W jakim terminie maksymalnie organy muszą udzielić informacji o środowisku?

W niniejszej sprawie wniosek o orzeczenie wstępne do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości został przedstawiony w ramach sporu między P. Housieaux a Collège des délégués du conseil de la Région de Bruxelles‑Capitale w związku z decyzją tego ostatniego w sprawie dostępu do dokumentów dotyczących porozumienia o zagospodarowaniu przestrzennym terenów miejskich.

Wspólnotowa dyrektywa Rady 90/313/EWG z dnia 7 czerwca 1990 r. w sprawie swobody dostępu do informacji o środowisku (Dz.U. L 158, str. 56) przewiduje, że państwa członkowskie UE zobowiązane są do zapewnienia, że władze publiczne są zobowiązane do udostępniania informacji dotyczących środowiska każdej osobie fizycznej lub prawnej na jej żądanie i bez konieczności wykazania przez nią powodów swojego zainteresowania. Państwa członkowskie określą przy tym praktyczne zasady, zgodnie z którymi informacje takie będą skutecznie udostępniane.

Porady prawne

Władze publiczne udzielać mają odpowiedzi osobie żądającej informacji tak szybko, jak to możliwe, a najpóźniej w terminie 2 miesięcy. Odmowa dostarczenia żądanej informacji musi być uzasadniona.

Artykuł 3 ust. 2 i 3 tej dyrektywy wymienia zaś przyczyny mogące uzasadniać odrzucenie wniosku o udzielenie informacji. Natomiast osoba, która uważa, że odmówiono jej informacji bezzasadnie lub zignorowano jej żądanie informacji lub że uzyskała niewystarczającą odpowiedź od organu władzy publicznej, może domagać się rozpatrzenia tej decyzji na drodze prawnej lub administracyjnej zgodnie z obowiązującym w danym państwie systemem prawnym.

Sentencja wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości brzmi następująco:

1)      Dwumiesięczny termin przewidziany w art. 3 ust. 4 dyrektywy Rady 90/313/EWG z dnia 7 czerwca 1990 r. w sprawie swobody dostępu do informacji o środowisku jest terminem wiążącym.

2)      Decyzja, o której mowa w art. 4 dyrektywy 90/313, mogąca być przedmiotem zaskarżenia na drodze prawnej czy administracyjnej przez osobę składającą wniosek o udzielenie informacji, jest dorozumianą decyzją odmowną wynikającą z trwającego przez okres dwóch miesięcy braku odpowiedzi ze strony władz publicznych właściwych do rozpatrzenia tego wniosku.

3)      Artykuł 3 ust. 4 dyrektywy 90/313 w związku z art. 4 tejże dyrektywy nie sprzeciwia się w sytuacji, jaka ma miejsce w sprawie przed sądem krajowym, przepisom krajowym, zgodnie z którymi, dla celów przyznania skutecznej ochrony sądowej brak odpowiedzi ze strony powyższych władz publicznych w okresie dwóch miesięcy poczytuje się za skutkujący wydaniem dorozumianej decyzji odmownej mogącej stanowić przedmiot zaskarżenia na drodze sądowej lub administracyjnej zgodnie z obowiązującym w danym państwie systemem prawnym. Jednakże wyżej wymieniony art. 3 ust. 4 sprzeciwia się istnieniu braku uzasadnienia tej decyzji w momencie upływu dwumiesięcznego terminu.  W tych okolicznościach dorozumiana decyzja odmowna winna być uznana za niezgodną z prawem.

ETS zauważył przy tym, iż znaczenie tychże informacji o środowisku zależy w dużej mierze od faktu jej jak najszybszego udostępnienia jednostkom. Władze publiczne są więc zobowiązane do tego, aby przestrzegać wyznaczonego w dyrektywie terminu na rozpatrzenie wniosku i do udzielenia nań odpowiedzi. Jeśli bowiem termin ten posiadałby nie wiążący, lecz jedynie instrukcyjny charakter, to art. 4 dyrektywy 90/313, który przewiduje ochronę sądową jednostki, byłby pozbawiony skuteczności. W istocie osoba składająca wniosek o udzielenie informacji nie wiedziałaby, począwszy od jakiej dokładnie daty może wnieść odwołanie.

W momencie upływu dwumiesięcznego terminu konieczne jest więc uzasadnienie dorozumianej decyzji odrzucającej wniosek o udzielenie informacji po dwumiesięcznym okresie milczenia. W tych okolicznościach dorozumiana decyzja odmowna z pewnością stanowi „odpowiedź” w rozumieniu powyższego przepisu dyrektywy, lecz winna być uznana za niezgodną z prawem.

Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (druga izba) z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C‑186/04 - Pierre Housieaux przeciwko Délégués du conseil de la Région de Bruxelles‑Capitale (Belgia); http://curia.europa.eu


A.J.
Zespół e-prawnik.pl

Skomentuj artykuł - Twoje zdanie jest ważne

Czy uważasz, że artykuł zawiera wszystkie istotne informacje? Czy jest coś, co powinniśmy uzupełnić? A może masz własne doświadczenia związane z tematem artykułu?


Masz inne pytanie do prawnika?

 

Komentarze

    Nie dodano jeszcze żadnego komentarza. Bądź pierwszy!!

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika