Niemajątkowe środki ochrony dóbr osobistych

Ochrona dóbr osobistych jest wszechstronna. Może ona być realizowana w różny sposób i za pomocą różnych środków, może przybierać zarówno charakter niemajątkowy, jak i majątkowy. Art. 24 § 1 kc zapewnia osobie, której dobro osobiste zostało naruszone lub też tylko zagrożone, dwa roszczenia o charakterze niemajątkowym, a mianowicie:

1. o zaniechanie działania oraz

2. o usunięcie skutków naruszenia dobra osobistego.

O tym, czy w konkretnym przypadku będzie można mówić o naruszeniu (zagrożeniu naruszenia) dobra osobistego, nie mogą decydować subiektywne odczucia osoby uważającej się zapokrzywdzoną, lecz decydujące znaczenie ma to, jaką reakcję naruszenie to wywołało (lub przy zagrożeniu mogłoby wywołać) w społeczeństwie. Z art. 24 § 1 wynika jednoznacznie, iż ochrona dóbr osobistych przysługuje jedynie przed działaniem bezprawnym. Przesłanka bezprawności działania jest przesłanką konieczną do udzielenia ochrony o charakterze niemajątkowym. Przesłanka bezprawności działania ujmowana jest w prawie cywilnym szeroko.