Skoro umowa pożyczki pomiędzy Spółką a wspólnikiem została zawarta w dniu 13.11.2006 r., to w (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

13 listopada 2006 r. spółka - Wnioskodawca zawarła ze swym wspólnikiem umowę, zgodnie z którą wspólnik zobowiązał się do pożyczenia spółce w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r. kwoty w maksymalnej wysokości do 10.000 zł. Wydanie gotówki miało nastąpić w terminie do 10 dni od daty wezwania wspólnika do wykonania umowy, przy czym strony ustaliły, że gotówka może być dostarczana albo w transzach, albo jednorazowo w zależności od treści wezwań spółki z tym, że maksymalna kwota łączna miała wynosić 10.000 zł.

W dniu 8 grudnia 2008 r. spółka wezwała wspólnika do wykonania umowy poprzez wydanie przedmioty pożyczki w całości, tj. w kwocie 10.000 zł. Wspólnik oświadczył, że gotówkę wyda w całości, tj. 10.000 zł w terminie 2 dni od daty wezwania, co nastąpiło.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyższym stanie faktycznym umowa pożyczki jest zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o PCC umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnych.

Umowa pożyczki jest umową nazwaną, która zgodnie z dyspozycją art. 720 § 1 k.c. ? dochodzi do skutku mocą porozumienia stron bez konieczności fizycznego wydania przedmiotu pożyczki.

W opinii Wnioskodawcy umowa pożyczki doszła do skutku z chwilą jej zawarcia, tj. dnia 13 listopada 2006 r. i wtedy też powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 9 pkt 10 lit. h ustawy o PCC w brzmieniu na dzień 13 listopada 2006 r. pożyczki udzielane spółce przez wspólnika były zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionej sytuacji nie było konieczne uiszczenie podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień zawarcia umowy pożyczki, tj. 13.11.2006 r. podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu ? który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 K. c. jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Na podstawie art. 9 pkt 10 lit. h ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r. zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

W świetle art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629), która weszła w życie z dniem 01.01.2007 r., do czynności cywilnoprawnych, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 2, z tytułu których obowiązek podatkowy powstał przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w dniu 13.11.2006 r. zawarła umowę pożyczki ze swoim wspólnikiem.

Reasumując stwierdza się, iż skoro umowa pożyczki pomiędzy Spółką a wspólnikiem została zawarta w dniu 13.11.2006 r., to w powyższym przypadku miało zastosowanie zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 10 lit. h ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.