Pytanie klienta:
Odpowiedź prawnika:
Prawo pierwokupu może wynikać albo z ustawy albo z umowy stron stosunku prawnego (najmu, dzierżawy, użytkowania).
Z zasady prawo pierwokupu nie jest ograniczone terminem. Nie ma jednak przeszkód, aby strony stosunku prawnego umownie ograniczyły termin trwania tego uprawnienia. W przedstawionej sytuacji można argumentować, iż w związku z tym, że ustanowienie w umowie najmu prawa pierwokupu miało pewien określony cel – umożliwienie najemcy nabycia przedmiotu najmu – zasadne będzie przyjęcie, iż terminem końcowym skorzystania z prawa pierwokupu jest chwila rozwiązania bądź też wygaśnięcia umowy najmu. Prawo pierwokupu istniałoby więc w czasie trwania umowy najmu. Nie bez znaczenia jest także forma prawna umowy z jakiej wynika prawo pierwokupu. Jak bowiem wynika z orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13 stycznia 1999 roku (I ACa 774/98) ustanowienie prawa pierwokupu w drodze umowy jest zobowiązaniem właściciela nieruchomości do przeniesienia własności nieruchomości, które stosownie do art. 58 kc do swej ważności wymaga formy aktu notarialnego. Również w formie aktu notarialnego winno być udzielone pełnomocnictwo do ustanowienia prawa pierwokupu dotyczącego nieruchomości (art. 99 § 1 kc).
W pierwszej kolejności należy jednak wziąć pod uwagę przede wszystkim postanowienia umowy. Dopiero w zakresie nie uregulowanym znajdą zastosowanie powyższe rozważania i interpretacje.