Leczenie sanatoryjne ze skierowania z ZUS

Zasady kierowanie osób na turnusy rehabilitacyjne określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 października 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kierowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych na rehabilitację leczniczą oraz udzielania zamówień na usługi rehabilitacyjne. Zgodnie z tym rozporządzeniem, w ramach prewencji rentowej, na rehabilitację może być skierowana osoba zagrożonego całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy albo osoba pobierającej rentę okresową z tytułu niezdolności do pracy.
O potrzebie rehabilitacji leczniczej orzeka lekarz orzecznik ZUS, któremu lekarz prowadzący leczenie sporządził wniosek o rehabilitację leczniczą.
Lekarz orzecznik Zakładu wydaje orzeczenie o potrzebie rehabilitacji leczniczej osobie, która  rokuje odzyskanie zdolności do pracy po przeprowadzeniu tej rehabilitacji. Przy ocenie rokowania, o którym mowa powyżej, lekarz orzecznik Zakładu bierze pod uwagę w szczególności:

1. charakter i przebieg procesów chorobowych oraz ich wpływ na stan czynnościowy organizmu,
2. stopień przystosowania organizmu do ubytków anatomicznych, kalectwa, skutków choroby, 
3. wiek, zawód, wykonywane czynności i warunki pracy.

Z kolei kierując do sanatorium z NFZ, lekarz ubezpieczenia zdrowotnego wystawia skierowanie na leczenie uzdrowiskowe, biorąc, między innymi pod uwagę: w przypadku dorosłych - zalecaną częstotliwość korzystania z leczenia uzdrowiskowego nie więcej niż raz na 12 miesięcy. Tak więc nie można w ciągu 12 miesięcy wyjechać więcej niż raz do sanatorium.