Opodatkowanie sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej nabytej na cele działalności gospodarczej

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na sąsiadujących ze sobą działkach zakupionych w latach 2003, 2004 oznaczonych jako użytki rolne i podlegające podatkowi rolnemu została zbudowana hala skupu płodów rolnych z zapleczem socjalno-administracyjnym z przyłączami sieci uzbrojenia terenu. Pozwolenie na użytkowanie hali zostało wydane w roku 2005. Działki wraz z zabudowaniem stanowią współwłasność małżeństwa L. Działki i nieruchomość zostały nabyte z zamiarem prowadzenia skupu produktów rolnych. Ze względu na chorobę właścicieli postanowiono sprzedać zabudowaną nieruchomość spółce z o.o. Zakup działek, oraz wybudowanie budynku zostało sfinansowane z własnych środków małżeństwa, stanowiło ich własność prywatną, w żadnym momencie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT. Od momentu uzyskania pozwolenia na użytkowanie hali do dnia dzisiejszego nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana. Pan L jest podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na produkcji mebli, Pani L jest rolnikiem (nie jest podatnikiem VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak prawidłowo opodatkować sprzedaż zabudowanej nieruchomości podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ zabudowana nieruchomość stanowi osobisty majątek i w żaden sposób nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podobne stanowisko zajął II Urząd Skarbowy w Radomiu w postanowieniu nr 1425/021/443/42/06/IW z dnia 14 lipca 2006r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust.

1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust.1 i art. 8 ust.1 cyt. wyżej ustawy definiują pojęcie dostawy towarów oraz świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów. Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług - jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji
   
   

Bowiem podstawowe znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT? tj. cyt. wyżej art. 5,7 i 8 ww. ustawy lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ww. ustawy.

W myśl art. 15 ust.1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust.2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust.2 ustawy).

Zatem w świetle cyt. wyżej art. 15 ust.2 ww. ustawy zarówno Pani L będąca rolnikiem, jak i Pan L prowadzący działalność gospodarczą polegającą na produkcji mebli, są podatnikami podatku od towarów i usług.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust.1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Potwierdzeniem powyższego jest orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którym za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Powyższa kwestia była przedmiotem rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w kilku sprawach. W sprawie C-268/83 ETS stwierdził, że działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. ETS powołał się na zasadę neutralności podatku VAT, która nakazuje uznać za działalność gospodarczą poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej.

Podobne stanowisko ETS zajął w sprawie C-110/94 stwierdzając, że z uwagi na deklarowany przez spółkę zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, posiada ona status podatnika. W związku z tym, zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje transakcji inwestycyjnych, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust.2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Odnosząc wskazane regulacje do zdarzenia przyszłego wskazanego przez Wnioskodawcę podkreślić należy, iż poniesione inwestycje ? zakup działki a następnie budowa hali skupu płodów rolnych wraz z zapleczem socjalno-administracyjnym z przyłączami sieci i uzbrojenia terenu ? jednoznacznie wskazują, iż już w momencie zakupu gruntu podjęto działania jako podatnik podatku od towarów i usług, gdyż nabyto grunt a następnie poniesiono dalsze nakłady inwestycyjne z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym dostawa ww. zabudowanego gruntu, jako składnika majątku nabytego w celu prowadzenia działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku, stosownie do przepisów art. 41 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedający bowiem w odniesieniu do powyższej transakcji występuje w charakterze podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie zawarta w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.