Regulamin wynagradzania a umowa o pracę

Odpowiedź prawnika: Regulamin wynagradzania a umowa o pracę

Zgodnie z art. 18 Kodeksu pracy postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy. Definicja przepisów kodeksu pracy zawarta jest w art. 9 kp, którego treść brzmi: ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Regulamin pracy obowiązujący w zakładzie pracy ma więc nadrzędny charakter nad umową o pracę. W razie niezgodności treści umowy o pracę z regulaminem pracy, pierwszeństwo należy dać treści regulaminu pracy. W przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z niezgodnością treści umowy o pracę z regulaminem pracy, ale z sytuacją gdy regulamin pracy przewiduje szersze prawa pracownika niż umowa o pracę. Sytuacja taka nie ma wpływu na ważność umowy o pracę, ale fakt że uprawnienie nie przewidziane w umowie o pracę występuje w regulaminie pracy daje pracownikowi prawo powoływania się wprost na zapisy zawarte w regulaminie pracy. Pracownikowi przysługują więc dwa dodatki za pracę: z tytułu pełnienia funkcji koordynatora wynikający z umowy o pracę oraz z tytułu zatrudnienia w określonym dziale wynikający z regulaminu wynagradzania.

Zasada równego traktowania pracowników i niedyskryminacji jest jedną z podstawowych zasad prawa pracy. Wynika ona z art. 11[2] oraz 11[3] kp. Pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu. Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna. Jeżeli różne traktowanie pracowników nie jest uzasadnione szczególnymi okolicznościami, różnicowanie warunków zatrudnienia jest niedopuszczalne. Powoływanie się przez pracodawcę przed sądem pracy na różne traktowanie pracowników zatrudnionych w tym samym czasie na tym samym stanowisku, pracujących tak samo, nie tylko nie będzie uzasadniało niewypłacenia pracownikowi dodatku do wynagrodzenia. Powoływanie się więc na ten argument nie jest korzystne dla pracodawcy.