1. Czy Spółka spełnia warunki określone w art. 89a ustawy o VAT, do skorygowania podatku należnego (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.), w którym uzupełniono opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku VAT, w dniu 12 lipca 2007 r. zawarł umowę o roboty budowlane ze spółką, będącą podatnikiem VAT, zwaną dalej Dłużnikiem. Przedmiotem tej umowy jest wybudowanie przez Spółkę domu wielorodzinnego wraz z garażem podziemnym i przyłączami zewnętrznymi. W § 6 ust. 6 powołanej wyżej umowy strony postanowiły, że: ?Faktury płatne będą w 100% wartości netto. Kwota obowiązującego podatku VAT będzie zatrzymywana przez Zamawiającego (tu: Dłużnik) jako gwarancja należytego wykonania umowy i zostanie rozliczona w fakturze końcowej?. W latach 2007 i 2008 Zainteresowany wystawiał faktury na Dłużnika dokumentujące częściowe wykonanie usług budowlanych. Faktury te zostały przez Dłużnika zaakceptowane i uregulowane w każdym wypadku, do wysokości kwoty opisanego tam wynagrodzenia netto, a Dłużnik - zgodnie z § 6 ust. 6 umowy - zatrzymywał od każdej faktury kwotę odpowiadającą równowartości podatku VAT. Kwota zatrzymana wynosi 772.171,38 zł i stała się wymagalna po wystawieniu faktury końcowej, tj. dnia 1 maja 2009 r.

Wykonane przez Wnioskodawcę prace budowlane zostały przez Dłużnika odebrane. Na potwierdzenie tego faktu strony sporządziły protokoły odbioru prac, podpisane przez przedstawicieli obu stron:

1. Protokół odbioru i przekazania do użytku obiektu z dnia 19 lutego 2009 r.,
2. Protokół odbioru i przekazania do użytku obiektu z dnia 17 marca 2009 r.

Należności za te usługi, wykazywane na fakturach zostały wykazane we właściwych deklaracjach VAT-7 jako obrót opodatkowany i wykazany został podatek należny VAT z tego tytułu.

Zgodnie z § 6 ust. 6 powołanej wyżej umowy, Spółka wystawiła ostatnią fakturę w dniu 1 kwietnia 2009 r., która stała się wymagalna w dniu 1 maja 2009 r.

Dłużnik, pomimo złożenia w formie aktu notarialnego oświadczenia, iż nie posiada wobec Zainteresowanego żadnych roszczeń z tytułu realizacji przedmiotowej umowy - nie zwrócił do tej chwili kwoty zatrzymanej w wysokości 772.171,38 zł.

W przedmiotowej sprawie zostało wydane w dniu 7 kwietnia 2010 r. przez Sąd Okręgowy postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia Wnioskodawcy, poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej do kwoty 772.171,38 zł (kwota zatrzymana odpowiada kwocie podatku VAT z faktur z lat 2007 i 2008) na nieruchomościach należących do Dłużnika. Sąd wydając przedmiotowe postanowienie uznał roszczenie Spółki za wysoce uprawdopodobnione. Hipoteka przymusowa kaucyjna do kwoty 772.171,38 zł została ustanowiona na nieruchomościach należących do Dłużnika i wpisana do ksiąg wieczystych tych nieruchomości o nr (?).

Sąd Okręgowy zasądził od Dłużnika zapłatę kwoty 772.171,38 zł na rzecz Zainteresowanego wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 1 maja 2009 r. Sąd nadał wyrokowi klauzulę natychmiastowej wykonalności.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka poinformowała, że wystawiła fakturę końcową w dniu 1 kwietnia 2009 r. na podstawie § 6 ust. 6 umowy z dnia 12 lipca 2007 r. o roboty budowlane zawartej ze spółką Sp. z o.o. W § 6 ust. 6 tej umowy strony postanowiły m.in., że kwota ?zatrzymana? tytułem gwarancji należytego wykonania umowy w wysokości odpowiadającej podatkowi VAT z każdej faktury - zostanie rozliczona w fakturze końcowej. Zapis ten oznacza, że kwota zatrzymana zostanie zwrócona Wnioskodawcy w dacie wystawienia faktury końcowej. Faktura końcowa wystawiona dnia 1 kwietnia 2009 r. dokumentuje ostatnie roboty budowlane, jakie wykonała Spółka w ramach realizacji umowy. Faktura ta dokumentuje kwotę, która jest różnicą między ustaloną ceną za usługę a kwotami z faktur wystawionych w latach 2007 i 2008 za częściowe wykonanie usługi.

Faktury wystawione w latach 2007 i 2008 nie dokumentują całej kwoty wykonanej usługi. Do tych faktur należy dodać jeszcze fakturę końcową, wystawioną dnia 1 kwietnia 2009 r. Faktura ta jest ostatnią fakturą dokumentującą ostatnie roboty budowlane wykonane przez Zainteresowanego w ramach realizacji umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka spełnia warunki określone w art. 89a ustawy o VAT, do skorygowania podatku należnego o podatek VAT, który - jako kwota zatrzymana w wysokości 772.171,38 zł - nie został zapłacony przez Dłużnika do dnia dzisiejszego, podczas gdy termin wymagalności upłynął w dniu 1 maja 2009 r. lub: ?(?) o podatek VAT, w wysokości kwoty zatrzymanej odpowiadającej ogólnej kwocie podatku VAT z faktur wystawionych w latach 2007 i 2008?...
2. Od jakiej daty należy liczyć dwuletni termin, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT - czy od daty wystawienia faktury końcowej, tj. od dnia 1 kwietnia 2009 r. czy od dat faktur pierwotnych, wystawianych w latach 2007 i 2008...

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są warunki określone w art. 89a ustawy o VAT, aby mógł on skorzystać z tzw. ulgi za złe długi. Podstawowy warunek, jaki musi spełniać wierzytelność aby uznać uprawdopodobnienie jej nieściągalności to fakt, że wierzytelność ta nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy o VAT). Ten warunek został spełniony, gdyż termin zapłaty przedmiotowej wierzytelności upływa po wystawieniu faktury końcowej, tj. dnia 1 maja 2009 r. Do dnia dzisiejszego przedmiotowa wierzytelność nie została zapłacona, tak więc minęło już 180 dni od terminu płatności.

Kolejne warunki są wymienione w powołanym art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, tj.:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty podatku należnego, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu tzw. ulgi za złe długi, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Spółka stwierdza, że warunki te również są spełnione, tj.:

1. usługi były wykonywane na rzecz Dłużnika, który był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nie będącym w upadłości ani w trakcie likwidacji. Na chwilę obecną Dłużnik też nie znajduje się w takiej sytuacji;
2. przedmiotowe wierzytelności nieściągalne zostały wykazane w deklaracjach VAT-7 i opodatkowane podatkiem VAT;
3. na dzień dokonania korekty podatku należnego Wnioskodawca jak i Dłużnik będą podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy czynni VAT;
4. przedmiotowe wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność - w opinii Zainteresowanego - nie minęły 2 lata licząc od końca roku, w którym została wystawiona, gdyż faktura generująca wierzytelność nieściągalną została wystawiona dnia 1 kwietnia 2009 r.;
6. ostatni warunek został spełniony w zakresie zawiadomienia Dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu ulgi za złe długi, i jeszcze nie minęło 14 dni, w ciągu których Dłużnik może zapłacić dług.
   
   

Tak więc Spółka uważa, że warunki wymienione w art. 89a ust. 1a i 2 ustawy o VAT zostały spełnione, z zastrzeżeniem ostatniego. Oznacza to, że ma ona prawo do skorygowania podatku należnego o kwotę w wysokości 772.171,38 zł, która jest równowartością podatku VAT nie zapłaconego przez Dłużnika w formie kwoty zatrzymanej.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy dwuletni termin, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, należy liczyć od daty faktury końcowej, określającej datę wymagalności zapłaty kwoty zatrzymanej, tj. od dnia 1 maja 2009 r. - zgodnie z § 6 ust. 6 umowy, bowiem dopiero w tym terminie powstała wierzytelność, którą Dłużnik miał obowiązek zapłacić dnia 1 maja 2009 r. a nie zapłacił do tej pory.

Z punktu widzenia prawa bowiem, zatrzymana kwota jest niczym innym jak częścią należnego wykonawcy wynagrodzenia - lub zapłaty ceny, której termin wymagalności jeszcze nie nastąpił, zaś zapłata tej kwoty zapisem w umowie została uzależniona od ziszczenia się warunku. Warunkiem wypłaty wynagrodzenia lub ceny w zatrzymanej części - jest bezusterkowy upływ okresu gwarancji, lub też w przypadku wystąpienia wad rzetelne ich usunięcie w wymaganych terminach przez zobowiązanego z gwarancji wykonawcę.

Tak więc, zdaniem Spółki, w opisanej sprawie termin płatności części kwot wynagrodzeń czyli kwot zatrzymanych wykazanych w fakturach wystawionych w latach 2007 i 2008 - upływa po wystawieniu faktury końcowej, która potwierdza wymagalność zapłaty kwoty zatrzymanej. Nie ma zatem podstaw do twierdzenia, że dług wobec Zainteresowanego powstał w dacie wystawienia faktur pierwotnych, dokumentujących wykonanie robót budowlanych. Niezapłacona część wierzytelności w postaci kwoty zatrzymanej nie stanowi do momentu wystawienia faktury końcowej, tj. do dnia 1 kwietnia 2009 r. - zaległości w płatności. Dopiero nie zapłacenie przez Dłużnika całej kwoty zatrzymanej w dacie wymagalności, tj. w dniu 1 maja 2009 r. powoduje powstanie zaległości w płatności, ale dopiero od tego dnia.

Zatem, w opinii Spółki, nie minęły 2 lata od daty powstania wierzytelności (kwoty zatrzymanej), której nieściągalność została uprawdopodobniona i w związku z tym ma ona prawo do skorygowania podatku należnego o podatek VAT, uwzględniając kwoty zatrzymane, wykazane w fakturach wystawianych w latach od 2007 do 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku VAT, zawarł umowę o roboty budowlane ze spółką będącą podatnikiem VAT, zwaną dalej Dłużnikiem. Przedmiotem tej umowy jest wybudowanie przez Spółkę domu wielorodzinnego wraz z garażem podziemnym i przyłączami zewnętrznymi. W zawartej umowie strony postanowiły, że: ?Faktury płatne będą w 100% wartości netto. Kwota obowiązującego podatku VAT będzie zatrzymywana przez Zamawiającego jako gwarancja należytego wykonania umowy i zostanie rozliczona w fakturze końcowej?.

W latach 2007 i 2008 Zainteresowany wystawiał faktury na Dłużnika dokumentujące częściowe wykonanie usług budowlanych. Faktury te zostały zaakceptowane i uregulowane w każdym wypadku, do wysokości kwoty opisanego tam wynagrodzenia netto, a Dłużnik zatrzymywał od każdej faktury kwotę odpowiadającą równowartości podatku VAT. Kwota zatrzymana wynosi 772.171,38 zł i stała się wymagalna po wystawieniu faktury końcowej, tj. dnia 1 maja 2009 r. Zgodnie z § 6 ust. 6 powołanej wyżej umowy, Spółka wystawiła ostatnią fakturę w dniu 1 kwietnia 2009 r., która stała się wymagalna w dniu 1 maja 2009 r. Faktura dokumentuje ostatnie roboty budowlane wykonane przez spółkę w ramach realizacji umowy.

Wykonane przez Wnioskodawcę prace budowlane zostały przez Dłużnika odebrane. Na potwierdzenie tego faktu strony sporządziły protokoły odbioru prac, podpisane przez przedstawicieli obu stron. Należności za te usługi, wykazywane na fakturach zostały wykazane w deklaracjach VAT-7 jako obrót opodatkowany i wykazany został podatek należny VAT z tego tytułu.

Dłużnik, pomimo złożenia w formie aktu notarialnego oświadczenia, iż nie posiada wobec Spółki żadnych roszczeń z tytułu realizacji przedmiotowej umowy, nie uregulował należnej kwoty.

W przedmiotowej sprawie zostało wydane w dniu 7 kwietnia 2010 r. przez Sąd Okręgowy postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia Zainteresowanego, poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomościach należących do Dłużnika. Sąd zasądził od Dłużnika zapłatę kwoty 772.171,38 zł na rzecz Spółki wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 1 maja 2009 r. Sąd nadał wyrokowi klauzulę natychmiastowej wykonalności.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż zastosowanie regulacji prawnej, zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy, jest możliwe o ile spełnione zostały uprzednio wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Z analizy sprawy wynika, że:

1. usługi były wykonywane na rzecz Dłużnika, który był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, nie będącym w upadłości ani w trakcie likwidacji. Na chwilę obecną Dłużnik również nie znajduje się w takiej sytuacji;
2. przedmiotowe wierzytelności nieściągalne zostały wykazane w deklaracjach VAT-7 i opodatkowane podatkiem VAT;
3. na dzień dokonania korekty podatku należnego Spółka jak i Dłużnik będą podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. przedmiotowe wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelności wynikające z faktur wystawionych:
   1. w latach 2007 i 2008 upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały one wystawione,
   2. w roku 2009 nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona;
6. Zainteresowany zawiadomił Dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu ulgi za złe długi, natomiast jeszcze nie minęło 14 dni, w ciągu których Dłużnik może zapłacić dług.
   
   

W związku z powyższym, nieściągalność wierzytelności będących przedmiotem wniosku należy uznać za uprawdopodobnioną, w myśl art. 89a ust. 1 ustawy, gdyż nie zostały one uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie.

Ad. 1

Zainteresowany w opisie sprawy wskazał, iż spełnił warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy, jednak wskazać należy, iż tylko w odniesieniu do regulacji zawartych w pkt 1-4 powyższej regulacji, konieczne do dokonania korekty podatku należnego z tytułu świadczonej usługi.

Jak wskazano już w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, jednym z warunków niezbędnych do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy jest to, aby od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona.

Zatem biorąc pod uwagę fakt, iż od końca roku, w którym wystawiono faktury dokumentujące dane wierzytelności, czyli lata 2007 i 2008, minęło więcej niż 2 lata, Wnioskodawca nie ma możliwości skorygowania podatku należnego od przedmiotowych wierzytelności na podstawie przepisu art. 89a ustawy.

W związku z powyższym, w odniesieniu do faktur wystawionych w latach 2007 i 2008 badanie pozostałych warunków zawartych w cyt. przepisach stało się bezprzedmiotowe.

Z kolei korekta wierzytelności wynikającej z faktury wystawionej w dniu 1 kwietnia 2009 r. nie jest możliwa z uwagi na fakt, iż jak wskazał Wnioskodawca, nie minęło jeszcze 14 dni, w ciągu których Dłużnik może zapłacić dług.

Reasumując, Spółka nie spełniła wszystkich warunków określonych w art. 89a ustawy, niezbędnych do dokonania korekty podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, wynikających z faktur dokumentujących świadczoną usługę.

Jednocześnie tut. Organ podkreśla, iż w odniesieniu do kwoty podatku należnego wynikającej z faktury wystawionej w dniu 1 kwietnia 2009 r., w sytuacji gdyby Dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności wynikającej z tej faktury w jakiejkolwiek formie, wówczas zostałyby spełnione wszystkie warunki określone w art. 89a ustawy. W takiej sytuacji, Zainteresowany miałby prawo dokonać korekty kwoty podatku należnego wynikającej z faktury z dnia 1 kwietnia 2009 r.

Ad. 2

Zainteresowany wskazał, że faktury dokumentujące wykonane roboty budowlane wystawił odpowiednio w latach 2007, 2008 i 2009.

Jak wynika z brzmienia art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, aby dokonać korekty danej wierzytelności nie może upłynąć 2 lata od końca roku, w którym wystawiono fakturę, a nie od terminu jej wymagalności.

Zatem, w przedmiotowej sprawie dwuletni termin, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, należy liczyć od końca roku w którym wystawiono fakturę czyli:

• dla faktury wystawionej w roku 2007 od końca roku w którym wystawiono tą fakturę, czyli od dnia 31 grudnia 2007 r.,
• dla faktury wystawionej w roku 2008 od końca roku w którym wystawiono tą fakturę, czyli od dnia 31 grudnia 2008 r.,
• dla faktury wystawionej w roku 2009 od końca roku w którym wystawiono tą fakturę, czyli od dnia 31 grudnia 2009 r.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii prawidłowości wystawionych przez Spółkę faktur.

Dodatkowo w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.