Umowne zniesienie współwłasności nieruchomości

Odpowiedź prawnika: Umowne zniesienie współwłasności nieruchomości

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego (dalej k.c.)

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Jest to podstawowe uprawnienie współwłaścicieli. Współwłasność bowiem jest ze swojej istoty stanem nietrwałym, tymczasowym, którego likwidacja następuje na żądanie każdego ze współwłaścicieli, zarówno co do samego zniesienia współwłasności, jak i co do zakresu zniesienia (całkowite, czy częściowe). Zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy lub postępowania sądowego. Przepisy k.c. nie regulują umownego zniesienia współwłasności. Oznacza to, że sposób zniesienia pozostawiony jest samym stronom, które mogą -z zastrzeżeniem ograniczeń ustawowych -uregulować likwidację współwłasności w sposób dowolny. Swoboda dyspozycji stron może być wyłączona lub ograniczona tylko przez wyraźny przepis prawa zakazujący określonego sposobu zniesienia współwłasności lub nakazujący zastosowanie wskazanego. Umowa znosząca współwłasność może być zawarta tylko przez wszystkich współwłaścicieli i powinna zawierać wszystkie postanowienia podmiotowo i przedmiotowo istotne, a więc: określać sposób zniesienia, zawierać oświadczenia o przeniesieniu udziałów lub postanowienia dotyczące spłat i dopłat oraz terminów ich uiszczenia. Jeżeli zniesienie współwłasności dotyczy nieruchomości, konieczne jest zachowanie formy aktu notarialnego, ponieważ każdy sposób zniesienia współwłasności jest przeniesieniem udziałów bądź to na innego współwłaściciela, bądź na osobę obcą (art. 158 k.c.). w sytuacji zatem, gdy jednemu ze znani pozostali współwłaściciele nieruchomości, niezbędne będzie jednak skierowanie sprawy na drogę sądową.