Opodatkowanie opłat za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania opłat za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1998r. Gmina, działając na podstawie przepisów art. 204 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustanowiła na rzecz Spółdzielni, prawo użytkowania wieczystego gruntu. Spółdzielnia została wówczas zwolniona z pierwszej opłaty, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. W dniu 28 grudnia 2006r. Spółdzielnia zbyła ww. prawo użytkowania wieczystego. W takim przypadku, zgodnie z art. 204 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przed upływem 10 lat od jego ustanowienia, Spółdzielnia jest obowiązana uiścić pierwszą opłatę w wysokości określonej w dniu sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa opłata podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa opłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w.w ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Rozstrzygnięcie czy oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, czy też świadczenie usług, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ma decydujące znaczenie dla sposobu opodatkowania przedmiotowej czynności. Mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzenie towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1. Powyższe jest zgodne z uchwałą Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007r. sygnatura I FPS 1/06.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi bowiem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Uznanie, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług determinuje sposób opodatkowania takiej czynności. W przypadku dostawy towarów obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje bowiem co do zasady z chwilą wydania towaru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, iż ustanowienie przez Gminę, prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz Spółdzielni, miało miejsce w 1998r., tj. jeszcze pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Według obowiązujących wówczas regulacji ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu, jako czynność nie objęta zakresem przedmiotowym ustawy, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opłata, którą Gmina obciąża Spółdzielnię na mocy art. 204 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) dotyczy bezspornie czynności dokonanej w 1998r..

Ponieważ w momencie ustanowienia użytkowania wieczystego czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, opłata dotycząca czynności niepodlegającej opodatkowaniu nie może być również objęta podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Referencje

I FPS 1/06, uchwała składu 7 sędziów NSA