Czy zasiłek na zagospodarowanie przysługujący żołnierzowi zawodowemu na podstawie art. 82 ust. 1 (...)

UZASADNIENIE

W dniu 03 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymanego przez żołnierza zawodowego w postaci zasiłku na zagospodarowanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca ? Jednostka Wojskowa na podstawie art. 68 ust. 1-3 oraz art. 82 ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 90, poz. 593 ze zm.), § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2010r. w sprawie świadczeń socjalno - bytowych dla żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 87, poz. 565) wypłaca żołnierzom zawodowym należności z tytułu: dodatku za rozłąkę, zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby oraz zasiłku na zagospodarowanie.

Przedmiotem wątpliwości jest m.in. zastosowanie zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) do świadczenia wypłacanego tytułem zasiłku na zagospodarowanie, przysługującego żołnierzowi zawodowemu na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.

Ww. należność przyznawana jest żołnierzowi zawodowemu tylko raz w trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej. Zasiłek przyznaje się żołnierzowi służby stałej po objęciu stanowiska służbowego lub żołnierzowi służby kontraktowej po zawarciu II kontraktu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zasiłek na zagospodarowanie, przysługujący żołnierzowi zawodowemu na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych...

Wnioskodawca, mając na względzie powyższe przepisy prawa, stoi na stanowisku, że zasiłek na zagospodarowanie, przysługujący żołnierzowi zawodowemu na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, nie jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ zasiłek na zagospodarowanie jest związany z podpisaniem kontraktu na służbę stałą lub terminową, a nie z przeniesieniem służbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy tylko w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymanego przez żołnierza zawodowego w postaci zasiłku na zagospodarowanie. Jednocześnie wyjaśnia się, że w zakresie opodatkowania wypłacanego żołnierzowi zawodowemu dodatku za rozłąkę oraz w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymywanych przez żołnierza zawodowego świadczeń w postaci zwrotu kosztów dojazdu do miejsca pełnienia służby, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje zatem, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200 % wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 90, poz. 593 ze zm.) żołnierz zawodowy powołany do pełnienia zawodowej służby wojskowej otrzymuje zasiłek na zagospodarowanie, w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.

W myśl art. 82 ust. 2 tej ustawy zasiłek na zagospodarowanie przyznaje się:

1. żołnierzowi służby stałej - po objęciu stanowiska służbowego;
2. żołnierzowi służby kontraktowej - po zawarciu drugiego kontraktu.
   
   

Zasiłek na zagospodarowanie może być przyznany żołnierzowi zawodowemu tylko jeden raz w trakcie pełnienia zawodowej służby wojskowej (art. 82 ust. 3 ww. ustawy).

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż ulgi podatkowe stanowią odstępstwo od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania i w związku z tym treść przepisów regulujących zwolnienia z opodatkowania należy interpretować ściśle, a zatem ani rozszerzająco, ani zawężająco. Zgodnie ze ścisłą interpretacją przepisu art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby kwota otrzymanego przez pracownika zasiłku na zagospodarowanie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania, musi być wypłacona w związku z przeniesieniem służbowym. Zatem zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 nie obejmuje tych żołnierzy zawodowych, którzy otrzymali zasiłki na zagospodarowanie nie związane z przeniesieniem służbowym, lecz z powołaniem do służby stałej lub terminowej.

Jeżeli zatem w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym, wypłata zasiłku na zagospodarowanie istotnie nie wiąże się z przeniesieniem służbowym, to cel zwolnienia określonego ww. przepisem ustawy podatkowej nie został spełniony i zasiłek na zagospodarowanie, przysługujący żołnierzowi zawodowemu na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Świadczenie to stanowi zatem przychód ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.