Fałszywe oskarżenie przed sądem

Odpowiedź prawnika: Fałszywe oskarżenie przed sądem

Opisany stan faktyczny uprawnia Panią do skorzystania ze środków prawnych istniejących zarówno na drodze postępowania karnego, jak i postępowania cywilnego. Jeśli chodzi o tryb postępowania karnego, opisane zachowanie świadka (oskarżyciela posiłkowego) spełnia znamiona przestępstwa opisanego w art. 212 par. kodeksu karnego oraz art. 233 par. 1 kk. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z przestępstwem ściganym z oskarżenia prywatnego, niezbędne będzie zatem wniesienie przez pytającego sformułowanego przezeń aktu oskarżenia. Powołany przepis przewiduje zaś, że kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego. Osoba pokrzywdzona może w akcie oskarżenia powołać się na protokoły przesłuchania osoby, która dopuściła się popełnienia czynu zabronionego oraz podać dowody świadczące o nieprawdziwości jej twierdzeń. Z kolei art. 233 par. 1 kk przewiduje, że kto, składając zeznanie mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Warunkiem odpowiedzialności jest, aby przyjmujący zeznanie, działając w zakresie swoich uprawnień, uprzedził zeznającego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznanie lub odebrał od niego przyrzeczenie. Jest to czyn ścigany z oskarżenia publicznego, wystarczy zatem powiadomienie organu ścigania o podejrzeniu popełnienia przez określoną osobę przestępstwa.

Gdy chodzi zaś o drogę cywilną, osoba poszkodowana może złożyć do sądu pozew o ochronę naruszonych cudzym działaniem dóbr osobistych. Podstawę prawną stanowi art. 24 kodeksu cywilnego, wedle którego ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.