W tej sytuacji, najrozsądniejszym rozwiązaniem było złożenie pozwu o rozwód. Konsekwencją rozwodu, poza ustaniem małżeństwa, będzie utworzenie rozdzielności majątkowej pomiędzy byłymi małżonkami. Na wniosek jednego z małżonków, sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu. W przeciwnym razie konieczne byłoby dokonanie podziału majątku wspólnego w odrębnym postępowaniu.

Ponadto w wyroku orzekającym rozwód, sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków obowiązany jest do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy jednemu z rodziców ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka.

Jako pewnej rekompensaty, może Pani żądać ustanowienia alimentów. W tym zakresie prosimy o zapoznanie się z treścią artykułów:

Alimenty – komu się należą i w jakiej wysokości?

Alimenty po rozwodzie

Odnośnie kwestii zakresu wspólności majątkowej – do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, oraz przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego. Oznacza to, iż kwota uzyskana ze sprzedaży samochodu, stała się wyłączną własnością Pani męża.

Pieniądze uzyskane w prezencie ślubnym, wchodziły do wspólności majątkowej małżonków. Każdy z małżonków był uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki dał się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Pani, posiadała natomiast prawo do sprzeciwienia się czynności zarządu majątkiem wspólnym zamierzonej przez drugiego małżonka. Sprzeciw ten byłby skuteczny wobec osoby trzeciej, jeżeli mogła się z nim zapoznać przed dokonaniem czynności prawnej.

Zgodnie z art. 212 § 1 kk Kto pomawia inna osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku. Ściganie tego przestępstwa odbywa się z oskarżenia prywatnego. Musiałaby Pani rozważyć ewentualność zgłoszenia na Policji popełnienia czynu zabronionego z art. 212 § 1 kk.

Ponadto może Pani wystąpić z powództwem cywilnym z art. 23 kc, w związku z naruszeniem dóbr osobistych.