierzytelności powstałej z tytułu prowadzonej działalności, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego, postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.