Pytania wnoszącego podanie:1.dotyczy art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (...)

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. W ramach tej działalności wykonał umowę zlecenia dla firmy X W związku z realizacją umowy zlecenia w okresie 6-12.08.2006 r. wyjechał do Bułgarii. Przed wyjazdem w dniu 4.08.2006 r. nabył w Kredyt Banku we Włodawie 300 euro. W/w środki przeznaczył na wyżywienie w czasie pobytu. Po powrocie do kraju podatnik zaliczył do koszów uzyskania przychodów (kol. 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów) wysokość diety z tytułu podróży służbowej w wysokości 8 i 1/3 dnia przy stawce 36 euro za dzień pobytu. Podatnik nadmienia, iż kurs zakupu w Kredyt Banku we Włodawie był wyższy od kursu w NBP.

Stanowisko wnoszącego zapytanie:

Koszty delegacji w walucie obcej (w tym przypadku w euro) należy rozliczyć wg kursu zakupu waluty dokonanego w banku obsługującego rachunek firmy w dniu zakupu waluty.

Stanowisko organu podatkowego

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika iż pobrał Pan zaliczkę na poczet podróży służbowej w wysokości 300 Euro w dniu 4.08.2006 r. Nie wskazywał Pan, że zaliczkę Pan zaksięgował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W dniach 6-12 sierpnia 2006 r. miała miejsce podróż służbowa do Bułgarii, którą rozliczył Pan przy uwzględnieniu diety z rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, przyjmując za jeden dzień stawkę 36 euro ( razem 300 Euro). Koszty podróży służbowej w wysokości 300 Euro zaewidencjonował Pan wg kursu zakupu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów po powrocie z podróży służbowej tj. po 12.08.2006 r.

Z uwagi na zapisy ustawowe koszty podróży służbowej ? diety należy zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodów wewnętrznych. Z uwagi na to, że przepis szczególny nie określa daty poniesienia kosztu należy odnieść się do art. 22 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przyjąć iż datą tą jest data poniesienia wydatku. W przedmiotowej sprawie występują dwie daty data wypłaty zaliczki oraz data rozliczenia podróży służbowej. Z Pana pisma wynika, że datą rozliczenia była data wpisania do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zaś datą pozostawienia do dyspozycji zaliczki jest data zakupu środków pieniężnych w kwocie 300 Euro.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że poniósł Pan wydatki związane z podróżą służbową zagraniczną.

Zgodnie z art. 23 pkt 52 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j.t. z 2005 Dz. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) nie stanowi kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących ? w części przekraczającej wysokość diet przysługującym pracownikom , określona w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Wysokość diety określa się na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju ( Dz. U. Nr 236 poz. 1991 z późn. zm.).

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelki koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem, kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt , oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Wobec powyższego, z uwagi na wypłatę zaliczki przed podróżą służbową należy przyjąć iż podatnik poniósł koszt w wysokości wskazanej w piśmie. Do tego kosztu zastosowanie ma średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski. Wobec tego, że rozliczenie podróży służbowej nastąpiło po powrocie do kraju. (daty rozliczenia nie wskazał podatnik w swoim piśmie) Z datą rozliczenia należy wiązać datę zapłaty o której mowa w art. 22 ust. 1 i z tej daty kurs będzie stanowił podstawę do obliczenia różnicy kursowej.

Reasumując kosztem uzyskania przychodu z tytułu podróży służbowej będzie wysokość diet przysługujących podatnikowi z tytułu podróży służbowej po przeliczeniu na złote wg średniego kursu Narodowego Banku Polskiego zwiększona lub zmniejszona o różnice kursowe między datą pobrania zaliczki na poczet podróży służbowej a datą rozliczenia tej zaliczki.

Powyższa interpretacja podatkowa dotyczy przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego i jest zgodna ze stanem prawnym obowiązującym w dacie wydania powyższej interpretacji.

POUCZENIEInterpretacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.Powyższa interpretacja, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji. Na powyższe postanowienie przysługuje stronie zażalenie w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma, zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego we Włodawie ( art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).