Brak prawa do odzyskania podatku w związku z realizacją projektu.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2012 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku w związku z realizacją projektu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia realizuje inwestycję pn. ?R.?. W dniu 21 grudnia 2011 r. pomiędzy Parafią a Samorządem Województwa została zawarta umowa o przyznanie pomocy na dofinansowanie powyższego zadania w ramach PROW 2007-2013. Zakres prac obejmuje roboty budowlane przy elewacji kościoła , na które składają się roboty przy izolacji przeciwwilgociowej oraz roboty renowacyjne przy odnowieniu elewacji całego budynku kościoła. Budynek kościelny, w którym, w ramach projektu odnawiana jest elewacja był, jest oraz będzie wykorzystywany wyłącznie dla celów sakralnych i liturgicznych (wynikających z przeznaczenia całego obiektu). W kościele odprawiane są msze święte i inne obrzędy liturgiczne dla lokalnej społeczności. Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem VAT, a zrealizowana inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Parafia ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług z tytułu zrealizowania przedmiotowej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Parafia nie ma możliwości odzyskania podatku, gdyż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi działalności gospodarczej, a zrealizowana inwestycja nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit.a ustawy).

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W treści rozdziału 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 10 tego rozporządzenia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca Parafia realizuje inwestycję pn. ?R.?. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a nabywane towary i usługi nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając zatem na uwadze powołany wyżej stany prawny w odniesieniu do okoliczności przedstawionych we wniosku stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i nabywane w ramach przedmiotowego projektu towary i usługi nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, to nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją przedmiotowego zadania. Wnioskodawcy nie przysługuje także prawo otrzymania zwrotu tego podatku, bowiem środki te nie stanowią środków, o których mowa w powołanym rozporządzeniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.