Instrukcja obsługi w języku polskim

Odpowiedź prawnika: Instrukcja obsługi w języku polskim

Uregulowania dotyczące sprzedaży konsumenckiej znajdują się w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej (Dz. U. 2002 r., Nr 141, poz. 1176 ze zmianami). Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z towarem konsumpcyjnym między innymi instrukcje obsługi, konserwacji. Powinny być one sporządzone w języku polskim lub, o ile rodzaj informacji na to pozwala, w powszechnie zrozumiałej formie graficznej. Wymogu używania języka polskiego nie stosuje się do nazw własnych, znaków towarowych, nazw handlowych, oznaczeń pochodzenia towarów oraz zwyczajowo stosowanej terminologii naukowej i technicznej. Ustawę stosuje się do dokonywanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą (towar konsumpcyjny). W przypadku sprzedaży, gdzie stronami są profesjonaliści stosuje się przepisy kodeksu cywilnego oraz ustawy o języku polskim (Dz. U. 1999 r., Nr 90, poz. 999). Sprzedawca obowiązany jest udzielić kupującemu potrzebnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy sprzedanej oraz wydać posiadane przez siebie dokumenty, które jej dotyczą. Jeżeli jest to potrzebne do należytego korzystania z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem, sprzedawca powinien załączyć instrukcję dotyczącą sposobu korzystania z rzeczy. Ustawa o języku polskim stanowi, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli:

1. konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz 

2. umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 

Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie bez udziału konsumentów używa się języka polskiego, jeżeli obrót ten jest wykonywany przez podmioty ogólnie mówiąc publiczne. Język polski jest językiem urzędowym:

1. konstytucyjnych organów państwa,  

2. organów jednostek samorządu terytorialnego i podległych im instytucji w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne,  

3. terenowych organów administracji publicznej,  

4. instytucji powołanych do realizacji określonych zadań publicznych,  

5. organów, instytucji i urzędów podległych organom wymienionym w pkt 1 i pkt 3, powołanych w celu realizacji zadań tych organów, a także organów państwowych osób prawnych w zakresie, w jakim wykonują zadania publiczne,  

6. organów samorządu innego niż samorząd terytorialny oraz organów organizacji społecznych, zawodowych, spółdzielczych i innych podmiotów wykonujących zadania publiczne.

Nie wymagają opisu w języku polskim ostrzeżenia i informacje dla konsumentów wymagane na podstawie innych przepisów, instrukcje obsługi oraz informacje o właściwościach towarów, jeżeli są wyrażone w powszechnie zrozumiałej formie graficznej; jeżeli formie graficznej towarzyszy opis, to opis ten powinien być sporządzony w języku polskim. Zatem ustawa o języku polskim w obrocie profesjonalnym nie wymaga by instrukcje były wydawane w języku polskim (art. 7 ust. 2 w związku z art. 4 ustawy o języku polskim).