stosowanie proporcji, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania proporcji, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej zwany: Bankiem) jest ogólnopolskim, uniwersalnym bankiem oferującym swoje usługi wszystkim segmentom rynku poprzez sieć oddziałów, sieć indywidualnych doradców oraz bankowość elektroniczną. W ramach prowadzonej działalności, Bank nabywa środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które są wykorzystywane w działalności Banku. Bank może również nabywać grunty oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów. Ponieważ Bank prowadzi zarówno działalność, w związku z którą przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, jak i działalność w związku z którą nie przysługuje Bankowi prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, może się okazać, iż w stosunku do części z nabytych (wytworzonych) przez Bank środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, gruntów oraz praw wieczystego użytkowania gruntów, których nie można bezpośrednio przyporządkować do żadnej z tych działalności, na Banku będzie ciążył obowiązek dokonywania korekt wieloletnich podatku VAT naliczonego związanego z ich nabyciem (wytworzeniem).

Bank nie wyklucza również, iż współczynnik VAT Banku obliczany jako udział rocznego obrotu Banku z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi Bankowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi nie przysługuje takie prawo może się zmieniać w poszczególnych latach podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku korekty wieloletniej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także gruntu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535), dalej zwanej ustawą o VAT, Bank zobowiązany jest do korekty VAT, jeżeli różnica pomiędzy wartością współczynnika, w oparciu o który dokonano odliczenia podatku VAT naliczonego od nabytych (wytworzonych) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych a także gruntu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, a współczynnikiem ostatecznym dla danego roku, w okresie dokonywania korekty wieloletniej, nie przekracza 2 punktów procentowych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie towarów i usług do żadnego z tych rodzajów działalności, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Proporcję tę, zwaną jako współczynnik (proporcja) VAT, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Przepisy ustawy o VAT wskazują również, że proporcję VAT określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja (proporcja wstępna).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest zobowiązany do dokonania korekty kwoty podatku odliczonego w trakcie roku w oparciu o proporcję wstępną, uwzględniając wartość proporcji ostatecznej dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się jednak, jeżeli różnica między proporcją wstępną a proporcją ostateczną nie przekracza 2 punktów procentowych.

Art. 91 ust. 2 ustawy o VAT stanowi natomiast, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty podatku VAT naliczonego podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

Ponieważ w trakcie roku podatkowego podatek VAT naliczony jest odliczany przez podatnika w oparciu o proporcję wstępną, a więc proporcję wyliczoną dla poprzedniego roku podatkowego, nadrzędnym celem korekty podatku VAT naliczonego, o której mowa w art. 91 ust.

1 oraz art. 91 ust. 2 ustawy o VAT jest doprowadzenie do sytuacji, w której wartość odliczonego podatku VAT naliczonego będzie zgodna z proporcją faktycznie wyliczoną dla danego roku podatkowego. W przypadku wysokowartościowych środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, gruntów oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów, o których mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, a więc aktywów wykorzystywanych przez podatnika w okresie czasu dłuższym niż rok, korekty podatku VAT naliczonego dokonuje się w okresie 5 lub 10 lat, korygując odpowiednio jedną piątą lub jedną dziesiątą podatku VAT naliczonego odliczonego w oparciu o proporcję wstępną przy uwzględnieniu proporcji ostatecznej dla każdego z lat objętych okresem korekty wieloletniej.

W art. 91 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca, celem odciążenia podatników od obowiązków dokonywania korekty podatku VAT naliczonego w przypadku, kiedy różnica między proporcją wstępną a ostateczną jest nieznaczna, wprowadził zasadę, iż korekty nie dokonuje się, jeżeli różnica pomiędzy proporcją wstępną i ostateczną nie przekracza 2 punktów procentowych. Na mocy odesłania do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, zawartym w art. 91 ust. 2 tej ustawy, zasada powyższa ma zastosowanie również do korekt wieloletnich podatku VAT naliczonego, o których mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na względzie ideę korekty podatku VAT naliczonego, przedstawioną powyżej, jak również brzmienie art. 91 ust. 2 ustawy o VAT w powiązaniu z art. 91 ust. 1 tej ustawy należy, zdaniem Banku, uznać, iż w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów oraz praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, korekty podatku VAT naliczonego (odpowiednio jednej piątej lub jednej dziesiątej) nie dokonuje się, jeżeli różnica pomiędzy proporcją wstępną, w oparciu o którą dokonano wstępnego odliczenia podatku VAT naliczonego, a proporcją ostateczną dla danego roku, w okresie dokonywania korekty wieloletniej, nie przekracza 2 punktów procentowych.Stanowisko Banku znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydanych przez władze podatkowe w zbliżonych stanach faktycznych, np. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 maja 2008r. IBPP1/443-370/08/AZ (KAN-2179/02/08).Wobec powyższego Bank wnosi o potwierdzenie, że w przypadku korekty wieloletniej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także gruntu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, Bank nie jest zobowiązany do korekty podatku VAT naliczonego (odpowiednio jednej piątej lub jednej dziesiątej), jeżeli różnica pomiędzy wartością współczynnika, w oparciu o który dokonano odliczenia podatku VAT naliczonego od nabytych (wytworzonych) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych a także gruntu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, a współczynnikiem ostatecznym dla danego roku, w okresie dokonywania korekty wieloletniej, nie przekracza 2 punktów procentowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.