Czy następujące w wyniku realizacji powierniczej umowy zlecenia, przeniesienie przez spółkę na rzecz (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura ? 05 grudnia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy powierniczej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy powierniczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Poprzednik prawny Wnioskodawczyni (osoby fizycznej) był właścicielem nieruchomości, objętej działaniem dekretu z dnia 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 ze zm.) ? dalej: ?nieruchomość 1?. Na mocy ww. dekretu własność ?nieruchomości 1? przeszła na rzecz Gminy, a następnie w efekcie reformy administracyjnej stała się własnością Skarbu Państwa.

W 1947r. poprzednik prawny Wnioskodawczyni złożył wniosek o przyznanie na jego rzecz prawa własności czasowej ?nieruchomości 1?. Decyzją administracyjną z 1950r. (dalej: ?decyzja z 1950r.?) odmówiono mu jednak przyznania takiego prawa.

W wyniku zmian geodezyjnych, część ?nieruchomości 1? (dalej: ?działka 1?) oraz nieruchomość sąsiednia (również objęta działaniem ww. dekretu w latach powojennych, stanowiąca uprzednio własność podmiotów innych niż poprzednik prawny Wnioskodawczyni, dalej: ?działka 2?) utworzyły jedną nieruchomość i zabudowane zostały jednym budynkiem użytkowym.

W wyniku działań podjętych przez Wnioskodawczynię oraz pozostałych następców prawnych dawnego właściciela ?nieruchomości 1? doszło do etapowego stwierdzenia nieważności ?decyzji z 1950r.?, w tym do stwierdzenia nieważności ?decyzji z 1950r.? w części obejmującej odmowę przyznania własności czasowej ?działki 1?. Skutkiem stwierdzenia nieważności ?decyzji z 1950r.? jest to, iż wniosek dawnego właściciela o przyznanie własności czasowej m.in. ?nieruchomości 1? (obecnie ? o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości), jest ponownie rozpoznany przez właściwy organ administracyjny.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni oraz pozostali następcy prawni dawnego właściciela ?nieruchomości 1?, wnieśli o nadanie dalszego biegu sprawie zainicjowanej wnioskiem o przyznanie własności czasowej przedmiotowej nieruchomości i rozpoznanie na ich rzecz pierwotnego wniosku o przyznanie prawa własności czasowej ?nieruchomości 1? poprzez ustanowienie na ich rzecz prawa wieczystego użytkowania ?nieruchomości 1? na 99 lat ? w odpowiednich częściach wynikających z udziałów nabytych w spadku po poprzednikach prawnych, a także przeniesienie na nich własności zabudowy ?nieruchomości 1?.

Podobnie uczynili następcy prawni dawnych właścicieli ?działki 2?:

• uzyskali stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej/cych dawnym właścicielom ?działki 2? przyznania własności czasowej tej nieruchomości;
• wnieśli o nadanie dalszego biegu sprawie zainicjowanej wnioskiem o przyznanie własności czasowej ?działki 2? oraz o przyznanie im prawa użytkowania wieczystego ?działki 2? na 99 lat ? w odpowiednich częściach wynikających z udziałów nabytych w spadku po poprzednikach prawnych, a także przeniesienie na nich własności zabudowy ?działki 2?.
  
  

W celu wspólnego dochodzenia roszczeń o ustanowienie własności czasowej nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2?, z inicjatywy Wnioskodawczyni oraz pozostałych następców prawnych dawnych właścicieli ?nieruchomości 1? oraz z inicjatywy następców prawnych dawnych właścicieli ?działki 2? utworzona została spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, na którą obecnie osoby te zamierzają przenieść powierniczo przysługujące im roszczenia dekretowe o ustanowienie na ich rzecz:

• prawa użytkowania wieczystego ?działki 1? oraz roszczenie o przeniesienie na nich własności zabudowy posadowionej na ?działce 1? w trybie określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. nr 115, poz. 741 ze zm.);
• prawa użytkowania wieczystego ?działki 2? oraz roszczenie o przeniesienie na nich własności zabudowy posadowionej na ?działce 2? w trybie określonym w ustawie o gospodarce nieruchomościami.
  
  

Powiernicze zbycie praw i roszczeń dekretowych opisanych we wniosku nastąpi w wykonaniu umowy zlecenia, która zostanie zawarta pomiędzy spółką a Wnioskodawczynią i pozostałymi następcami prawnymi dawnych właścicieli ?nieruchomości 1? i ?działki 2?. Za wykonaną usługę spółka otrzyma wynagrodzenie. Zgodnie z umową zlecenia i regulacjami ustawowymi dla umowy zlecenia, Wnioskodawczyni i pozostali następcy prawni przedwojennych właścicieli ?nieruchomości 1? i ?działki 2? będą zobligowani zapewnić spółce finansowanie wydatków ponoszonych w celu wykonania powiernictwa (koszty aktu notarialnego, cena nabycia budynku, opłata za użytkowanie wieczyste itp.).

Wnioskodawczyni nie jest wspólnikiem spółki, ani członkiem jej zarządu. Wspólnikami spółki i zarazem członkami jej zarządu są: jeden z następców prawnych dawnego właściciela ?działki 2? oraz jeden z pozostałych następców prawnych dawnego właściciela ?nieruchomości 1?.

Prawa i roszczenia dekretowe przenoszone powierniczo na spółkę stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni.

W wyniku powierniczego przeniesienia praw i roszczeń dekretowych o ustanowienie użytkowania wieczystego ?działki 1? oraz ?działki 2? oraz o przeniesienie własności zabudowy ?działki 1? oraz ?działki 2?, spółka nabędzie roszczenie o ustanowienie na jej rzecz użytkowania wieczystego całości nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2? zabudowanej jednym budynkiem użytkowym oraz roszczenie o przeniesienie na nią własności tego budynku. Spółka wstąpi do toczącego się postępowania administracyjnego w miejsce, albo obok Wnioskodawczyni oraz pozostałych następców prawnych dawnych właścicieli ?nieruchomości 1? oraz ?działki 2?.

W efekcie skumulowania wszystkich praw i roszczeń dekretowych dotyczących nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2? w rękach spółki, organ administracyjny wyda decyzję o ustanowieniu na rzecz spółki prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2? oraz o przeniesieniu na spółkę własności jedynego budynku użytkowego posadowionego na nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2?.

Umowa powiernicza ma przewidywać, że:

• po zakończeniu przedmiotowego postępowania administracyjnego oraz uzyskaniu ostatecznej i prawomocnej decyzji o ustanowieniu użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2?,
• a także po zawarciu umowy notarialnej ustanawiającej użytkowanie wieczyste nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2? i przenoszącej własność budynku posadowionego na tej nieruchomości;

spółka przeniesie na Wnioskodawczynię oraz pozostałych następców prawnych dawnych właścicieli ?nieruchomości 1? i ?działki 2? (albo wskazane przez nich podmioty) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2? oraz prawo własności budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości.

Innymi słowy, w wyniku wykonania umowy powierniczej przez spółkę, Wnioskodawczyni (albo wskazana przez nią osoba) stanie się współużytkownikiem wieczystym nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2? oraz współwłaścicielem jedynego budynku użytkowego posadowionego na tej nieruchomości w części, która odpowiada jej udziałowi w spadku nabytym po dawnym właścicielu ?nieruchomości 1? z uwzględnieniem proporcji w jakiej powierzchnia ?działki 1? pozostaje do łącznej powierzchni nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz z ?działki 2?.

Powierniczym przeniesieniem praw i roszczeń dekretowych będą objęte jedynie prawa i roszczenia odnoszące się do części ?nieruchomości 1?, tzn. roszczenia odnoszące się do ?działki 1?. Roszczenia o ustanowienie użytkowania wieczystego pozostałej części ?nieruchomości 1? nie będą przedmiotem umowy powierniczej. W tym zakresie Wnioskodawczyni oraz pozostali następcy dawnego właściciela ?nieruchomości 1? będą kontynuowali postępowanie administracyjne bez udziału spółki.

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy następujące w wyniku realizacji powierniczej umowy zlecenia, przeniesienie przez spółkę na rzecz Wnioskodawczyni udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości oraz udziału we współwłasności budynku użytkowego wzniesionego na tej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, następujące w wykonaniu powierniczej umowy zlecenia zwrotne przeniesienie przez spółkę na rzecz Wnioskodawczyni udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości oraz udziału we współwłasności budynku użytkowego wzniesionego na tej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim (umowa nienazwana). Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ Kodeksu cywilnego zasada swobody umów. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734-735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie, albo w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim przypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy, a powiernik ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonywaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociaż działał w imieniu własnym (art. 740 zdanie drugie Kodeksu cywilnego).

Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż władztwo zdobyte przez powiernika nad nabytymi rzeczami/prawami jest:

• ograniczone czasowo ? powiernik zobowiązany jest nabyte prawa przekazać powierzającemu (zleceniodawcy) na jego żądanie;
• ograniczone co do swobody obrotu ? powiernik zobligowany jest dokonać rozporządzenia nabytymi prawami na rzecz powierzającego (zleceniodawcy) lub wskazanego przez niego podmiotu;
• ograniczone co do ekwiwalentości świadczeń ? powiernik nie otrzymuje od powierzającego (zleceniodawcy) wartości przenoszonych przez niego praw, a jedynie uzyskuje zwrot kosztów poczynionych w celu wykonania powiernictwa, jak również zwolnienie z zobowiązań zaciągniętych w tym samym celu.
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie te czynności, które są wymienione enumeratywnie w ustawie z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Katalog czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest katalogiem zamkniętym, wobec czego każda niewymieniona w nim czynność nie podlega opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawczyni, zamknięty charakter wspomnianego katalogu czynności opodatkowanych oznacza, że nie są objęte tym podatkiem czynności w nim niewymienione, choćby miały takie same skutki ekonomiczne lub ich regulacja zawarta w Kodeksie cywilnym odsyłała do przepisów właściwych dla umów wymienionych w ustawie (por. dla przykładu komentarz do art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych M. Waluga, Komentarz do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, LexisNexis, Warszawa 2009, publ. LexPoIonica; komentarz do art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych T. Nierobisz, A. Wacławczyk, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz praktyczny, C.H. Beck, Warszawa 2011, publ. Legalis).

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy zatem uznać, że skoro ustawodawca nie wymienił w katalogu zawartym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowy zlecenia powierniczego, obejmującego przeniesienie prawa użytkowania nieruchomości i własności budynku, to realizacja takich czynności nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Wnioskodawczyni wskazała, iż ona oraz pozostali następcy prawni przedwojennych właścicieli ?nieruchomości 1? i ?działki 2? będą zobowiązani zapewnić spółce finansowanie wydatków ponoszonych w celu wykonania powiernictwa (koszty aktu notarialnego, cenę nabycia budynku i opłatę za użytkowanie wieczyste). Za wykonaną usługę spółka otrzyma wynagrodzenie, lecz nie będzie ono stanowić zapłaty za przeniesienie na Wnioskodawczynię udziału w użytkowaniu wieczystym nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz ?działki 2?, czy przeniesienie na Wnioskodawczynię udziału we współwłasności budynku posadowionego na tej nieruchomości.

Z tego względu, przeniesienie na Wnioskodawczynię udziału w użytkowaniu wieczystym nieruchomości składającej się z ?działki 1? oraz ?działki 2?, a także przeniesienie udziału we współwłasności budynku posadowionego na tej nieruchomości, zdaniem Wnioskodawczyni, nie stanowi sprzedaży, czy zamiany rzeczy lub praw majątkowych. Według Wnioskodawczyni czynność ta nie odpowiada także żadnej innej czynności wymienionej w art. 1 wspomnianej ustawy.

Uzasadniając swoje stanowisko, Wnioskodawczyni powołała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 06 października 2006r. sygn. akt SA/Wa 2215/06, decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 07 października 2006r. znak: LK-IV-4307/4/IN-US/06/MM oraz interpretacje indywidualne wydane przez:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 02 czerwca 2008r. znak: IBPB2/436-53/08/MZ,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 05 sierpnia 2008r. znak: ITPB2/436-71/08/RS.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny ? w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności ? w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Zatem umowa powiernicza należy do kategorii umów nienazwanych. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 Kodeksu cywilnego, istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zdanie drugie Kodeksu cywilnego).

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, będąca jednym z następców prawnych dawnego właściciela nieruchomości ubiega się wraz z pozostałymi następcami o ustanowienie na ich rzecz prawa wieczystego użytkowania ww. nieruchomości na 99 lat oraz przeniesienie na nich prawa własności zabudowy. Wnioskodawczyni przypadnie udział w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości oraz udział we współwłasności zabudowy, w części odpowiadającej jej udziałowi nabytemu w spadku po właścicielu tej nieruchomości. Wnioskodawczyni oraz pozostali następcy prawni zamierzają przenieść powierniczo swoje roszczenia o ustanowienie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości oraz przeniesienia prawa własności jej zabudowy, na utworzoną w celu dochodzenia tych roszczeń spółkę z o.o. Powiernicze zbycie praw i roszczeń nastąpi w wykonaniu umowy zlecenia, która zostanie zawarta pomiędzy spółką a Wnioskodawczynią i pozostałymi następcami prawnymi dawnego właściciela nieruchomości.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż zawarcie umowy powierniczej nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym ? z powyższych przyczyn ? wszystkie czynności dokonywane w ramach realizacji umowy powierniczej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem nie mieszczą się w katalogu czynności ściśle wymienionych jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu tym podatkiem nie będzie zatem również podlegało następujące w wykonaniu powierniczej umowy zlecenia przeniesienie przez spółkę na rzecz Wnioskodawczyni udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości oraz udziału we współwłasności budynku użytkowego wzniesionego na tej nieruchomości.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroku sądowego oraz decyzji i interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.