Umowa know-how a umowa o przeniesienie know-how

Odpowiedź prawnika: Umowa know-how a umowa o przeniesienie know-how

Umowę know-how należy rozróżnić od umowy o przenisienie know-how, w której następuje zmiana dysponenta know-how.
Podmiot, który wstępuje w sytuację dotychczasowego dysponenta know-how uzyskuje wyłączność korzystania i rozporządzania, a nie tylko możliwość stosowania know-how przez pewien czas. W takim wypadku zbywca traci, a nabywca uzyskuje prawo do know-how. Kwalifikacja takiej umowy uzależniona jest od oceny stanowiska prawnego dysponenta tych nieopatentowanych i
niezarejestrowanych rozwiązań technicznych. Poniższe rozważania oraz wzór umowy dotyczą
„umowy know-how", a nie „umowy o przeniesienie know-how".

Dysponent know-how może rozporządzać swoim prawem poprzez udzielenie zezwolenia dla osoby trzeciej na korzystanie z know-how, czyli ustanowić tzw. licencję. Licencja polega na tym, iż udostępniający zobowiązuje się do przekazania odbiorcy określonych informacji i doświadczeń o charakterze technicznym i udziela upoważnienia do korzystania z nich przez odbiorcę, zaś odbiorca zobowiązuje się do zachowania w tajemnicy przekazanych wiadomości. Warto wskazać w tym miejscu, iż umowy o korzystanie z know-how jest znacznie zbliżona (pojęciowo i konstrukcyjnie) do umowy licencyjnej, o której mowa w przepisie art. 79 Prawa własności przemysłowej Know-how
przedsiębiorcy z reguły traktuje się podobnie jak wynalazek, który nie został jeszcze objęty ochroną patentową. Przytaczany przepis stanowi: Do umowy o korzystanie z wynalazku zgłoszonego w Urzędzie Patentowym, na który nie udzielono jeszcze patentu, jak również do umowy o korzystanie z wynalazku niezgłoszonego, a stanowiącego tajemnicę przedsiębiorcy,
stosuje się odpowiednio przepisy o umowie licencyjnej, chyba że strony postanowiły inaczej.